به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، نیویورک اسراف‌کارترین شهر جهان شناخته شده، به این ترتیب که بیشترین میزان انرژی در آن مصرف می‌شود، بالاترین مقدار مواد دورریز و همچنین بالاترین حجم آب مصرفی را دارد.
همچنین در میان ابرشهرهای جهان، مکزیکوسیتی پس از نیویورک، بیشترین میزان زباله را تولید می‌کند که طبق بررسی‌ها ۱۲ میلیون تُن در سال است. این وضعیت از تاثیر ثروت نسبی ناشی می‌شود. هر دو شهر از جمعیت مشابه برخوردار هستند که به ترتیب در حدود ۲۰ و ۲۱ میلیون نفر است اما سرانه تولید ناخالص داخلی در آمریکا سه برابر بالاتر است.
در مکزیک مواد زائد و دور ریختنی مشکل بزرگی در کیفیت زندگی مردم است. در سال ۲۰۱۱ مکزیکوسیتی بزرگترین جایگاه زباله خود را تعطیل کرد و موجب شد زباله‌ها در جایگاه‌های غیرقانونی جمع آوری شود یا در خیابان‌ها باقی بماند. این وضعیت تاکیدی بر فقدان سیاست جامع در جمع آوری زباله‌های شهری و بازیافت آن است. با این وجود اقدامات امیدوارکننده‌ای انجام گرفته است. به طور مثال تعدادی طرح بازیافتی ارائه شده که در یکی از آنها به ساکنان اجازه داده شده تا برای خرید میوه و سبزیجات مواد بازیافتی را خرید و فروش کنند.
سومین تولیدکننده بزرگ زباله در میان ابرشهرها توکیوست. این شهر نسبت به مکزیکوسیتی بیش از ۵۰ درصد بیشتر سکنه دارد اما اندکی کمتر از مکزیکوسیتی زباله تولید می‌کند. ژاپن کشوری با تراکم جمعیتی بالاست بنابراین به لحاظ فضایی که در آمریکا و چین برای جمع‌آوری زباله‌ها وجود دارد دچار کمبود است.
در واقع هر چه یک منطقه ثروتمندتر باشد حجم بیشتری از مواد به زباله تبدیل شده و دور ریخته می‌شود. با این وجود توکیو چگونه عنوان سومین کشور بزرگ تولیدکننده مواد دور ریختنی را گرفته است؟ در واقع زباله محصول جانبی مصرف کردن است و به طور کلی مصرف در مسیر درآمد قرار دارد.
همچنین حجم تولید زباله در یک شهر تحت تاثیر کشوری است که در آن واقع شده است. طبق گزارش بانک جهانی از سال ۲۰۱۲ نیوزیلند بیشترین زباله را در میان کشورهای توسعه یافته تولید کرده که روزانه به ازای هر نفر ۳.۶۸ کیلوگرم است و پس از آن ایرلند، نروژ، سوئیس و آمریکا قرار دارند.
به طور مثال نروژ از نرخ بالای بازیافت برخوردار است و اسلو به عنوان بزرگترین شهر آن توانسته در سال‌های اخیر تولید زباله خود را کاهش دهد. از طرف دیگر ایرلند نسبت به کشورهای اروپای غربی نرخ کمتر بازیافت را داراست.
بنابر این گزارش آمریکا بزرگترین تولیدکننده زباله در جهان است که از این حیث تفاوت چشمگیری با بسیاری از کشورهای ثروتمند دیگر از قبیل ژاپن، انگلیس و فرانسه دارد.
در چین سرعت تولید زباله دو برابر رشد جمعیت آن است. طبق بررسی‌ها چین (عمدتا در شهرهای بزرگی چون پکن، گوانگشو و شنزن) اکنون به طور میانگین هر روز ۱.۱۲ کیلوگرم زباله به ازای هر نفر تولید می‌کند که نزدیک به ۱۰ درصد از میانگین زباله تولید شده در انتاریو در کانادا بالاتر است اگرچه از تولید ناخالص داخلی چین بیش از شش برابر کمتر است.
بدون وجود زیرساخت‌های لازم برای جمع آوری زباله این مواد در رودخانه‌ها، کانال‌ها و خیابان‌ها ریخته می شود و نتیجه آن وضعیت نامطلوب بهداشتی خواهد بود. همچنین برخی از شهرهای در حال توسعه که از وجود زباله متحمل مشکلات جدی شده‌اند دارای اقتصادهایی با رشد سریع هستند که از آن جمله می‌توان به بنگالور و دهلی نور اشاره کرد.
بمبئی نیز شهر بعدی است که بیشترین حجم تولید زباله را دارد. سال گذشته بلومبرگ در گزارشی نوشت این شهر در زیر کوهی از زباله دفن می‌شود. این شهر با جمعیت ۱۸ میلیون نفری ۱۱ هزار تن متریک (تن هزار کیلویی) در روز زباله تولید می‌کند. در سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ افزایش ۵۰ درصدی میزان تولید زباله نیز در دهلی نو رخ داده و نبود سیستم‌های جمع آوری در زباله موجب بوجود آمدن کوه‌هایی از زباله شده است. مشکل زباله در دهلی و آلودگی هوا، این شهر را جزء کثیف‌ترین مناطق جهان قرار داده است.
به گزارش روزنامه گاردین، رشد سریع جمعیت فاکتور خطرزایی در این زمینه است، به طور مثال جاکارتا یکی از شهرهای جهان با سریعترین میزان رشد است و بسیاری از ساکنان آن عادت دارند زباله‌های خود را در نزدیک‌ترین مجرای آب رها کنند.