به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، دکتر مرضیه لشکری، استادیار رادیوتراپی انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران از برگزاری سمینار یکروزه تازه‌های تشخیص و درمان تومورهای استخوان خبر داد و گفت: این سمینار ۹ دی ماه در سالن کارون هتل پارسیان اوین برگزار خواهد شد.
گروه هدف اين سمينار متخصصان راديوتراپي انکولوژی،هماتولوژی انکولوژی،ارتوپدی ، پاتولوژی ، رادیولوژی ، پزشکی هسته ای و جراحان عمومی خواهند بود.
دكتر لشکری خاطرنشان کرد: این سمینار به منظور ارائه تازه ترین روش های تشخیصی و درمانی تومورهای استخوان و با هدف افزایش ارتقاء سطح علمی گروه های هدف برگزار می گردد.
وی با بیان اینکه تومورهاي استخوان در اکثر موارد خوش خیم است، اظهار کرد: با این وجود میزان شیوع آن ها به طور دقیق مشخص نیست . چرا که اغلب آن ها بدون علامت است و به صورت اتفاقی کشف می شود.
دكتر لشکری در ادامه تصریح کرد: تومور های بدخیم استخوان یک بیماری نادر است که کمتر از 0.2 درصد از همه سرطان‌ها را شامل می شود.
استادیار رادیوتراپی انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران خاطر نشان کرد: استئوسارکوم، کندروسارکوم و یوئینگ سارکوما شایعترین تومورهای بدخیم استخوان را تشکیل می دهند. استئوسارکوم و یوئینگ سارکوما بیشتر در بالغین جوان و کودکان و کندروسارکوما بیشتر در افراد میانسال دیده می شود.
وی درباره ریسک فاکتورهای تومورهای استخوانی، گفت: ریسک فاکتورهای تومورهای بدخیم استخوانی به طور کلی شامل سابقه رادیوتراپی، مصرف برخی از دارو های کموتراپی، عوامل ژنتیکی و اختلالات کروموزومی، برخی ضایعات خوش خیم استخوانی مانند پاژه، استئومیلیت مزمن، استئوکندروما، انکندروما و ... است.
دكتر لشکری در ادامه تصریح کرد: علائم بالینی اغلب به صورت درد لوکالیزه در استخوان خواهد بود که در بچه ها می تواند به صورت لنگش تظاهر یابد. همچنین ممکن است این درد با ادم بافت نرم و شکستگی استخوان همراه باشد .
وی افزود:درمان در تومورهاي بدخيم استخواني شامل جراحی با هدف رسيدن به مارژين منفي و حداقل موربيديتي براي بيمار وانجام کموتراپی و رادیوتراپی برحسب نوع تومور ،مرحله ان و مارژين جراحي خواهد بود.
استادیار رادیوتراپی انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه استفاده موثر از رژیم های چند دارویی کموتراپی باعث افزایش قابل توجه در میزان بقا در بیماران با تومورهای بدخیم استخوانی شده است، در پایان خاطرنشان کرد: همچنین روش های جدید درمانی با کاهش قابل ملاحظه در میزان موربیدیته و اختلال عملکرد ارگان همراه بوده است.