به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، علی اکبر صالحی در این گفت وگوی خبری گفت: بعد از جنگ تحمیلی نظام تصمیم گرفت که پروژه احداث نیروگاه هسته ای را با جدیت دنبال کند اما این بار با تجربه های گرانبها باید این کار شود. اما پس از جنگ به این نتیجه رسیدیم در صورتی که خود کفا نیستیم خود اکتفا باشیم. پس از انقلاب مطالعاتی را انجام دادیم و ارزیابی های متعددی انجام شد و دانشگاه صنعتی شریف و وزارت نیرو مطالعاتی را انجام داد و به تعداد نیروگاه هسته ای رسیدیم که 8 نیروگاه عدد نهایی در افق 10 الی 15 سال بود و 8 الی 10 درصد از سهم تولید برق قرار بود که هسته ای باشد اما از بعد اقتصادی باید پارامترهای متعددی در نظر گرفته شود مثلا نرخ تنزیل بانکی یکی از عوامل است موضوع دوم قیمت سوخت های فسیلی را باید چقدر بگیریم. مثلا سوخت فسیلی برای نیروگاه ها تقریبا مجانی است و در این صورت نیروگاه هسته ای نمی تواند با نیروگاه سوخت های فسیلی رقابت کند.
مجلس شورای اسلامی دولت را موظف کرده که باید 20 هزار مگاوات برق هسته ای تولید در یک افق بلند مدت تولید شود. ما همان 20 هزار مگا وات را به عنوان افق بلند مدت خود برای احداث نیروگاه هسته ای در نظر گرفته و برای یک برنامه میان مدت که 15 سال است 8 هزار مگاوات برق تولید خواهد کرد. ما با چند کشور از جمله چین در حال مذاکره هستیم که نیروگاه های دیگری ساخته شود کشورهای دیگری هم اعلام آمادگی کردند و چون در مقدمه هستیم. نیروگاه هم اکنون نزدیک به 20 نیروگاه در حال ساخت دارد و در این زمینه خیلی خوب پیش رفته است.
در طول 10 سال که این دو نیروگاه در حال احداث است قطعا برای ساخت نیروگاه های دیگر نیز اقدام خواهد شد. قرارداد برای ساخت نیروگاه های جدید 10.5 سال است. به طور معمول برای ساخت نیروگاه 8 سال زمان نیاز است نیروگاه بوشهر زمانی که شروع شد از جنگ آسیب دیده شده بود و 10 الی 15 سال رها شده بود و شرایط اسفناکی داشت. روسیه یک نیروگاه که با فناوری غربی بوده با یک فناوری که شرقی بوده سازگار کنند. مسائل اقتصادی و دیگر مسائل دیگر باعث شده بود که ساخت نیروگاه اتمی بوشهر مدت زمان بیشتری طول بکشد. الان برای ساخت این دو نیروگاه که 10.5 سال است زمان منطقی است و اگر تاخیر بوجود بیاید برای آن جریمه در نظر گرفته خواهد شد. بخش ساختمانی نیروگاه را ایران خواهد ساخت و تقریبا 30 درصد از حجم قرارداد را به خود خواهد داد و در بخش تجهیزات خارج از جزیره هسته ای را می توانیم بسازیم و لذا در قرارداد به گونه ای در نظر گرفته شده که اگر صنایع ایران در چارچوب استاندارد در نظر گرفته شده بسازند روس ها امادگی دارند که این تجهیزات را به ایرانی ها واگذار کنند.
در حال حاضر در آستانه عقد قرارداد رآکتور 360 مگاواتی در نیروگاه دارخوین هستیم و الگوی برداشته شده از رآکتوری در سوئیس بوده و طراحی مفهومی آن تمام شده و بخشی از طراحی پایه نیز انجام شده است. شرکتی که در حال انجام این کار است شرکت سوئدی است.
وی در باره تامین سوخت نیروگاه های جدید گفت: تامین سوخت اختیاری است یعنی اگر بخواهیم روسیه می تواند این سوخت را در اختیار ما قرار دهد. ما قراردادی را با روس ها خواهیم بست برای تامین سوخت و قرارداد منعطفی است و بعد از یک افق 15 ساله که می توانیم حداقل 190 هزار سو داشته باشیم بتوانیم سوخت یک نیروگاه را تامین کنیم. موضوع اورانیوم ذخیره 300 کیلوگرم مانعی برای تامین سوخت نیروگاه نخواهد بود و سوخت نیروگاه بوشهر نیز از این موضوع مستثنی است. سوخت نیروگاه ها از دخیره اورانیوم مستثنی و معاف خواهد بود و در جلسه آتی که در نیویورک خواهد بود سازو کار این معافیت مشخص خواهد شد.
وی درباره راکتور اراک گفت: در حال حاضر شاید بیش از 8 جلسه میان متخصصان ایرانی و چینی و آمریکایی درباره رآکتور اراک انجام شده و آخرین مراحل تنظیم این قرارداد انجام شده و قرار است که این قرارداد در آینده نزدیک در چین امضا شود و این قراردادی تجاری است. یک کارگروه از متخصصین از متخصصان ایرانی و چینی و آمریکایی تشکیل شده که در این زمینه فعال هستند. در برجام آمده است که صاحب این پروژه ایران بوده و طراحی را ایران انجام می دهد ما طراحی مفهومی را انجام داده و در اختیار متخصصان چینی و آمریکایی قرار گرفته است. طبق برجام یک تعهد نامه قرار بود تنظیم شود که این تعهد نامه تنظیم شد و به امضای گروه های 1+5 رسید و این تعهد نامه ای بود که برای بازسازی رآکتور اراک بوده و چیزی به نام قرارداد در برجام نبوده است اما ما تاکید کردیم که باید یک قراداد وجود داشته باشد. بالای 95 درصد مفاد قرارداد با چینی ها مشخص شده و طبق وعده ای که به ما داده شده قرار است که طی هفته های آینده در پکن قرارداد امضا شود.
