باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی* بیش از دو سال است که حسن روحانی و طیف هاشمی رفسنجانی با دادن وعده اصلاح وضعیت بد اقتصادی و معیشتی مردم، رفع تحریم های ظالمانه، و آنچه میتوان آن را نگاه به بیرون برای حل مشکلات نامید، سکانداری قوه مجریه را بر عهده گرفته اند و امروز می بینیم که علیرغم وعده های داده شده نه تنها اصلاح و بهبودی در وضعیت جامعه محقق نشده است، بلکه آش همان آش است و کاسه همان کاسه؛ دولتی که با دادن وعده های مختلف توانست اعتماد نیمی از مردم جامعه را جلب کرده و در برابر تشتت آرا در جبهه رقیب خود پیروز رقابت شود، در عمل نشان داد که مرد این میدان نبود.
به گونه ای که نه در داخل توانست وضعیت را نسبت به زمانی که به قدرت رسید تغییری دهد و نه تخم مرغ های سبد دیپلماسی اش تبدیل به جوجه شدند.
بنابرین آنچه به واقع در این دو سال و نیم رقم خورد، مشتمل است بر دولتی که با وعده های رنگارنگ به روی کار آمد و همچنان با وعده ی بهبود وضعیت در آینده ــ و فقط وعده‌ــ ایام را سپری می کند. و در حالی که جامعه با پدیده ای به نام رکود تورمی مواجه است، دستان دولت خالی از هرگونه دست آورد مشخص است.
هرچه دست دولت و حامیان او در حوزه کار و بهبود وضعیت خالی است به همان اندازه مملو است از تنش، جنجال، توهین و بی اخلاقی های سیاسی، سر و صدا و هیاهو و موج سواری بر بازار داغ بازی های سیاسی که مصداق های آن نیز آنقدر زیادند که هم از حوصله این سیاهه خارج است و هم آنقدر بارزند که بر کسی پوشیده نیستند؛ اما دولت یازدهم، غوغاسالاری را به جایی رسانده است که بعضا دیده شد حتی هم قطاران و هم مشربان او نیز لب به اعتارض گشودند و از منش این دولت در مواجهه با مسائل مختلف انتقاد کردند اما دولت در این زمینه نیز به خوبی نشان داده است که نه انتقاد پذیر است و نه غیر خود و طیف مطبوع خود را به حساب می آورد.
به دو موضوع کم کاری ــ و شاید در برخی موارد بی کاری ــ دولت یازدهم و همچنین غوغا سالاری ها و جنجال پرستی آن، در دو بخش ابتدایی اشاره ای گذرا شد و هدف نیز آن بود که فارغ از شور و هیجان های انتخاباتی این روزها به دنبال تحلیل وضعیت موجود تیم دولت و طیف هاشمی رفسنجانی باشیم. و تلفیق این دو موضوع را بررسی کنیم.
با اندکی تامل در این خصوص، رابطه علت و معلولی این دو وضعیت به روشنی محسوس است. و می توان گفت که ماجرا از این قرار است که دولت برای پنهان کردن دست های خالی خود و در برخی موارد تخلفات صورت گرفته، و پوشش ضعف های عملکرد، این همه هیاهو و جنجال را به راه می اندازد. و در همین راستا همواره کوشیده است با جلب توجه رسانه ها و افکار عمومی به حاشیه ها، نگاه جامعه را از سبد خالی خود منحرف کرده و دور نگاه دارد.
اگر چنانچه بخواهیم به سیر انحراف افکار عمومی از واقعیت، نگاهی اجمالی بیاندازیم میتوان از توهین ها و فضاسازی ها در برابر منتقدان عملکرد دولت در زمینه اقتصاد و معیشت مردم (به عنوان کمرنگ ترین عملکرد دولت) تا سیاست خارجی و برجام (به عنوان پررنگ ترین عملکرد دولت) را مثال زد. و البته امروز نیز که برجام تمام شده و بی نتیجه مانده است طرح مسائل طنز گونه ای مانند برجام ۲ را میتوان در همین زمینه ارزیابی کرد.
در این راستا شاید بتوان گفت تنها دست آورد دولت همین است که توانسته در زمینه مشغول سازی و انحراف افکار عمومی از واقعیات به خوبی عمل کند؛ چه اینکه می بینیم در برخی موارد با همراه کردن رسانه ها توانسته است با جو سازی های خود حتی نخبگان سیاسی جامعه را به اشتباه بیاندازد.
اما امروز و در آستانه دو انتخابات مجلس و خبرگان رهبری، می بینیم که غوغاسالاری های دولت و طیف هاشمی رفسنجانی به اوج خود رسیده است. چرا که آنها به خوبی می دانند اگر چنانچه پشت درب های این دو مجلس بمانند و نتوانند این دو سنگر را به خوبی فتح کنند به نقطه آغازین زوال قدرتشان خواهند رسید و احتمالا ظرف چند سال آینده همین سنگر قوه مجریه که با آرای متزلزلی به دست آمده است را نیز از دست خواهند داد.
بنابرین طبیعتا باید برای پوشش بیش از پیش دست های خالی خود جنجال آفرینی روز افزونی داشته باشند، که داشته اند. اگر نگاهی اجمالی به فضای سیاسی اخیر کشور بیاندازیم با حاشیه سازی هایی بر سر مسئله تایید صلاحیت ها و شورای نگهبان و غیر از آن، طرح مباحث بی اساسی همچون شورای رهبری و نظارت بر رهبری و... توسط هاشمی رفسنجانی مواجه می شویم.
و امروز نیز همین لیست های کذایی که به جهت نتیجه گیری از جنجال آفرینی های دولت و طیف هاشمی تهیه شده و از قضا مورد حمایت رسانه منحوس بریتانیا قرار گرفت را میتوان در همین راستا و به جهت به دست آوردن سهم بیشتر در دو انتخابات پیش رو ارزیابی کرد و خدا می داند که این چند روز منتهی به انتخابات با چه مسائلی در این زمینه مواجه خواهیم شد.
ریشه ی اینکه چرا دولت و حامیان سیاسی او به جای کار و تلاش صحیح و کارشناسانه در جهت رفع مشکلات کشور به این شکل عمل میکند را میتوان در نگاه غلط و غیر واقعی به مسائل کشور، منطقه و جهان جستجو کرد اما اینکه دولت به جای پذیرش اشتباه خود در اتخاذ راهبرد های غلط رو به بیرون و عدم توجه به داخل به جنجال آفرینی و غوغاسالاری روی می آورد را می توان ناشی از ضعف دولت و طیف سیاسی مذکور در اخلاق سیاسی دانست.
اما در پایان باید این نکته مهم را متذکر شد که اگر چنانچه عده ای به اشتباه خیال کرده اند که می توانند با ایجاد تنش و جنجال، جامعه و افکار عمومی را به صورت مداوم از توجه به ضعف های خود دور نگاه دارند سخت در اشتباه هستند و در صورتی که چند صباحی نیز بتوانند با این ترفند جایگاه خود را حفظ کنند، در نهایت اشتباهات محاسباتی آنان و همچنین پرهیز آنان از کار و تلاش صحیح و نتیجه بخش، دست آنان را رو خواهد کرد و جامعه آنان را به خوبی خواهد شناخت.
و ما توفیقی الا باالله
والسلام علی من اتبع الهدی
حسین نیاکانفعال دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی شیراز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات