گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو – سید مسعود پرهیزگاری: پاهایت کو؟ به پای که جنگیدی؟
کو دستانت؟ به جای که جنگیدی؟
اینها که تو را نمی شناسند هنوز! بابای گلم...
این پیامک اعتراضی دانشجویان دانشگاه یاسوج است که در اعتراض به سکون و سکوت سه ساله مسئولان وقت و فعلی دانشگاه یاسوج در رسیدگی به مزار شهید گمنام این دانشگاه بین دانشجویان پخش شده بود.
وعده دانشجویان این دانشگاه، هر روز بعد از نماز ظهر و عصر به مدت پنج دقیقه بر سر مزار مظلوم شهید گمنام دانشگاه است، تا این گونه نارضایتی شان را به گوش مسئولان فعلی و گذشته دانشگاه برسانند.
نارضایتی از نامیهمان نوازی مدیران مهم ترین مرکز علمی استانی که به میهمان نوازی شهره عام و خاصند.
نگرانی از بی توجهی سه ساله سه مدیر دانشگاه به پاره تن این ملت که برای اعتلای نام انقلاب اسلامی و دفاع از مرزهای خاکی و فکری این مرز و بوم، جانش را در طبق اخلاص گذاشت و بی چشم داشتی خود را آماج گلوله های دشمن کرده بود.
کسی که نه تنها جانش را فدا کرد، حتی نامی نیز از این عمل نخواست تا خالصانه ترین اقدام را برای امنیت ملی این کشور انجام داده باشد.
دانشجویان معترض هستند که چرا این قدر، قدر ناشناس شده ایم که باید سه سال بگذرد تا گوش مسئولان دانشگاهی از خواب گران بیدار شود که بلی میهمان عزیزی نیز ماه هاست در جوار ما آرمیده است.
میهمانی که در دستان هزاران نفر از عاشقان شهید و شهادت و ایثار، سه سال پیش در همین دانشگاه تشییع شده بود؛ یکی از بی نظیر ترین تشییع هایی که طی سال های اخیر این شهر به خود دیده بود.
و امروز چه بی تفاوت از کنارشان رد می شوند.
مسئولانی که نام یک شهید را از کتاب خانه دانشگاه برداشته و به جای آن نام یکی از نیروهای معلوم الحال وابسته به دستگاه فرهنگی رژیم شاه را گذاشته اند، کوچکترین توجهی به مزار شهید مظلوم و گمنام دانشگاه نکرده اند.
تذکرهای چندین و چند باره دانشجویان دانشگاه یاسوج به مسئولان وقت دانشگاه، چاره کار نکرد و گوش کسی را بدهکار توجه به شهید گمنام ننمود.
نزدیک به یک ماه گذشته مسئولان دانشگاه یاسوج از اعلام آمادگی خود برای ساخت یادمان شهید گمنام خبر داده بودند؛ اما دانشجویان به این وعده ها راضی نشده و کار خود را ادامه داده اند.
یکی از دانشجویان حاضر در این مراسم در پاسخ به این سوال خبرنگار خبرگزاری دانشجو که با وجود وعده مسئولان دانشگاه برای ساخت یادمان، چرا به اعتراضتان ادامه می دهید، گفت: پیش از این نیز کارهایی صورت گرفت که نیمه تمام ماند و به امان خدا رها شده بود، به همین دلیل تا تکمیل شدن یادمان شهید گمنام دست از اعتراض و حضور خود بر سر مزار این شهید مظلوم بر نخواهیم داشت.
این دانشجو افزود: مسئولان دانشگاه اگر وعده ای نسبت به تکمیل یادمان این شهدا داده اند باید سریع نسبت به تکمیل آن اقدام کنند و گرنه اعتراض های خود را به گونه دیگری مطرح می کنیم.
یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه یاسوج با اظهار شرم ساری از بی توجهی مسئولان نسبت به شهید گمنام گفت: مسئولان دانشگاه یاسوج طی سه سال اخیر باید از بی توجهیشان به این نماد ایستادگی ملت ایران، اظهار شرم و تأسف کنند.
آیا این گونه اعتراض به نتیجه ای خواهد رسید یا مانند حرکت های اعتراضی دیگر پس از مدتی پشت گوش مسئولان دانشگاه یاسوج انداخته خواهد شد؟
آیا وجدان درد مسئولان دانشگاه یاسوج آنها را به تکمیل این پروژه وا می دارد یا پس از مدتی التیام می یابد و مثل سال های بی تفاوتی، شهید گمنام نیز به حال خود رها می شود؟
باز هم اندکی صبر می کنیم ...
اما پس از این صبر دیگر اعتراض های پنج دقیقه ای کار ساز نخواهد بود، اینجا وصیت نامه امام راحل (ره) چاره ساز می شود.
باید اندکی صبر کرد، فقط اندکی!
ارسال نظرات