به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، ارتقا کیفیت و نوآوری جز جداناپذیر زندگی امروزی به حساب می‌آید و در کوچکترین قسم زندگی بشر همچون سوخت گیری و پرداخت هزینه، تکنولوژی و امکانات به روز وارد شده است.
در چند سال اخیر مراحل سوخت گیری خودروها آنچنان تغییری نداشته اما رویه پرداخت سوخت و کیفیت سوخت رسانی تا حدودی تغییر کرده است، از سال 1386 کارت سوخت به چرخه سوخت رسانی وارد شد و در همان زمان بحث خصوصی سازی یا اصل 44 قانون اساسی مد نظر قرار گرفت که واگذاری جایگاه‌ها با سرعت بیشتری انجام شد، در حال حاضر اکثر جایگاه‌های سوخت به بخش خصوصی واگذار شده و در چند سال اخیر بخش خصوصی علاقه شدیدی به ایجاد جایگاه در مسیرهای بین شهری و شهرهای کوچک پیدا کرده، که جایگاه سوخت رسانی گاز بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
اما تمام این موارد در حالی بیان می‌شود که جایگاه‌های سوخت رسانی در شهرهای بزرگ به ویژه تهران از نظم خاص و قاعده مند در ارائه خدمات برخوردار نیستند.
بارها در شهر تهران دیده شده است جایگاه‌های سوخت بعد از ساعت 1 نیمه شب تا اوایل صبح تعطیل بوده و این در حالی است که جایگاه‌های سوخت به صورت 24 ساعته باید فعال باشند، همچنین دیده شده برخی از خدمات الکترونیک جایگاه‌ها که در چند سال اخیر به واسطه رشد استفاده از کارت‌های بانکی به جایگاه‌های سوخت وارد شده‌اند در تمام ساعات شبانه روز فعال نیستند.
با وجود آنکه فعالیت دستگاه‌های کارت خوان به سیستم بانکی ارتباط دارد اما به نظر می‌رسد قطعی یک هفته‌ای برخی از دستگاه‌های کارت خوان سهل انگاری از سوی جایگاه داران است و در کنار آن در اکثر جایگاه‌های سوخت دستگاه‌های کارت خوان متصل به نازل‌های سوخت نصب شده که با اعلام شماره نازل فرآیند پرداخت هزینه سوخت انجام می‌شود. با این تفاسیر به نظر می‌رسد مسئولان جایگاه‌های سوخت باید در راستای ارتقا کیفیت خدمات خود تلاش بیشتری داشته باشند.
در این زمینه وزارت نفت طرحی برای ایجاد برند در جایگاه‌های سوخت در نظر گرفته که در اوایل امر شبهاتی در زمینه انحصار برندها در جایگاه‌های سوخت و سوخت رسانی وجود داشت که در این رابطه عباس کاظمی، مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش با بیان این که برند سازی جایگاه‌های سوخت، انحصاری به همراه نخواهد داشت، گفت: برندسازی در جایگاه‌های سوخت فضای رقابتی ایجاد خواهد کرد.
وی ادامه داد: اندیشیده شده تا هر برند در سطح کشور تنها 20 درصد نازل‌ها را داشته باشد و این در حالی است که در سطح استان هر برند 30 درصد و در شهرستان‌ها حداکثر 50 درصد نازل‌ها را می‌تواند مدیریت کند.
البته این گفته کاظمی در حالی بیان شد که برخی از افراد بدون شأنیت مدیریت جایگاه داری سوخت، تنها با سرمایه قابل توجه برای دستیابی به پول بیشتر در شهرهای کوچک به مدیریت جایگاه پرداخته‌اند.
یک مدیر جایگاه در مناطق اطراف ورامین گفت: شغل اصلی بنده در حوزه فروش سنگ ساختمان است که از این طریق سرمایه قابل توجهی به دست آورده و در حال حاضر به نظر می‌رسد مدیریت جایگاه سوخت سود مناسبی به همراه داشته باشد، از این رو این کار را در کنار شغل اصلی خود انتخاب کردم.
حسین 60 ساله تاکید کرد: این کار را تا زمانی که سودی به همراه داشته باشد ادامه می‌دهم و در غیر اینصورت به سرعت کار را تعطیل می‌کنم و شغل فروش سنگ را ادامه خواهم داد.
همچنین معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش با بیان اینکه خصوصی سازی به معنای عدم نظارت نیست، گفت: از طریق رتبه بندی سالیانه جایگاه‌های سوخت ارائه خدمات آن‌ها، قیمت گذاری می‌شود و در صورت رتبه پایین، دریافتی کمتری خواهند داشت.
شاهرخ خسروانی در رابطه با نظارت ارتقا کیفیت و فعالیت جایگاه‌های سوخت، اظهار کرد: حدود 3500 جایگاه توزیع بنزین و گاز در کشور فعال بوده که اکثر این جایگاه‌ها طبق اصل44 قانون اساسی به بخش خصوصی واگذار شده و مابقی این جایگاه‌ها در سالجاری به بخش خصوصی واگذار خواهد شد.
وی ادامه داد: واگذاری جایگاه‌ها به بخش خصوصی به معنای عدم نظارت رگولاتوری شرکت ملی پالایش و پخش نیست و به صورت سالانه رتبه بندی جایگاه‌های سوخت مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و با توجه به رتبه بندی به دست آمده هزینه خدمات ارائه شده از سوی جایگاه‌ها قیمت گذاری و پرداخت خواهد شد.
معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش با بیان اینکه اگر رتبه جایگاه‌ها پایین باشد، پرداختی کمتری دریافت خواهند کرد، یادآور شد: از طریق رتبه بندی و نظارت، شرکت ملی پالایش و پخش کنترل‌های خود را بر جایگاه‌ها اعمال می‌کند.
وی در پاسخ به این سؤال که در برخی مواقع خدمات جایگاه‌ها به خصوص خدمات پرداخت الکترونیک از مدار خارج می‌شود، بیان کرد: خدمات نرم افرازی جایگاه‌ها به صورت شبکه است و کنترل و مانیتورینگ از سوی شرکت ملی پالایش و پخش صورت می‌گیرد.
منبع: میزان
ارسال نظرات