به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، کیمیا علیزاده دچار نوعی سندرم است که به نوعی سیستم عصبی و عضلات محیطی وی را درگیر می‌کند. البته درمان این بیماری تا سه هفته طول می‌کشد. اما «سندرم گلین‌باره» که دارنده مدال نقره مسابقات جهانی به آن مبتلا شده چه خصوصیاتی دارد؟
سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می‌شود. به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچه‌ها، بی‌حسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده می‌شود.
در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.
این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
اختلالات خود ایمنی به حالتی گفته می‌شود که در آن سیستم ایمنی بدن به جای دفاع از بدن در مقابل عوامل بیماری زا، سلول‌های سالم را به عنوان یک عامل خارجی قلمداد می‌کند و به آن حمله می‌کند.
این اختلال می‌تواند بسته به پیشرفت، به یک یا چندین بافت بدن آسیب وارد کند. دیابت نوع ۱، ام اس، آرتریت روماتویید و لوپوس از شایع‌ترین بیماری‌های خود ایمنی هستند. بیماری گلین باره نیز یکی از اختلالات خودایمنی نادر است. در این بیماری، پوشش اعصاب محیطی (میلین) مورد هدف سیستم ایمنی قرار می‌گیرد.
گاهی اوقات آکسون‌های عصبی نیز مورد حمله قرار می‌گیرند. زمانی‌که پوشش سلول‌های عصبی از بین می‌رود، اعصاب در انتقال احساس لمسی به مغز با مشکل مواجه می‌شوند و از طرفی مغز قادر به انتقال سیگنال به اندام‌های بدن نیست و به همین دلیل ماهیچه‌ها ضعیف می‌شوند. این بیماری کاملا اورژانسی است و به محض مشاهده اولین علایم درمان آغاز می‌شود.
آمار نشان می‌دهد از هر ۱۰۰ هزار نفر، یک نفر به این اختلال مبتلا می‌شود. مهمترین مشخصه این بیماری حمله به سیستم عصبی محیطی است که به ضعف و فلج بیمار منجر می‌شود و می‌تواند تا ماه‌ها ادامه داشته باشد.
معمولا این بیماری به دنبال یک عفونت ویروسی ملایم آغاز می‌شود و علایم آن ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از عفونت بروز می‌کند. علایم اولیه بیماری شامل سوزن‌سوزن شدن و ضعف عضلانی است. بیماری به میزان پنج درصد احتمال عود دارد. یک نوع نادر از سندرم گلین باره میلر فیشر نام دارد که روی عضلات صورت و حرکات چشم تاثیر می‌گذارد.
بیماری چه علائمی داد؟
-احساس ضعف در قسمت پایین بدن و به مرور قسمت‌های بالای بدن
-عدم تعادل و ثبات هنگام راه‌رفتن
-عدم کنترل ماهیچه‌های صورت، به ویژه هنگام جویدن و صحبت‌کردن
-گرفتگی و درد عضلات به ویژه در شب
-عدم کنترل روده و مثانه
-احساس درد در ۵۰ درصد بیماران
-افزایش ضربان قلب
-نوسانات فشار خون
-ایجاد لخته
-تنفس دشوار
-بروز مشکلات روانشناختی به دلیل روند سریع بیماری و علایم ناتوان‌کننده
این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به گلین باره بهبود می‌یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی ۲ تا ۳ هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می‌کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می‌رود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.
چطور درمان می‌شود؟
گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه‌هایی وجود دارد که علائم را بهبود می‌بخشد:
- ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی‌های مهاجم محافظت می‌کند.
- پلاسما فرزیس: دستگاهی به بدن شما وصل می‌شود که خون به درون آن کشیده می‌شود و آنتی بادی‌های حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می‌شوند. این آنتی بادی‌ها، پروتئین‌هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می‌شوند.
بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می‌گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می‌شود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. همچنین ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند همچنین برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.
علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده می‌شود:
- کورتون، که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می‌دهد.
- سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می‌شود.
- مُسکن‌ها و ضد درد‌ها
- سایر دارو‌ها مانند کاربامازپین
سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome) اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می‌شود. به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچه‌ها، بی‌حسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده می‌شود.
در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود. سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد. این بیماری بیشتر در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.
این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.
اختلالات خود ایمنی به حالتی گفته می‌شود که در آن سیستم ایمنی بدن به جای دفاع از بدن در مقابل عوامل بیماری زا، سلول‌های سالم را به عنوان یک عامل خارجی قلمداد می‌کند و به آن حمله می‌کند.
این اختلال می‌تواند بسته به پیشرفت، به یک یا چندین بافت بدن آسیب وارد کند. دیابت نوع ۱، ام اس، آرتریت روماتویید و لوپوس از شایع‌ترین بیماری‌های خود ایمنی هستند. بیماری گلین باره نیز یکی از اختلالات خودایمنی نادر است. در این بیماری، پوشش اعصاب محیطی (میلین) مورد هدف سیستم ایمنی قرار می‌گیرد.
گاهی اوقات آکسون‌های عصبی نیز مورد حمله قرار می‌گیرند. زمانی‌که پوشش سلول‌های عصبی از بین می‌رود، اعصاب در انتقال احساس لمسی به مغز با مشکل مواجه می‌شوند و از طرفی مغز قادر به انتقال سیگنال به اندام‌های بدن نیست و به همین دلیل ماهیچه‌ها ضعیف می‌شوند. این بیماری کاملا اورژانسی است و به محض مشاهده اولین علایم درمان آغاز می‌شود.
آمار نشان می‌دهد از هر ۱۰۰ هزار نفر، یک نفر به این اختلال مبتلا می‌شود. مهمترین مشخصه این بیماری حمله به سیستم عصبی محیطی است که به ضعف و فلج بیمار منجر می‌شود و می‌تواند تا ماه‌ها ادامه داشته باشد.
معمولا این بیماری به دنبال یک عفونت ویروسی ملایم آغاز می‌شود و علایم آن ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از عفونت بروز می‌کند. علایم اولیه بیماری شامل سوزن‌سوزن شدن و ضعف عضلانی است. بیماری به میزان پنج درصد احتمال عود دارد. یک نوع نادر از سندرم گلین باره میلر فیشر نام دارد که روی عضلات صورت و حرکات چشم تاثیر می‌گذارد.
بیماری چه علائمی داد؟
-احساس ضعف در قسمت پایین بدن و به مرور قسمت‌های بالای بدن
-عدم تعادل و ثبات هنگام راه‌رفتن
-عدم کنترل ماهیچه‌های صورت، به ویژه هنگام جویدن و صحبت‌کردن
-گرفتگی و درد عضلات به ویژه در شب
-عدم کنترل روده و مثانه
-احساس درد در ۵۰ درصد بیماران
-افزایش ضربان قلب
-نوسانات فشار خون
-ایجاد لخته
-تنفس دشوار
-بروز مشکلات روانشناختی به دلیل روند سریع بیماری و علایم ناتوان‌کننده
این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد. معمولا افراد مبتلا به گلین باره بهبود می‌یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طی ۲ تا ۳ هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می‌کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می‌رود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.
چطور درمان می‌شود؟
گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه‌هایی وجود دارد که علائم را بهبود می‌بخشد:
- ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی‌های مهاجم محافظت می‌کند.
- پلاسما فرزیس: دستگاهی به بدن شما وصل می‌شود که خون به درون آن کشیده می‌شود و آنتی بادی‌های حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می‌شوند. این آنتی بادی‌ها، پروتئین‌هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می‌شوند.
بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد. در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می‌گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می‌شود. رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود. همچنین ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.
در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند همچنین برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.
علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده می‌شود:
- کورتون، که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می‌دهد.
- سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می‌شود.
- مُسکن‌ها و ضد درد‌ها
- سایر دارو‌ها مانند کاربامازپین
ارسال نظرات