باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو یادداشت دانشجویی؛ * بیش از چهار سال از تدفین پر شکوه شهدای گمنام دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می‌گذرد، اما حریم داران انقلاب و کشور بدون هیچ حریم و سرپناهی در تلی از خاکِ تقاطع نیایش و ولیعصر دفن شده اند! و هر روزی که ما گذرمان به آنجا می‌خورد، از خود سوال می‌پرسیم که دنیا چه بازی مسخره‌ای بر سر این شهدای عزیز درآورده است!
نه در غربت دلم شاد است نه رویی در وطن دارم / خدایا بخت برگردان از این طالع که من دار؟!
بله گویا دانشگاه بعد از این همه سال تازه شروع به اقدام کرده است و دارد برای ساختن یادمان اقدام می‌کند؟ کاری ندارم که دقیقا مقصر این تاخیر و این قصور چه کسی است، اما واقعا دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که باید این ماجرا را مدیریت می‌کرد، چگونه می‌تواند کم کاری صورت گرفته را توجیه کند؟ آیا واقعا مدیریت ساختن یک یادمان اینقدر دشوار بود؟
نه مشکل اینجاست که متاسفانه اولویت بندی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی دچار اختلال است.
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی حتی میزبان خوبی برای دانشجویانش هم نمی‌باشد!
حدود ۲ سال است که دانشجویان فعال فرهنگی دانشجویی به ساختار معاونت فرهنگی و دانشجویی اعتراض دارند؛ فقط در یک اقدام بیش از ۱۰۰۰ امضا در اعتراض به برخوردهای اشتباه و نادرست بودن اولویت‌های این نوع مدیریت انجام گرفت، خب چه شد؟ آیا اقدامی انجام شد؟ نه، دریغ از اینکه یک نفر از سیستم مدیریتی یک عکس العمل کوچک از خود نشان بدهد!
اما همین دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گویا برای دعوت از مهمان‌های سیاسی و حزبی، که از وزارت بهداشت معرفی می‌شوند، می‌تواند میزبان خوبی باشد! و این واقعا نگران کننده شده است؛ که یک محفل علمی و فرهنگی دچار اختلال در اولویت بندی شده باشد.
بله؛ بعد از ۴ سال تازه دانشگاه می‌خواهد شروع به ساختن المان کند. اما خدا می‌داند که می‌خواهند ساخت این یادبود را چقدر طول بدهد؛ و یا حتی اصلا مشخص نیست مسجدی که قرار است به عنوان نهاد فرهنگی در کنار قبور شهدا ساخته شود که تایید هیئت امنا هم رسید است، چه زمانی شروع به ساخت می‌شود؟ و یا اصلا شروع به ساخت می‌شود و یا نه؟
علی ارجمندی- معاون سیاسی سابق بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
نه در غربت دلم شاد است نه رویی در وطن دارم / خدایا بخت برگردان از این طالع که من دار؟!
بله گویا دانشگاه بعد از این همه سال تازه شروع به اقدام کرده است و دارد برای ساختن یادمان اقدام می‌کند؟ کاری ندارم که دقیقا مقصر این تاخیر و این قصور چه کسی است، اما واقعا دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که باید این ماجرا را مدیریت می‌کرد، چگونه می‌تواند کم کاری صورت گرفته را توجیه کند؟ آیا واقعا مدیریت ساختن یک یادمان اینقدر دشوار بود؟
نه مشکل اینجاست که متاسفانه اولویت بندی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی دچار اختلال است.
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی حتی میزبان خوبی برای دانشجویانش هم نمی‌باشد!
حدود ۲ سال است که دانشجویان فعال فرهنگی دانشجویی به ساختار معاونت فرهنگی و دانشجویی اعتراض دارند؛ فقط در یک اقدام بیش از ۱۰۰۰ امضا در اعتراض به برخوردهای اشتباه و نادرست بودن اولویت‌های این نوع مدیریت انجام گرفت، خب چه شد؟ آیا اقدامی انجام شد؟ نه، دریغ از اینکه یک نفر از سیستم مدیریتی یک عکس العمل کوچک از خود نشان بدهد!
اما همین دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گویا برای دعوت از مهمان‌های سیاسی و حزبی، که از وزارت بهداشت معرفی می‌شوند، می‌تواند میزبان خوبی باشد! و این واقعا نگران کننده شده است؛ که یک محفل علمی و فرهنگی دچار اختلال در اولویت بندی شده باشد.
بله؛ بعد از ۴ سال تازه دانشگاه می‌خواهد شروع به ساختن المان کند. اما خدا می‌داند که می‌خواهند ساخت این یادبود را چقدر طول بدهد؛ و یا حتی اصلا مشخص نیست مسجدی که قرار است به عنوان نهاد فرهنگی در کنار قبور شهدا ساخته شود که تایید هیئت امنا هم رسید است، چه زمانی شروع به ساخت می‌شود؟ و یا اصلا شروع به ساخت می‌شود و یا نه؟
علی ارجمندی- معاون سیاسی سابق بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات