با حقوق سالیانه برخی می‌توان چندین کارخانه ارج بنا کرد

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

میثم یعقوبی، دبیر ارتباطات خارجه دفتر تحکیم وحدت در گفت‌وگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ضمن اشاره به اینکه بالاخره تفاوت بین شعار اقتصادی و مفهوم اقدام و عمل را هم در دولت کنونی فهمیدیم، تصریح کرد: پس از فاجعه اسفناکی که بر سر کارخانه پرآوازه نساجی مازندران آمد و هزاران خانواده مازندرانی و غیر مازندرانی را از چرخه معاش خارج ساخت و حتی هنوز هم دولت های محترم نتوانستند از عهده حل این مشکلات صنعتی و اقتصادی برآیند، اکنون نوبت به سایر کارخانه های داخلی رسیده است.

وی با تاکید بر شرمساری کارگران پس از اخراج از کار در مقابل خانواده های خود بیان داشت: اکنون چندین سال است که برای مقرری کارخانه هایی که کارگران آن با درآمدهایی در حد معاش ماهیانه  کار می کنند، و تعیین تکلیف نشده است، این کارگران با رویی شرمسار به خانه هایشان می روند؛ در صورتی که شرمساری حقیقی از آن کسانی است که 250 برابر این کارگران حقوق می گیرند و کاری از دستشان برای این کارگران برنمیاد.

دبیر ارتباطات خارجه دفتر تحکیم وحدت افزود: کسانی باید شرمسار واقعی باشند که با حقوق و مزایا سالیانه آنها می توان چندین کارخانه مانند کارخانه های ارج و نساجی بنا کرد که به راحتی هزاران خانواده را وارد چرخه معاش می‌کند، نه فقط تعدادی انگشت شمار را. شرمسار واقعی کسانی هستند که با فروش دانش و تلاشهای بی نظیر داخلی، ارز در چرخه اقتصاد فرانسه و ایتالیا میریزند و فقط پشت تریبون ها شعارهای تو خالی اقتصادی شان را برای مردم سرزمین شان می گویند و خبری از تحقق وعده های اقتصادیشان نیست و آب در آسیاب دشمن می ریزند, دشمنی که چندین سال است برادری خود را در عرصه نابودی ما به حد اعلایش رسانیده است.

وی ادامه داد:  آمریکا دو حزب کلان دارد و سالها اختلاف آن دو حزب در سطح کشورشان این است که با ایران به صورت مستقیم و فیزیکی وارد جنگ و درگیری شوند، یا به صورت تحریم های اقتصادی و جنگ نرم؛ آنگاه احزاب داخلی کشور ما هنوز سر این مسئله که آیا با آمریکا دوست باشیم یا نه، اختلاف دارند و هر کدام که به قدرت می رسند تنها در اثبات همین مدعای خود تلاش می کنند و تمام امور کشور را نسبت به آن تحت شعاع قرار می دهند.

یعقوبی با انتقاد از روند نزولی دولت در حل بحران اقتصادی در کشور اظهار داشت: این که کشورداری و مملکت داری نیست. شما تنها مردم کشور خود را تحت فشارهای شدید اقصادی می گذارید و سرمایه هایتان را برای خوشنودی غرب و اثبات مدعای دوستی با غرب در بازارهای آنها سرمایه گذاری می کنید. کجای دنیا به چنین بازارهای خرید یک طرفه ای، شکستن تحریم های اقتصادی می گویند؟

دبیر ارتباطات خارجه دفتر تحکیم وحدت گفت: خرید هواپیماهای میلیاردی با اصطهلاک بسیار بالا که تنها در یک فرودگاه کشور قابلیت نشست و برخاست دارد، نشانه  برداشت تحریم های اقتصادی است؟ این در حالیست که هنوز کارگران کشور ما نان خالی بر سر سفره هایشان می ببرند و کودکانشان در خیابان های بی رحم تهران سر در سطل های زباله می کنند تا با فروش زباله های بازیافتی، معاش خود را تامین کنند. در همان شهر و کنار همین کودکان، مردمانی زندگی می کنند و از کنار این کودکان می گذرند و به مهمانی های کاخ نشینانی می روند، که فقط شعار حمایت از کودکان کار را سر می دهند؛ مگر ممکن است در یک کشور این همه کودک بیچاره و کمبود معاش باشد و مسئولان آن کشور شب را به راحتی تا صبح بر زمین بگذارند؟