عضو هیئتعلمی دانشگاه تهران:
به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، ابراهیم متقی عصر امروز در همایش تاثیر مذاکرات هسته‌ای بر روابط بین‌الملل که در موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره) برگزار شد اظهار کرد: در زمان شاه، ایران قصد داشت نیروگاه‌های هسته‌ای تاسیس کند و با پلوتونیوم حاصل از آن به توازن قدرت در مقابل اسرائیل دست یابد.
وی افزود: پس از پیروزی انقلاب، ناآرامی‌های زیادی به وجود آمد و عدم امنیت بزرگ‌ترین مشکل برای دستیابی به حفظ نظام سیاسی بود به همین دلیل تاسیسات هسته‌ای تقریبا مورد استفاده قرار نگرفتند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه زمامداران کشور پس از جنگ به این نتیجه رسیدند که باید قابلیت‌های راهبردی کشور را ارتقاء دهند گفت: سیاست‌های تسلیحاتی یعنی خرید اسلحه و مهمات از چین، شوروی و کره شمالی در دستور کار قرار گرفت و همچنین شرایط برای بهینه‌سازی فعالیت تاسیسات هسته‌ای به وجود آمد.
وی ادامه داد: پس از جنگ خلیج فارس، گروه‌های صهیونیستی در آمریکا، بر این عقیده بودند که در فضای کاهش قدرت عراق، زمینه برای قدرت یافتن ایران به وجود می‌آید به همین دلیل مهار دوجانبه در دهه 90 در دستور کار آنها قرار گرفت.
متقی با اشاره به تشکیل اتاق‌های فکر لابی‌های صهیونیستی و انسجام آنها در آمریکا عنوان کرد: یکی از سخنان اصلی گروه‌های اسرائیل‌محور در آمریکا همواره این بوده که ایران تا دو سال آینده به بمب هسته‌ای دست خواهد یافت هرچند سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا عقیده داشتند فاصله‌ای طولانی برای دستیابی به بمب اتمی با شرایط کنونی ایران وجود دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اضافه کرد: اوایل قرن بیست و یکم، گروه‌های محافظه‌کار طرفدار پروتکل الحاقی در مصدر کار قرار گرفتند؛ مجموعه‌هایی که بر این عقیده بودند که ممکن است کشورها در چارچوب پادمان هسته‌ای و اساسنامه آژانس، بتوانند به سلاح هسته‌ای دست یابند؛ گروه‌های محافظه‌کار در آمریکا بر آن شدند که شرایط سخت‌گیرانه‌تری را اعمال کنند و نهادهای اجرایی از قدرت نظارتی برخوردار باشند، کاری که پروتکل الحاقی انجام می‌دهد این است که نظارت همه‌جانبه (چیزی شبیه نظارت شورای نگهبان بر کاندیداها) را اعمال می‌کند.
وی بیان کرد: در سال 2003 یعنی پس از حمله آمریکا به عراق، بحث انحراف در فعالیت‌های هسته‌ای ایران مطرح شد؛ این انحراف مربوط به خرید دستگاه‌هایی می‌شد که از پاکستان وارد شده بودند و در آن کشور غنی‌سازی 40 درصد انجام داده بودند به همین دلیل بازرسان آژانس، به این نتیجه رسیدند که ایران به درصد بالایی از غنی‌سازی رسیده است اما بعدها دریافتند که این غنی‌سازی مربوط به ایران نبوده است.
متقی با اشاره به مذاکرات بعدی در پاریس و تهران و تعلیق غنی‌سازی به صورت داوطلبانه توسط ایران گفت: تعلیق، بازرسی و نظارت، فرآیندی بسیار طولانی هستند که آغاز آن با خود ماست ولی پایانی نخواهد داشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران افزود: در موافقت‌نامه جامع که گفته می‌شد برچیده شدن تحریم‌ها منوط به پایان نظارت‌ها و تایید آژانس است، معلوم نیست که آژانس تا چه مدت بعد، این تاییدیه را ارائه خواهد کرد به ویژه اینکه 64 مورد اتهام در پرونده ایران وجود دارد و اگر برای هر مورد، تنها سه ماه در نظر گرفته شود، مدتی بسیار طولانی را به دنبال خواهد داشت.
وی ادامه داد: در طول یک سال و نیم تعلیق، شفاف‌سازی، راستی‌آزمایی و بازرسی‌ها شکل گرفتند ولی کوچکترین نتیجه‌ای در ارتباط با اینکه در نهایت چه وضعیتی به وجود می‌آید حاصل نشد تا اینکه در سال 1384، رهبر معظم انقلاب دستور دادند که رئیس جمهور وقت که تعلیق را پذیرفته بود، روند غنی‌سازی را از سر بگیرد که این امر منجر به صدور قطعنامه‌هایی شد که به موازات پیشرفت ایران شدت می‌گرفتند.
متقی با بیان اینکه تحریم‌ها و برداشته شدن آنها بر خلاف آن چه مطرح شده، به هیچ وجه ماهیت دفعی ندارند گفت: الگوی رفتاری جهان غرب و سازمان‌های بین‌المللی این است که در مفاد بیانیه لوزان، بحث تدریجی بودن برداشتن تحریم‌ها مطرح شده است.
ارسال نظرات