دهمین شب جشنواره موسیقی فجر
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ اردوان کامکار مخاطبانِ دهمین شب جشنواره موسیقی فجر را مهمان مضراب هایش بر ساز سنتور کرد.
در سی و یکمین دوره از جشنواره موسیقی فجر خانواده کامکارها حضور پررنگی داشتند. پس از اجرای اردشیر کامکار در قالب گروهی چهارنفره، گروه «کامکارها» با حضور نوازندگان اصلی گروهش در برج میلاد طی دو سانس به اجرای برنامه پرداخت. جمعه 30 بهمن در آخرین شب از جشنواره موسیقی فجر هم، اردوان کامکار به تکنوازی پرداخت تا حضور پر رنگ کامکارها در جشنواره تکمیل شود.
اردوان هنگام آمدن بر روی صحنه و پیش از آغاز نواختنش رو به حاضران در تالار وحدت گفت: «از کسی می خواهم تشکر کنم که همیشه مدیونش هستم. هر چه خودش داشت را به من داد. راه را به من نشان داد و به من می گفت که چه باید کرد و چه نباید کرد. می خواهم در حضور شما از او قدردانی کنم. او کسی است که همه ی شما او را می شناسید و کسی نیست جز برادرم پشنگ کامکار».
حاضران در تالار وحدت که همه صندلی ها را پر کرده بودند، جملگی ایستادند و به افتخار پشنگ کامکار که در تالار حضور داشت، دست زدند.
سنتور نوازی معاصر ایران در مایه اصفهان کلیت اجرای اردوان بود. او در بخش های از اجرایش تمِ اصلی یکی از آثار زنده یاد پرویز مشکاتیان را به سبک و شیوه ی خود نواخت. او این تِم را بسط و با مضراب هایی سریع به شیوه ای بدیع و نو نواخت.
مضراب های پیچیده و بهره بردن از تکنیک و سرعت بالا از ویژگی های اصلی نوازندگی کامکار بود.
او در ادامه «خروشان» و «حیران» را نواخت.
در پایان این اجرا تشویق های پر صدای تماشاگران نشان از رضایت آنان از این اجرا داشت که موجب شد کامکار که دو با صحنه را ترک کرده بود، بالاخره مجبور به نشستنِ دوباره پشت سنتورش شود و مضراب هایش را به دست بگیرد تا قطعه ای دیگر بنوازد.
اردوان پس از نواختن این قطعه، خطاب به تماشاگران گفت: «خیلی توانِ نواختنِ دوباره نداشتم اما این قطعه را هم برایتان نواختم».
اردوان کامکار در سال 1347 در سنندج به دنیا آمد. او کوچکترین عضو خانواده کامکارهاست که آموزش سننتور را از 4 سالگی نزد پدر آغاز کرد؛ در سال 1359 به تهران آمد و با راهنمایی های برادانش هوشنگ و ارسلان درس های هارمنی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را فراگرفت.
او نواختن سنتور را به سطح بالایی از لحاظ تکنیکی رساند و شیوه ی نوینی در سنتور نوازی معاصر ابداع کرد. اردوان در جوانی به همراه برادرش هوشنگ، کنسرتینو سنتوری به نام «برتارک سپیده» هماره با یک کنسرتیون کمانچه از برادرش اردشیر، را برای مخاطبان موسیقی ارادئه داد.
اردوان کامکار در جوانی با خلاقیتی کم نظیر در آهنگسازی، تسلط و پختگی چشمگیری در نوازندگی، قطعه «دریا» به اجرا گذاشت و غیر از آثاری که برای تککنوازی سنتور خلق کرد، قطعه هایی دیگری هم برای گروه نوازی سازهای ایرانی ارائه داد. او دومین کنسرتینو سنتور خود را که با ارکستر زهی و پیانو همارهی می شد با نام «ماهی برای سال نو» روانه بازار موسیقی کرد.
«ریزدانه های الماس» اثر متاخر اردوان است.
ارسال نظرات