به گزارش گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا رکنی گفت: اسکلت به صورت فتواسکن مستندنگاری شد و تصاویری را که به دست آوردیم با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد و در مرحله بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و تمام بخش های آن حجم‌دار شدند.
رکنی با اشاره به چگونگی مدل‌سازی اسکلت افزود: این مدل بر اساس حالت درازکش اسکلت تهیه شد تا حالت آن در هنگام تدفین نشان داده شود.
وی در رابطه با بازسازی چهره اسکلت گفت: این کار با استفاده از رایانه صورت گرفت و پس از تهیه مدل سه بعدی از جمجه بخش‌های از بین رفته نیز به صورت مدل‌سازی به آن اضافه شد؛ مدل آماده جمجمه با 11شاخص از چانه، گونه، لب، بینی، چشم و گوش نشانه‌گذاری شد و با استفاده از بافت‌دهی رایانه‌ای هر نشانه پوشش داده شد و چهره آن به دست آمد.
رکنی انتخاب رنگ پوست و حالت موهای آن را سلیقه ای دانست که براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شده است.
این کارشناس پژوهشکده باستان‌شناسی با اشاره به استفاده از نقش مشابه روی سفال‌های چشمه علی در این زمینه، افزود: از 5 نرم افزار استاندارد مدل‌سازی برای بازسازی و مدل‌سازی چهره اسکلت استفاده شد و هرقسمت با استفاده از نرم‌افزار مورد همگام‌سازی و خطایابی قرار گرفت.
وی با اشاره به این‌که نمونه به دست آمده احتمالاً برابر با چهره واقعی اسکلت است، افزود: بازسازی چهره برای اسکلت‌ها یک امر مرسوم است و البته ممکن است در ایران تصاویر به دست‌آمده از بازسازی چهره اسکلت‌ها تا کنون منتشر نشده باشد.
یافتن چند تکه سفال در میان خاک‌های حفاری فاضلاب خیابان مولوی تهران توسط مهسا وهابی، دانشجوی باستان‌شناسی در سال گذشته منجر به عملیات کاوش‌های باستان‌شناسی در این منطقه شد؛ عملیات کاوش کشف اسکلت هفت هزار ساله متعلق به یک زن و در مرحله بعد نیز بقایای اسکلت دوم و چند شیئی دیگر را به همراه داشت.