به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، مهدی همایونفر مستند ساز در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی فارس، درباره عدم ساخت فیلم مستند در کشور سوریه و شهرهای شیعه نشین «نبل» و «الزهرا» اظهار داشت: مستند بحران کار بسیار سختی است مستندساز علاوه بر این که جان خود را به خطر می‌اندازد باید یک سرمایه گذار و حامی مالی داشته باشد کدامیک از ارگان‌هایی که وظیفه مستندسازی در این حوزه را دارند در این حوزه سرمایه گذاری کردند؟
وی درادامه با گلایه از نظام غلط مستندسازی گفت: به نظرم نظام مستندسازی ایران سرمایه گذار جدی ندارد. موضوعاتی که برای کشور از اهمیت خاصی برخوردار است باید ارگان هایی مانند وزارت ارشاد ، صدا و سیما و وزارت خارجه امکانی را برای حضور مستندسازان در کشورهایی که دچار درگیری و بحران هستند فراهم نکرده است. ظرف ده سال گذشته اگر بخواهیم مرور کنیم چقدر جنگ و بحران در منطقه وجود داشت کدام یک از ارگان ها حامی مستندسازان برا ی ساخت آثار در خورد توجه شدند. چند مستندساز امکان حضور در مناطق بحرانی و جنگی را داشتند و چند اثر ساختیم که بتوانیم از آن ها نام ببریم.
همایونفر با طرح این سوال به عمق مشکلات مستندسازان در عرصه های جنگی به خصوص در شهرهای سوریه اشاره کرد و گفت: ظرف پنج سال گذشته که در منطقه جنگ های جدی اعم از عراق و سوریه، لبنان را شاهد بودیم متولیان عرصه فرهنگ و وزارت اسلامی در دو دولت دهم و یازدهم امکان حضور چند مستندساز در این مناطق را فراهم کردند؟ اساساً هیچ رغبتی برای حضور فیلمسازها ایجاد نمی کنند. مستندساز با چه پشتوانه ای در کشوری خارجی که هزینه ها بسیار سنگین است و امنیت جانی ندارد بدون هیچ بیمه ای حاضر شود و در نهایت آیا شبکه های تلویزیونی مستندش را خریداری کنند یا خیر؟
تهیه کننده فیلم سینمایی «33 روز» ادامه داد: کار در مناطق جنگی بسیار سخت است من به شخصه مستندسازانی را می شناختم که التماس می کردند در علمیات های آزادسازی مناطق عراق از دست تکفیری ها حاضر شوند اما هیچ ارگانی حمایت نکرد تا این دوستان از این عملیات های مستند بسازند. این در شرایطی است که کشورهای اروپایی به خوبی در تمام مناطق حضور دارند و آنچه که منافع شان را تامین می کند از وقایع برداشت می کنند و خوراک به بیننده می دهند.
همایونفر در ادامه گفت: موضوع سوریه و بحران های منطقه بحران ما است و خط مقدم ما به شمار می آید شاید برای یک مستندساز اروپایی جریاناتی که در کشورهایی مانند سوریه و عراق رخ می دهد تفاوت ماهوی نداشته باشد اما برای ما مسئله است. خط مقاومت در این مناطق خط مقدم ما است اما ما از این خط مقدم به دلیل بی توجهی ارگان های مسئول غافل شدیم. این در شرایطی است که کشورهای دیگر با اعزام مستندساز از این حضور بهره برداری های خاص خود را می کنند و به منافع خود می اندیشند.