چرا قانون سربازی اصلاح نمی‌شود؟

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛ سربازی در لغت به معنای باختن سر، جان‌فشانی کردن، تا پای جان در رزم ایستادن و جان باختن است که گاها این معنا به واقعیت می پیوندد همانند حادثه پادگان 01 کرمان، شهادت جمعی از سربازان در میرجاوه، حادثه زندان آباده، کشته شدن سه نفر از سربازان پادگان آبیک و بسیاری دیگر از این قبیل که هیچگاه در رسانه ها منتشر نمی شود؛ اما از گوشه و کنار به گوش می‌رسد.

در برخی کشورها سربازی اجباری است مثل ایران، کره جنوبی و مردانی که به سن خاصی می رسند، به خدمت وظیفه سربازی اعزام می شوند، این اجبار در برخی کشورها همانند کوبا برای بانوان نیز وجود دارد.

همانطور که گفته شد، در ایران سربازی برای پسران و مردان امری اجباری است که در سال های اخیر  از فعالین و تشکل های دانشجویی گرفته تا مجلس طرح های «اصلاحی» متفاوتی درباره قوانین فعلی سربازی ارائه داده اند، اما علت عدم ورود ارگان های نظامی به این ماجرا قابل تامل است. نکته قابل تامل تر نگاه ویژه رهبر انقلاب به این موضوع است، ایشان در دیدار سال 94 دانشجویان از بکاری گیری «شیوه های» دیگری برای حل مشکل سربازی گفته بودند.

اما متاسفانه هیچ توجهی به سربازی این میراث رضاخانی نمی شود. آیا کسی نباید به میزان فزاینده خودکشی در پادگانها، معتاد شدن جوانان در سربازی، سیگاری شدن سربازان, رواج همجنس بازی در پادگان ها, گسترش یاس در بین جوانان، بی اعتمادی آنان به نظام، زیاد شدن سن ازدواج و از همه مهمتر اتلاف دو سال عمر جوانان این سرزمین توجه کند. 

مسلما اطلاع دارید که آیت الله ابوالحسن اصفهانی، آیت الله بهبهانی و میرزا هاشم آشتیانی از مخالفان سرسخت سربازی بوده اند و علمای زمان رضاخان سربازی را خانمان سوز و بنیان برافکن دانسته اند.

نکته مهم هم این است که ایراد آن علمای عظام به اصل سربازی بوده است و نه صرف اجرای آن توسط رضاشاه. آیا می دانید این ارثیه غرب اکنون در ۱۰۶ کشور دنیا حذف شده است و در بسیاری کشورها در حال حذف شدن است.

یعنی در کشورهای مبدع ان لغو شده ولی ما ایرانیان هنوز از ان حمایت می کنیم. در بین این ۱۰۶ کشور هم کشور اسلامی هم توسعه یافته و هم در حال توسعه و هم کشورهای فقیر دیده می‌شود و به گروه خاصی محدود نیست.

حال سوالی که مطرح است؛ آیا نمی توان از پتانسیل و توان نیروهای جوان کشور استفاده های بهتری در زمینه های تخصصیشان داشت؛ به نحوی که نه تنها ضربه ای روحی و جسمی به آن ها نخورد و دوسال از بهترین روزهای زندگی شان تلف نشود، بلکه بهره وری بهتر و راندمان مناسب تری را برای دستگاه های مختلف داشته باشند؟!