هاآرتص:
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه «هاآرتص» با انتشار گزارشی به قلم «جدعون لوی» با عنوان «عملیات حرم، اشغالگری، علت آن است»، ادامه تجاوز و اشغالگری رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان و مسجد الاقصی را نکوهش کرد.
هاآرتص با اشاره به عملیات استشهادی جمعه گذشته سه جوان فلسطینی ساکن سرزمین‌های اشغالی ۴۸ در مسجد الاقصی نوشت: پنج اسرائیلی مسلح جمعه گذشته در جریان درگیری کوتاهی در مسجد الاقصی کشته شدند.
این روزنامه افزود، سه اسرائیلی ساکن ام الفحم دو نیروی پلیس گارد مرزی اهل المغار و حرفیش را به قتل رساندند و به دنبال آن در درگیری برای تسلط بر این مکان مقدس و اشغالی خودشان هم کشته شدند.
هاآرتص آورده است، انگیزه‌های مهاجمان مسجد الاقصی، دینی یا قومی یا هر دوی آن‌ها بوده و در همه این حالات آن‌ها با حضور نیروهای پلیس گارد مرزی در ورودی‌های مسجد الاقصی مخالف بودند.
این روزنامه با بیان اینکه «اتفاق روز جمعه مسجد الاقصی تروریستی نبود» ه. است، نوشت، مهاجمان مسجد الاقصی از فلسطینیان ساکن مناطق ۶۷ نبودند و قربانیان این حمله نیز یهودیان اسرائیلی نبودند و عملیات مذکور علیه غیرنظامیان نبود.
این روزنامه صهیونیستی افزود، اتفاق روز جمعه آغاز جنگی داخلی نیست بلکه یادآور این موضوع است که در داخل اسرائیل نیز شهروندانی به درگیری‌های مسلحانه علیه اشغالگران ملحق خواهند شد و این تذکری است که باید هر اسرائیلی را نگران کند. واکنش اسرائیل به حادثه روز جمعه مشابه همان واکنش هایی بود که تل‌آویو، به دنبال همه عملیات‌های دیگر که با کشته شدن اسرائیلی‌ها همراه بود، نشان می‌داد.
اسرائیل به تعبیری گناه یکی را پای دیگری نوشته و با بستن دو روزه مسجد الاقصی اقدام به مجازات جمعی و نشان دادن واکنشی منفعلانه به حادثه مذکور کرد.
اسرائیل همچنین چادرهایی را که برای عزاداری کشته شدن سه جوان اهل ام الفحم در این منطقه برپا شده بود برچید همان گونه که خانه‌های فلسطینیان سرزمین ۶۷ را تخریب می‌کند.
بنا بر این یادداشت، این رفتار‌ها تن‌ها موجب فوران خشم و عصبانیت مردم می‌شود، چون آن‌ها را از حق عزاداری محروم می‌کند در حالی که آیا به مخیله کسی خطور کرده که یهودیان را از برپایی هفت روزه عزاداری برای مرده هایشان منع کند.
از سوی دیگر سیاستمداران اسرائیلی هم در محکومیت عملیات روز جمعه مسجد الاقصی گوی سبقت را از یکدیگر ربودند گویی این کار‌ها دردی را دوا می‌کند. در دایره رقابت‌ها برای محکوم کردن عملیات جمعه مسجد الاقصی، آوی گبای، رئیس جدید حزب چپ گرای کار اسرائیل نوشت: این یک عملیات تروریستی بود و قاتلانش شرور بودند باید علیه آنهایی که این قاتلان را می‌فرستند با مشت آهنین برخورد کرد.
هاآرتص نوشت: اگر این یک عملیات تروریستی بدی بوده، گبای درباره پلیس‌های گارد مرزی که هر چند وقت یک بار دختر جوان فلسطینی رهگذر یا جوانی را که با خود چاقو حمل می‌کند به قتل می‌رسانند چه می‌گوید؟. شاید کسی آن‌ها را نفرستاده باشد و احتمال می‌رود که آن‌ها عرب‌هایی باشند که خودشان تصمیم به کاری گرفتند در این صورت نمی‌توان مخالفانی از جناح میانه رو یا چپ گرا درست کرد.
به نوشته این روزنامه، مساله‌ای که در این بین قباحت دارد این است که از ابومازن [محمد عباس]و عرب‌های اسرائیل و همه دنیا خواسته می‌شود که عملیات مسجد الاقصی را محکوم کنند در حالی که اسرائیل تقریبا هیچ کدام از اقدامات سربازان و نیروهای پلیس خود در کشتار شهروندان بی گناه را محکوم نمی‌کند.
هاآرتص نوشت: مهم‌تر از هر چیز این است که هیچ کسی نمی‌پرسد چرا این حادثه اتفاق افتاد و چرا در آینده چنین حادثه‌ای روی خواهد داد. دو نیروی پلیس گارد مرزی کشته شدند، اتفاقی سخت و دشوار است و این حقیقت که ۳ اسرائیلی ساکن ۴۸ آن‌ها را کشته اند مصیبت را دو چندان کرده است، اما در پس این حوادث انگیزه‌هایی نهفته است علل و ریشه‌های عمیقی وجود دارد که بررسی آن‌ها توجیهی برای تروریسم و خیانت است.
اسرائیل از خود نمی‌پرسد که آیا ارزش آن را دارد که بهای تسلط بر مسجد الاقصی یا حرم ابراهیمی یا اردوگاه بلاطه و اردوگاه جنین را با خون بدهد.
اسرائیل از طرح چنین سوال‌هایی امتناع می‌ورزد، چون جواب آن را بخوبی می‌داند و مثل فرار از آتش از جواب چنین سوال هایی طفره می‌رود و حرفی را می‌زند که شمار بسیار اندکی از اسرائیلی‌ها با آن موافقند.
از همین رو اسرائیل در عمل می‌گوید: خون ما را بریزید و ما را به درد آورید تا زمانی که نتوانیم از پاسخ به این سوال سرنوشت ساز فرار کنیم که آیا می‌خواهیم به این اشغالگری دراز مدت که خونریزی با آن عجین است، ادامه بدهیم.
هاآرتص با اشاره به عملیات استشهادی جمعه گذشته سه جوان فلسطینی ساکن سرزمین‌های اشغالی ۴۸ در مسجد الاقصی نوشت: پنج اسرائیلی مسلح جمعه گذشته در جریان درگیری کوتاهی در مسجد الاقصی کشته شدند.
این روزنامه افزود، سه اسرائیلی ساکن ام الفحم دو نیروی پلیس گارد مرزی اهل المغار و حرفیش را به قتل رساندند و به دنبال آن در درگیری برای تسلط بر این مکان مقدس و اشغالی خودشان هم کشته شدند.
هاآرتص آورده است، انگیزه‌های مهاجمان مسجد الاقصی، دینی یا قومی یا هر دوی آن‌ها بوده و در همه این حالات آن‌ها با حضور نیروهای پلیس گارد مرزی در ورودی‌های مسجد الاقصی مخالف بودند.
این روزنامه با بیان اینکه «اتفاق روز جمعه مسجد الاقصی تروریستی نبود» ه. است، نوشت، مهاجمان مسجد الاقصی از فلسطینیان ساکن مناطق ۶۷ نبودند و قربانیان این حمله نیز یهودیان اسرائیلی نبودند و عملیات مذکور علیه غیرنظامیان نبود.
این روزنامه صهیونیستی افزود، اتفاق روز جمعه آغاز جنگی داخلی نیست بلکه یادآور این موضوع است که در داخل اسرائیل نیز شهروندانی به درگیری‌های مسلحانه علیه اشغالگران ملحق خواهند شد و این تذکری است که باید هر اسرائیلی را نگران کند. واکنش اسرائیل به حادثه روز جمعه مشابه همان واکنش هایی بود که تل‌آویو، به دنبال همه عملیات‌های دیگر که با کشته شدن اسرائیلی‌ها همراه بود، نشان می‌داد.
اسرائیل به تعبیری گناه یکی را پای دیگری نوشته و با بستن دو روزه مسجد الاقصی اقدام به مجازات جمعی و نشان دادن واکنشی منفعلانه به حادثه مذکور کرد.
اسرائیل همچنین چادرهایی را که برای عزاداری کشته شدن سه جوان اهل ام الفحم در این منطقه برپا شده بود برچید همان گونه که خانه‌های فلسطینیان سرزمین ۶۷ را تخریب می‌کند.
بنا بر این یادداشت، این رفتار‌ها تن‌ها موجب فوران خشم و عصبانیت مردم می‌شود، چون آن‌ها را از حق عزاداری محروم می‌کند در حالی که آیا به مخیله کسی خطور کرده که یهودیان را از برپایی هفت روزه عزاداری برای مرده هایشان منع کند.
از سوی دیگر سیاستمداران اسرائیلی هم در محکومیت عملیات روز جمعه مسجد الاقصی گوی سبقت را از یکدیگر ربودند گویی این کار‌ها دردی را دوا می‌کند. در دایره رقابت‌ها برای محکوم کردن عملیات جمعه مسجد الاقصی، آوی گبای، رئیس جدید حزب چپ گرای کار اسرائیل نوشت: این یک عملیات تروریستی بود و قاتلانش شرور بودند باید علیه آنهایی که این قاتلان را می‌فرستند با مشت آهنین برخورد کرد.
هاآرتص نوشت: اگر این یک عملیات تروریستی بدی بوده، گبای درباره پلیس‌های گارد مرزی که هر چند وقت یک بار دختر جوان فلسطینی رهگذر یا جوانی را که با خود چاقو حمل می‌کند به قتل می‌رسانند چه می‌گوید؟. شاید کسی آن‌ها را نفرستاده باشد و احتمال می‌رود که آن‌ها عرب‌هایی باشند که خودشان تصمیم به کاری گرفتند در این صورت نمی‌توان مخالفانی از جناح میانه رو یا چپ گرا درست کرد.
به نوشته این روزنامه، مساله‌ای که در این بین قباحت دارد این است که از ابومازن [محمد عباس]و عرب‌های اسرائیل و همه دنیا خواسته می‌شود که عملیات مسجد الاقصی را محکوم کنند در حالی که اسرائیل تقریبا هیچ کدام از اقدامات سربازان و نیروهای پلیس خود در کشتار شهروندان بی گناه را محکوم نمی‌کند.
هاآرتص نوشت: مهم‌تر از هر چیز این است که هیچ کسی نمی‌پرسد چرا این حادثه اتفاق افتاد و چرا در آینده چنین حادثه‌ای روی خواهد داد. دو نیروی پلیس گارد مرزی کشته شدند، اتفاقی سخت و دشوار است و این حقیقت که ۳ اسرائیلی ساکن ۴۸ آن‌ها را کشته اند مصیبت را دو چندان کرده است، اما در پس این حوادث انگیزه‌هایی نهفته است علل و ریشه‌های عمیقی وجود دارد که بررسی آن‌ها توجیهی برای تروریسم و خیانت است.
اسرائیل از خود نمی‌پرسد که آیا ارزش آن را دارد که بهای تسلط بر مسجد الاقصی یا حرم ابراهیمی یا اردوگاه بلاطه و اردوگاه جنین را با خون بدهد.
اسرائیل از طرح چنین سوال‌هایی امتناع می‌ورزد، چون جواب آن را بخوبی می‌داند و مثل فرار از آتش از جواب چنین سوال هایی طفره می‌رود و حرفی را می‌زند که شمار بسیار اندکی از اسرائیلی‌ها با آن موافقند.
از همین رو اسرائیل در عمل می‌گوید: خون ما را بریزید و ما را به درد آورید تا زمانی که نتوانیم از پاسخ به این سوال سرنوشت ساز فرار کنیم که آیا می‌خواهیم به این اشغالگری دراز مدت که خونریزی با آن عجین است، ادامه بدهیم.
ارسال نظرات