به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، دکتر نسیم سوداگری درباره وضعیت متخصصانی که از سهمیه زنان استفاده کردند، اظهار کرد: سال ۸۱ شورای آموزش تخصصی وزارت بهداشت در مورد سهمیه زنان برای ورود به برخی رشته‌های تخصصی را به شرط کسب ۹۰ درصد حد نصاب نمره اجرا کرد.
وی افزود: زنانی که از این سهمیه برای ورود به رشته‌های تخصصی استفاده کردند می بایست ۳ برابر زمان تحصیل در مناطق محروم خدمت می‌کردند و افرادی که بعد از سال 88 قبول شده بودند، تعهد دوبرابر خدمت داشتند که پس از اعتراضات فراوان، نامه نگاری جراحان سهمیه زنان به مقامات وزارت بهداشت و کشوری و شکایت به دیوان عدالت در نهایت دکتر هاشمی وزیر بهداشت اعلام کردند که متعهدین سهمیه زنان، باید به مدت ۸ سال در مناطق محروم ارائه خدمت داشته باشند.
این جراح سهمیه زنان در ادامه با بیان اینکه تمام زنانی که از سهمیه استفاده کردند بعد از مدت تحصیل به مناطق محروم اعزام شدند، گفت: در بیشتر مناطق محروم این جراحان و متخصصان خانم تنها متخصص منطقه هستند به همین دلیل فشار کاری و روحی مضاعفی را تحمل می‌کنند به گونه‌ای که به دلیل محدودیت نیروی انسانی حتی در مواقع بیماری قادر به استراحت نیستند و باید با تمام قوا به فعالیت خود ادامه بدهند.
سوداگری افزود: چنین وضعیت و فشار روحی در کیفیت خدمات ارائه شده نیز آثار سو می گذارد که متاسفانه در نهایت دود فشارهای وارد شده به جراحان و بی توجهی وزارت بهداشت به چشم بیماران می رود.
در ادامه دکتر پروانه رفتار با توجه به بی مهری صورت گرفته به جراحان سهمیه زنان، عنوان کرد: وزارت بهداشت در سال ۸۸ پس از کاهش مدت خدمت، شرایط جدیدی را وضع کرد به این گونه که این دسته از زنان باید تمام وقت در خدمت دانشگاه باشند، اجازه شرکت در آزمون فوق تخصصی و حق تاسیس مطب را ندارند که این شرایط ظلم زیادی را به زنان وارد کرد.
این در حالی است که خانمهای متقاضی رشته تخصصی زنان و زایمان هم سهمیه صد درصد برای ورود به این رشته را دارا هستند و طول طرح آنها طبق قانون 2 سال است و این قانون برای متخصصان سهمیه زنان تا سال 81 هم اعمال می‌شد ولی به یکباره طبق مصوبه شورای آموزشی تخصصی وزارت بهداشت طول طرح به دوازده سال افزایش یافت.
وی افزود: متاسفانه با وجود این شرایط، رفتار تند و به دور از عواطف انسانی مسئولان برخی دانشگاه‌ها و نیز مسئولان وزارت بهداشت در امر جابه‌جایی محل خدمت با وجود مشکلات عدیده و عدم پرداخت به موقع کارانه بر شرایط بغرنج این خانم‌ها افزوده است. حال سوال این است یک متخصص که اجازه تاسیس مطب ندارد، تمام وقت در اختیار دانشگاه است و کارانه نیز دریافت نمیکند و از خانواده به دور است چگونه می تواند امرار معاش کند و با مشکلات موجود مقابله کند؟
این جراح سهمیه زنان خاطرنشان کرد: جراحان سهمیه زنان از شخص وزیر بهداشت درخواست دارند نسبت به رفع مشکلات خانمهای سهمیه زنانکه حقیقتا در شرایط بسیار سختی به سر می‌برند، اقدام کنند تا علاوه بر افزایش انگیزه در پزشکان موجب ارتقا کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران نیز شوند.
وی افزود: متاسفانه خانمهای متخصص سهمیه زنان به دلیل حضور طولانی مدت در مناطق محروم، کمبود امکانات، افزایش فشار کاری، عدم دریافت کارانه، نداشتن حق تاسیس مطب، مشکلات خانوادگی و .... که به تبع حضور آنها در مناطق محروم ایجاد می شود در معرض خطر بیماریهای روحی و جسمی بسیاری قرار گرفته اند.
رفتار در پایان با توجه به مشکلات این متخصصان در خصوص ممنوعیت عدم تاسیس مطب و شرکت در آزمون فوق تخصصی، خاطرنشان کرد: جراحان و متخصصان سهمیه زنان پس از اتمام مدت خدمت ، دوره طلایی ارائه خدمت و تاسیس مطب را از دست می دهند در واقع پس از طی مشکلات فراوان نمی توانند بهره کافی از تحصیلات خود داشته باشند.