دهه ۶۰ آزادی بیشتر بود/ جهان من عده‌ای را عصبانی می‌کند

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نخستین نشست از سری نشست‌های «سینما و یک دیدگاه» در جشنواره فیلم کوتاه تهران با حضور ابراهیم حاتمی‌کیا برگزار شد. در ابتدای این نشست ابراهیم حاتمی‌کیا گفت: این محفل یک نشست صمیمی با فیلمسازان جوان است تا دغدغه‌ها و مشکلات‌شان را مطرح کنند و از تجربیات یکدیگر استفاده کنیم.

کارگردان فیلم «بادیگارد» با بیان اینکه فیلمسازان فیلم کوتاه آداب هنری را بیشتر رعایت می‌کنند به دغدغه‌های نسل جدید فیلمسازان اشاره کرد و توضیح داد: جشنواره سال گذشته بهترین زمان برای حرف فیلمسازان بود که دیده شد و تازه نفس‌ها با تمام قدرت آمدند.

حاتمی‌کیا با طرح این پرسش که آیا می‌توان به فیلمساز مولف سفارش کار داد؟ توضیح داد: اعتقاد من این است که نمی‌توان این کار را کرد اما فیلمسازانی وجود دارند که حرفه‌ای هستند و می‌توانند هر نوع فیلمی که به آنها سفارش می‌شود، بسازند.

کارگردان فیلم «به رنگ ارغوان» تصریح کرد: معتقد هستم که کارگردان مولف تحت فشار قرار می‌گیرد  و جریان اقتصادی و اجتماعی، اجازه دیده شدن را به او نمی‌دهد. البته بخشی از آنها به سمت جشنواره‌ها می‌روند و اجازه دیده شدن پیدا می‌کنند اما در سینمای داخل کشور، این اتفاق نمی‌افتد.

وی با بیان اینکه در دهه ۶۰ نوعی آزادی وجود داشت که امروز شاهد آن نیستیم، خاطرنشان کرد: در دهه ۶۰ فیلمسازان زیادی وجود داشتند که خارج از ایران و در جشنواره‌های مختلف، طیفی از آنها کنار هم می‌ایستادند که هر کدام زبان خود را داشتند. فیلمساز مولف نمی‌تواند فیلمی غیر از این بسازد اما اگر در حوزه‌ای که کار بلد است ورود پیدا کند، پادشاهی خواهد کرد.

این کارگردان سینمای ایران، ‌ گفت: کارگردان مولف جهان خود را توضیح می‌دهد؛ این شاید با فیلم‌های اول او دیده نشود و بعدها از درون آثارش استخراج شود.

وی با بیان اینکه ممکن است کارگردانان فیلم‌هایی بسازند که تهیه‌کنندگان دولتی و غیردولتی وارد کار ‌شوند و بگویند اتفاقا می‌خواهیم این کارگردان حرف خودش را بزند، ادامه داد: احترام آن شخص مولف موجب می‌شود تا وقتی می‌خواهند به او کار بسپرند، بدانند که نمی‌توان چیزی را که خودشان می‌خواهند برای ساخته شدن به وی بگویند.

حاتمی‌کیا با اشاره به فیلم‌هایی که خود ساخته است، گفت: هیچ وقت ادعای فیلمسازی حرفه‌ای نداشتم و تنها چیزهایی را که بلد هستم می‌سازم. من جهانی را توضیح می‌دهم که برای خودم است که شاید سر آن کتک می‌خورم و عده‌ای را عصبانی می‌کنم.

کارگردان فیلم سینمایی «مهاجر»، با اشاره به اینکه من نسل آنالوگ هستم و سخت است که وارد فضای دیجیتال شوم، تاکید کرد: زمانی که کارگردانان فیلم اولی برای ساختن فیلم خود به من مراجعه می‌کنند و درباره فیلمنامه‌شان از من نظر می‌خواهند، سعی می‌کنم صحبتی نکنم؛ چون نمی‌دانم در جهان او چه می‌گذرد و آیا قرار است همین طرحی را که به من داده است، بسازد.

این کارگردان سینما در پایان با تاکید بر اینکه اصرار بر آنچه می‌خواهیم بسازیم خیلی مهم است و جهان، جهانی است که باید هر کس از درون خود جواب بگیرد، ‌ گفت: در ایران ما آثاری از شهرهای مختلفی چون کردستان و زاهدان داریم که آثار خیلی خوب و قابل تحسینی هستند. در واقع سینما یعنی به تو فرصت می‌دهم نظر خود را درباره آنچه می‌خواهی بگویی و از این نظر ایران جای بسیار خوبی است.