به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، در مراسم تقدیری که به همت انجمن دستیاران کارگردان و برنامه‌ریز برگزار شد نیما طباطبایی به علت بستری بودن در بیمارستان نتوانسته بود که در جمع حضور پیدا کند اما همکاران و هم صنفی‌هایش در بیمارستان حاضر شدند و لوح وی را اهداء کردند.
نیما طباطبایی در ارتباط با برنامه خانه سینما که در ارتباط با تقدیر دستیاران برنامه‌ریز سینما بود گفت: متاسفانه نتوانستم در برنامه حضور پیدا کنم ولی از طریق تلفن با دوستان ارتباط گرفتم. بگذارید خاطره ای تعریف کنم در زمان نوجوانی در دهه هفتاد وقتی که عصر ها در کوچه می نشستم روزی پدرم در آن زمان در جلسات خانه سینما حضور پیدا می‌کرد و یادم است که وقتی به خانه می‌آمد در مورد فضای آنجا و صنوف و همدلی آنها صحبت می‌کرد. او می گفت کار صنفی یعنی اتحاد داشتن و پشت هم بودن. این تعاریف در ذهن من بود و حتی اولین دوره جشن خانه سینما که حالت تقدیر داشت تا جشن هنوز یادم است و کارت پستال تندیس همان جشن را در کنار خود داشتم و با عشق نگاهش می‌کردم و یاد حرف‌های پدر می افتادم.
طباطبایی گفت: حالا آن زمان گذشت ولی متاسفانه در طی این سال‌ها خانه سینما برای خیلی از صنوف بحث رفاقت و همدلی را نداشت، اما این نکته در میان برنامه‌ریزان و دستیاران سینما فردی است به نام مصطفی که هم رییس ما است و هم با همه اعضاء رفیق است او باعث رفاقت و اتحاد بچه‌ها است. این هم یک شبه به وجود نیامده است. این روحیه البته در طی زمان به وجود آمده است. پیش از این که مراسم برگزار شود دوستان در بیمارستان حاضر شدند و لوح من را در آنجا اهداء کردند. مهتاب کرامتی، علی انصاریان و طناز طباطبایی نیز از حاضرین در بیمارستان بودند. که لوح‌ام را از دست مهتاب کرامتی گرفتم و بسیاری از بچه‌ها آمده بودند و نزدیک به 30 نفر در اتاق من بودند که بیمارستان هم با ما بسیار راه آمدند. این خیلی حس خوبی است که صنف شما پشت شما و کار‌هایی که می‌سازید با‌یستد.
وی در ادامه عنوان کرد: بعضی از صنوف سن‌ها بالاست و به نظرم باید برخی از بزرگانش پدرانه رفتار کنند تا بین‌شان اتحاد و همدلی اتفاق بیفتد. امیدوارم اعضاء صنوف خانه سینما و مخصوصا صنف دستیاران کارگردان و برنامه‌ریزان بیشتر و بیشتر به هم نزدیک شوند. ما بچه‌هایی داریم که می‌آیند و فیلم می‌سازند که اصلا شناخته شده نیستند نه عضو خانه سینما هستند و نه فیلم کوتاه ساز بودند در نهایت می‌بینیم که به آنها بودجه‌های زیادی تعلق می‌گیرد، اما در صنف خودمان دوستان زیادی دارم که مجوز کارگردانی دارند و همچنین دارای سابقه هستند اما باید به دنبال بودجه بگردیم. اگر بچه‌های صنف ما دست به دست هم دهند می‌توانیم شروع کنیم به ساختن فیلم‌های لوباجت که تهیه‌کننده تنها بخشی از هزینه صحنه و... غیره را بدهد. این‌طور می‌توانیم شاهد آثار خوب و با کیفیتی باشیم.
کارگردان مستند «من ناصر حجازی هستم» درباره این فیلمش و همچنین شرایط جسمی‌اش گفت: فیلم مستند «من ناصر حجازی هستم» پرفروش تین مستند گروه «هنر و تجربه» بوده است آن هم با چهار ماه اکران. گروه سازنده اس مستند سعی کرد فیلمی را در ارتباط با شخصیت ناصر حجازی ارائه کند آن هم بدون تغییر و تحریفی. حالم که کمی بهتر شده است. برای بار آخر بستری بیمارستان هستم عمل مغزم که مشکلات و حواشی‌اش تمام شده است. مقداری آب ریه‌ام زیاد است که باید آن را بکشند فکر می‌کنم اگر این اتفاق بیفتد مرخص بشوم چرا که می‌خواهم فیلم جدیدم را بسازم.
منبع: فارس