به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روزنامه اصلاح‌طلب شرق نوشته است: در نشست اخیر شورای عالی آب کشور به ریاست معاون اول رئیس‌جمهور، مصوبات و تصمیمات جدید و عجیبی تصویب و اتخاذ شده است. براساس تصمیمات و مصوبات جدید این شورا (١٢ مهر)، قرار است سناریوی جدیدی از سوی بخشی از آگاهان و اعضای شورای عالی آب نوشته شود که در آن درباره آخرین ذخیره‌های آبی کشور تحقیق، اکتشاف و بهره‌برداری انجام شود. آنچه را که دولت به راهنمایی و هدایت شورای مذکور به آن چشم دوخته، در‌‌واقع عبارت است از منابع «کارستی» آب کشور که بین ١٠ تا ٢٠ میلیارد مترمکعب تخمین زده می‌شود و آن، آبی است که سالانه بر اثر بارش باران و برف در زیر کوهستان‌های ایران، به‌ویژه در رشته کوه‌های زاگرس در غرب کشور، انباشته شده و دست هیچ تنابنده‌ای تاکنون به آن نرسیده است.
در این کار‌گروه ویژه، نمایندگان وزارت نیرو، سازمان برنامه و بودجه، سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی، سازمان حفاظت از محیط زیست و دیگر دستگاه‌های ذی‌ربط (به دلایلی مشخص نشده)، قرار است بنا بر همان درخواست، ابعاد و زوایای گوناگون این کار بکر! را درخصوص دستیابی به این منابع ناشناخته (حالا شناخته) بررسی کنند....
این مصوبه، نشان از عزم اشتباه شورای عالی برای شکستن این قلک‌ها دارد؛ قلک‌هایی که طبیعت اساسا برای روز‌های بسیار سخت‌تر از این و برای آیندگان، ذخیره کرده است. به عبارت دیگر، اتخاذ این تصمیم، نشانه آن است که مخازن آب زیرزمینی در دشت‌های مظلوم کشور، به پایان رسیده و اکنون نوبت بلعیدن مخازن کارستی در مخازن و شکاف‌های درون کوه‌های زاگرس فرا رسیده است. شخص وزیر نیرو، در نشست این شورا اعلام کرده مرکز ملی مطالعات کارستی کشور که زیر‌مجموعه این وزارتخانه است، تحقیقات گسترده‌ای در‌این‌باره انجام داده و قرار است با مشارکت سازمان زمین‌شناسی و چند سازمان دیگر که اسامی آنها اعلام نشده، تحقیقات و عملیات بعدی را در کرانه‌های کوه‌های زاگرس شروع کنند.
به گفته وی، در این مشارکت حتی از اطلاعات و امکانات وزارت نفت و سازمان انرژی اتمی و چند سازمان دیگر نیز بهره‌برداری می‌شود. البته گویا طراحان این سناریو، به فکر آیندگان هم بوده‌اند؛ آنجا‌که خاطر نشان کرده‌اند: «استفاده از این منابع فوق‌استراتژیک فقط برای صرف آب شرب و برای حفظ حقوق بین‌نسلی بوده و باید در چارچوبی خاص و ضابطه‌مند از طریق وزارت نیرو انجام شود». حال جای این سؤال است که اگر شما نگران حقوق بین‌نسلی و شکسته‌شدن ضوابط قانونی هستید، پس چرا اساسا به این منبع پنهانی و مگوی که آخرین سنگر و منابع آبی کشور محسوب می‌شود، چشم دوخته‌اید؟!
و چرا به چاره اصلی نجات از بحران آبی کشور؛ یعنی کاهش ٣٠ تا ٤٠درصدی مصرف بی‌رویه و نابخردانه آب، به‌ویژه در بخش کشاورزی، نمی‌اندیشید؟ از هم‌اکنون باید اعلام کرد، اگر از همین فردا، گروه‌هایی با حکم یا بی‌حکم، به اطراف رشته‌کوه‌های زاگرس در استان‌های غرب کشور گسیل شوند، مسئولیت و عوارض آن را نیز باید بپذیرند! گفتنی است، منابع کارستی آب، بخشی کوچک از منابع زیرزمینی آب کشور است؛ بخش اصلی این منابع، همان مخازن آبرفتی در آبخوان‌های دشت‌های مظلوم کشور است که اکنون کفگیر در آنها به ته دیگ خورده است! در منابع کارستی، آب باران و برف از طریق نفوذ به داخل کوهستان‌های آهکی و دارای شکاف، گودال و روزنه جریان می‌یابد و ذخیره می‌شود. (مانند غارها و چشمه‌ها) اکنون با مصوبه شورای عالی آب، کار و مأموریت شناسایی، اکتشاف و بهره‌برداری از آنها، به محققان و مهندسان برخی سازمان‌ها سپرده شده تا این آب‌ها را مانند آب پشت سد‌ها در خانه خود به دام انداخته و اسیر کنند! و این مرثیه‌ای دیگر است برای تخریب کوه‌های قد‌برافراشته زاگرس سرزمین عزیز ایران!