یادداشت/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو - یادداشت؛ حال و روز این روزهای عرصه فرهنگی و. جنگ نرم، شبیه اوضاع ماههای اول جنگ تحمیلی است. فرماندهی عالی جنگ نرم (رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی یعنی رییس جمهور) بخشی از جبهه را تحویل دشمن داده و برای بازپس گیری آن نیز دغدغه و برنامه ای ندارد.
نهادهایی که پول و امکانات و مهمات فرهنگی دارند، بعضا حمایت خود را از جناح مومن انقلابی دریغ می کنند و می خواهند صرفا با سازمانهای رسمی، جنگ را پیش ببرند. عده ای برعکس این فکر می کنند و می خواهند صرفا مردمی بجنگند. البته هر دو اشتباه می کنند.
گروههایی مثل فدائیان اسلام؛ بی آموزش و سازماندهی و پلاک هویت، صرفا از روی دغدغه و بصورت خودجوش سلاح بدست گرفته و در یک گوشه از این جبهه، خط تشکیل داده اند و بدون حمایت، با چنگ و دندان دارند از سقوط یک محور جلوگیری می کنند.
چه رزمنده های داوطلبی که از زندگی خود کنده اند و به کمک جبهه شتافته اند و چه سربازان موظفی که از جبهه فرار کرده اند و علم الهدی ها را در خط مقدم تنها گذاشته اند.
در این بهم ریختگی احتمال تلفات بیشتر می شود. حتی ممکن است وزیری مثل تندگویان در جاده بی جبهه آبادان به ماهشهر در کمین دشمن بیفتد. کما اینکه یکی از وزرای دولت فعلی، همین اواخر در تله دشمن افتاد و پرید و رفت. (اما این کجا و آن کجا)
به قول یکی از افسران این جنگ؛ قدیم میگفتن این جبهه نیرو ندارد. حالا باید بگیم این نیرو جبهه ندارد.
علاج کار، همان مدل زمان جنگ است. یعنی: تغییر فرماندهی عالی جنگ، تعیین فرمانده عملیاتی جنگ، حضور یک شهید صیاد در رأس سازمانهای رسمی، انتصاب یک محسن رضایی بعنوان فرمانده و سازمان دهنده نیروهای انقلابی و مردمی، وجود یک شهید باقری بعنوان راهبرداندیش جنگ، بازگشت به فرهنگ جبهه‌ای و تشکیل جبهه فرهنگی با وحدت سازمانهای رسمی و جناح مومن انقلابی برای فتح خرمشهر ها
جواد تاجیک؛ مسئول قرارگاه نور بسیج دانشجویی
ارسال نظرات