باشگاه دانشجویان/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- یادداشت دانشجویی*شبکه تلویزیونی «نسیم» در بین هزاران شبکه پر رنگ و لعاب این روز‌ها با برنامه خندوانه هر شب مخاطبان زیادی را پای گیرنده خود می‌کشاند.
خندوانه برنامه شاد که به شکل ویژه و برجسته به مقوله شادی و خنده پرداخته و توانسته به نوعی جای خالی این گونه برنامه‌های مفرح و آموزنده و جوان پسند را در کنار برنامه‌های خبری متنوع صدا وسیما پر کند.
رامبد جوان که پیش از این همگان از او تصویرهایی از خانه سبز و در نقش یک هنرپیشه جوان در ذهن دارند در سال‌های اخیر رو به پختگی گذاشته و حتی تجربه کارگردانی را نیز در کارنامه خود یدک می‌کشد ولی این بار جسورانه و متفاوت این جوان خوش آتیه پا در عرصه اجرا گذاشته و اجرای برنامه پرانرژی و تازه خندوانه را بر عهده گرفته است.
مجری توانمند و کمیک که با استفاده از عناصر طنز متفاوت و دعوت از چهره‌های مختلف و پرداختن به موضوعات دیده نشده از جمله افغانی‌های مقیم ایران اجازه تکان خوردن را به مخاطب خود نداده و از صفحه جادویی تلویزیون پایان هر شب پس از یک روز خسته کننده سعی در شادی بخشیدن به کانون خانواده ایرانی دارد.
در این بین موضوعات جذاب و بکر این برنامه شاداجازه نداده به سرنوشت برخی برنامه‌های طنز سوق دهد و از روزمرگی نجات داده و مخاطب خود را حفظ و قانع کرده است.
یکی از اصلی ترین عوامل موفقیت برنامه خندوانه بی‌شک شخصیت عروسکی «جناب خان» با گویش شیرین آبادانی است. شخصیتی عروسکی که با بهره‌مندی از ظرفیت‌های فرهنگ جنوبی از جمله گویش گیرا، شیوا با حلاوت و صمیمت خاص و گرما بخش بخش ثابت و اصلی برنامه خندوانه شود.
«جناب خان» با لهجه آبادانی و بهره‌گیری از موسیقیایی محلی جنوبی حلاوت و دلنشینی خاصی به خندوانه بخشیده و به نوعی این روز‌ها به تنهایی نمایندگی فولکلور خوزستان را در رسانه ملی یدک می‌کشد.
قنواتی مدیرکل اداره فرهنگ و ارشاد خوزستان در این باره در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: فرهنگ جنوبی با ظرفیت‌های بالای زبانی می‌تواند پیام شادی بخش برای ایران باشد و استقبال بالای مردم از «جناب خان» نشان از توانایی ارتباط گیری این زبان است.
وی افزود: از اینکه «جناب خان» با لهجه آبادانی برنامه اجرا می‌کند ناراحت نیستیم بلکه استقبال هم می‌کنیم و این از طرفی باعث شده مردم و مسئولان متوجه آبادان و جنوب شوند.
قنواتی تصریح کرد: شادی و خندیدن تا زمانی که باعث توهین و تمسخر نشود قابل احترام و محترم است و «جناب خان» با حرمت و احترام با استفاده از تکه‌های فرهنگی و آوایی جنوب مردم را شاد می‌کند.
محمد بحرانی عروسک گردان عروسک بنفش سوخته جنوبی هر چند متولد شیراز است ولی تسلط کامل آن به گویش عامیانه جنوبی‌ها، باور شیرازی بودن بحرانی را غیرقابل قبول ساخته است. بحرانی که پیش از این در نقش آقای “همساده” و “ببعی” در مجموعه تلویزیونی کلاه قرمزی نیز نقش آفرینی کرده است با این عروسک‌ها نیز موفق بوده است.
محمد بحرانی که هم نشینی و هم بازی با آواره‌های آبادانی که با حمله صدام مجبور به ترک دیار آباد خود شده و در استانهای هم جوار سکنی گزیدند، از او یک جنوبی تمام عیار ساخته است. خالق «جناب خان» که خود را مدیون آبادان می‌داند، معتقد است: آبادان شهر بی‌نظیری است هر چند بعد از جنگ مورد بی‌لطفی قرار گرفته و دیدن محرومیت‌ها و خرابه‌های جنگ آزار دهنده است.
بحرانی معتقد است که یکی از کارکردهای اصلی «جناب خان» علاوه بر شناساندن ظرفیت‌های مردم جنوب، توجه بیشتر مسئولان به این شهرهای جنگ زده و پیام شادی به آنان است.
رمز موفقیت و ماندگار «جناب خان» در این مدت کم در قیاس با سایر عروسک‌های کمیک تکه کلام‌های عامیانه و مردمی با گویشی گرم، صمیمی با آهنگی شاد و دلنشین جنوبی است که دیده شدن و جا باز کردن این عبارات در بین مردم نشان از علاقه مردم به این عبارات است.
کاراکتری که با داشتن عینک ریبون و تکرار حرف‌های غلو آمیز و عباراتی چون «میام براتا» در بین جماعتی که در آپارتمان‌های مکعبی خود از رخوت و تکراری زندگی رنج می‌برند جا باز کرده است و مردم را به تحرک و شادی مثبت وادار کرده است.
استقبال گرم مردم جنوب از طنز معقول که در آن نه بوی نفرت و نه بوی تهمت به مشام می‌رسد نشان از بالندگی و فرهیختگی آنان است.
«جناب خان» ثابت کرد می‌توان از فرصت‌های چون لهجه، گویش، قومیت و رنگ و فرهنگ در راستای همدلی و همزبانی گام برداشت.
شعار با هم بخندیم و به هم نخندیم حرف زیبا و منطقی است که شبکه نسیم و صدا وسیما نشان داد که امکان خلق دارد و صدا وسیما توانایی خنداندن همه با بهره گیری از ظرفیت‌های حساسی چون زبان و فرهنگ و تاریخ و جغرافیا را دارد و می‌توان با استفاده عقلانی از این پارامتر‌ها و به شکل صحیح و امروزی مخاطب ایرانی را پای سیمای ملی نشاند.
علی فرهادی- فعال دانشجویی استان خوزستان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
به عنوان کسی که دو لهجه ی شیرازی و آبادانی را بخوبی می شناسم، باید اعتراف کنم در اول کار باور نمی کردم صدای جناب خان متعلق به همان شخصیت آقوی همساده باشد. چطور میشود یک نفر دو لهجه متفاوت را درست مثل اشخاص محلی گویش کند؟