به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه لبنانی السفیر نوشت: همزمان، تحولات سیاسی مانند درز خبرهایی از موافقت گروهک «احرار الشام » با روند سیاسی و اعمال قانون اساسی 1950 سوریه و بازگشت نظام پارلمانی و مخالفت جبهه النصره با این سازوکار باعث بروز اختلافات عمیق بین این دو گروهک اصلی جیش الفتح شده است.
السفیر افزود: این در حالی بود که برخی طرف ها تلاش می کنند این دو گروهک را قبل از فروکش التهاب های ناشی از اعلام جدایی جبهه النصره از القاعده، به هم نزدیک سازند و بین آنها وحدت برقرار شود.
ناظران تاکید دارند که بعداز شروع جنگ حلب، پایه های رویکرد تشکیل « جیش الفتح » برای وحدت و یکپارچگی گروه های مهم تروریستی تکفیری و جمع شدن آنها زیر چتر حمایت های نامحدود منطقه ای را که به زعم آنها به طور حتم به شکست ارتش سوریه منجر خواهد شد، فروریخته است.
گروه های مسلح تروریست امیدوار بودند تجربه ادلب را صدردرصد در حلب پیاده کنند اما ایستادگی و مقاومت ارتش سوریه و متحدان آن و دفع موج های اولیه حمله های این گروه ها و جلوگیری از تحقق اهداف آنها از جمله رفع محاصره از بخش های شرقی حلب و بلندپروازی آنها در آزاد سازی سریع حلب، لرزه بر پیکره جیش الفتح و افکنده است و حامیان این گروهک پی برده اند دل بستن به آن اشتباه بوده و طرف پیروز میدان نبرد حلب نخواهد بود.
یکی از اهداف جنگ گروه تروریستی مسلح جیش الفتح در حلب این بود که با سیطره برحلب دست دیگر گروه های مسلح تروریستی به ویژه عضو اتاق عملیات فتح حلب که « ارتش آزاد سوریه» خوانده می شوند، از آن کوتاه شود.
و برای همین بود که جیش الفتح به سرعت اعلام کرد فرماندهی نبرد حلب را در دست دارد و نقش هر گروه و اتاق عملیات دیگری در آن را نفی کرد.
این روند نشان می دهد که برخی قدرت های منطقه ای می خواهند جلوی تاثیرگذاری های بین المللی بر میدان حلب را بگیرند.
در صورت تحق این هدف، ایالات متحده بازوان نظامی خود و قدرت تاثیرگذاری بر روند جنگ را از دست خواهد داد.
نظیر این اتفاق سال گذشته در جبهه های ادلب روی داد و متحدان میدانی واشنگتن، در برابر هیمنه ائتلاف قطری سعودی ترکی عرصه را واگذار کردند.
السفیر نوشت: به نظر می رسد ترکیه به ویژه بعد از سیطره کردها بر شهر منبج و مطرح شدن حرف هایی درباره احتمال پیشروی آنها برای سیطره بر نوار مرزی سوریه تا شهرک اعزاز، بیش از همه نیازمند تغییر در ترکیب گروه های مسلح است چرا که اعزاز را خط قرمز خود می داند.
« مشکل ترکیه با گروه های مسلح در روستاها و شهرک های نوار مرزی آن است که این گروه ها وابستگی دوگانه به ترکیه و واشنگتن دارند، برای همین ترکیه به این گروه ها اعتماد ندارد و فکر می کند آنها برای مقابله با پیشروی کردها در مواقع لزوم جدیت لازم را ندارند».
« از همین رو به نظر می رسد جیش الفتح تنها گزینه پیش روی ترکیه است، اما بروز شکاف در این گروه در نتیجه نبرد الراموسه و گرفتار شدن آن در باتلاق حمله های پی در پی ارتش سوریه باعث ناامیدی آنکارا در این زمینه شده است».
خطر فروپاشی جیش الفتح فقط ناشی از شکست های نظامی نیست، بلکه اختلافات عقائدی و سیاسی نقش مهمی در تزلزل بنیان این گروهک و سست شدن رابطه بین اجزای آن داشته است.
سخنان «لبیب نحاس» رئیس روابط خارجی گروهک احرار الشام در مصاحبه با روزنامه سعودی الحیاه درباره دموکراسی و عملیات سیاسی، منجر به جر و بحث علنی فرماندهان این گروهک احرار الشام با جبهه النصره در شبکه های مجازی شده و اختلاف های آنها را بیش از گذشته برملا کرده است.
البته در میان خود این گروهک ها هم اختلافات شدید است و به عنوان مثال « ابوالعباس الشامی» از اعضای احرار الشام از دموکراسی صحبت می کند اما برخی دیگر از سرکردگان این گروهک تروریستی ، دموکراسی را با کفر یکی می دانند.
«ابوالفتح الفرغلی» ( دارای تابعیت مصری) و رئیس دفتر پژوهش های «شورای دعوت و ارشاد» و تنی چند از مسئولان شرعی سوری احرار الشام تابع این دیدگاه هستند.
اختلافات عمیق میان همه گروه های تروریستی تکفیری از جمله جبهه النصره ریشه دوانده و همه آنها را از درون سست کرده و در معرض فروپاشی قرار داده است.
«ابوعمار الشامی »(حسام الشافعی) سخنگوی گروه تروریستی تکفیری جبهه النصره با تاکید بر وجود دو جریان در داخل احرار الشام گفت که یکی از مهمترین عوامل شکست و ناکامی های جیش الفتح، وجود اختلاف بین دو جناح سیاسی و نظامی در داخل این گروهک است.