"سیاسی‌کاری" هایی که نفس مردم را به شماره انداخت/ "بنزین پتروشیمی" تمام شد،"آلودگی هوا" موجود است!

به گزارش خبرنگار اجتماعی "خبرگزاری دانشجو"، از آن جایی که مسئله آلودگی هوا یک موضوع همگانی است، کمتر کسی ست که هیاهوی رسانه ها در سه چهارسال گذشته را فراموش کرده باشد. روزهای سرد پاییز و زمستانی که فرا می رسیدند، بستر مناسبی فراهم می شد برای افراد و رسانه های مغرض که آلودگی هوا را با سیاست کثیف آلوده تر کنند و همین آلودگی بشود وسیله عقده گشایی و بالابردن هجمه انتقادات.

تولید بنزین داخلی، اولین و موثرترین وسیله حمله بود. منتقدان دولت و مخالفان تولید بنزین از هر طرف به بنزین پتروشیمی ایراد می گرفتند و در این باره هشدار می دادند.

عسگر جلالیان و غلامعلی میگلی نژاد اعضای کمیسیون انرژی مجلس، محسن نریمان، عضو کمیسیون عمران و محمدرضا رضایی، عضو کمیسیون بهداشت درباره غیراستاندارد بودن بنزین و نقش آن در آلودگی هوای تهران و شهرهای دیگر کشور سخن گفتند.

عسکر جلالیان، یکی از اعضای کمیسیون انرژی مجلس در این باره در همان زمان می گوید: بنزینی که در پالایشگاه‌ها به شکل غیر استاندارد تولید می‌شود، سرطان‌زا است واگر این بنزین سرطان‌زا در اختیار مردم قرار بگیرد مردم را به صورت حاد تری درگیر می‌کند و هزینه تمام شده آن برای کشور نیز بالاتر است.اگر با کمبود بنزین مواجه شویم به مردم فشار می‌آید و با نارضایتی آنها مواجه خواهیم شد. اما بحران نارضایتی مردم قابل مدیریت و کنترل است و نهایتاً با عصبانیت آن‌ها رو به رو هستیم که خطرش کمتر از این است که مردم را در معرض خطر سرطان و مرگ قرار دهیم.

معصومه ابتکار هم در این جریان ساکت ننشست و به عنوان رییس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران از وجود بنزن در هوا خبر داد و گفت که آلاینده‌های آلی در هوای تهران مانند بنزن، تولوئین و دیزایلین از بخارات بنزین حاصل می‌شود.

در همان زمان سیدمسعود میرکاظمی وزیر نفت نیز شایعه آلودگی هوای تهران در اثر بنزین تولیدی در داخل را تکذیب و این شایعه را حربه تحریم کنندگان در برابر رسیدن کشور به خودکفایی بنزین ارزیابی کرد. رییس سازمان استاندارد هم گفت که بنزین تولیدی در ایران با استانداردها مطابقت دارد. اکتان بنزین های موجود در کشور ۸۷ است و با استاندارد ملی مطابقت دارد. گزارش های ارسالی از ادارات استاندارد استانها در سراسر کشور نیز نشان می دهد که اکتان بنزین ها ۸۷ است. براساس استانداردهایی که در کشور وجود داشته اکتان بنزین در کشور طی سالهای گذشته تغییری نکرده و بنزین مصرفی در آلودگی هوا بی تاثیر بوده است.

در همان زمان هم بودند کارشناسانی که به انتقادات پاسخ می دادند و دلیل و مدرک علمی رو می کردند که بنزن از بنزین داخلی حذف شده است و بنزین پتروشیمی ها آلوده نیستند اما کفه ی ترازوی انتقادات، سنگین تر از توضیحات کارشناسان مخالف آلوده بودن بنزین داخلی بود.

همچنان رسانه ها با جوسازی سعی می کردند افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند و با شمردن تعداد روزهای سالم و ناسالم و اضطراری، بر دولت به خاطر تولید بنزین فشار آورند.

روزهای سخت گذشتند و دولت نیز تغییر کرد. یکی از بزرگترین وعده های رییس تازه منصوب شده ی سازمان محیط زیست، بهبود وضع هوای کلانشهرها بود و از اولیه ترین اقداماتی که انجام شد، توقف تولید بنزین داخلی و آغاز واردات بود.

همان موقع بود که رییس سازمان محیط زیست خبر خوشی را به ساکنان کلانشهرها داد و اعلام کرد که آلودگی هوا برای همیشه(!) از شهرهای بزرگ رخت بربست.

این ادعا با این که خیلی بزرگ بود اما مردم را خوشحال و امیدوار کرد تا این که هنوز مهر به پایان نرسیده بود که شاخص ها، آلودگی هوای تهران و کلانشهرها را نشان دادند.

این وضع طی یکی دوماه گذشته ادامه پیدا کرد تا این که امروز شرکت کنترل کیفیت هوا با ارائه ی گزارش زیر، به مردم علی الخصوص کودکان و سالمندان و بیماران هشدار داد:

"بر اساس اطلاعات رسیده از ایستگاه های سنجش آلودگی هوای شهر تهران بر میزان غلظت آلاینده های منواکسیدکربن و ازن  نسبت به روز گذشته در همین ساعت افزوده و از میزان غلظت آلاینده های دی اکسیدگوگرد ، ذرات معلق کمتر از ده میکرون و ذرات معلق کمتر از دوونیم میکرون شده است . به این ترتیب میانگین غلظت آلاینده ذرات معلق کمتر از دوونیم میکرون فراتر از حد مجاز بوده و شاخص کیفیت هوا هم اکنون  در شرایط ناسالم برای گروههای حساس میباشد.

لازم به ذکر است ایستگاههای اقدسیه ، ستاد بحران ، شهرری ، پارک رازی ، پارک سلامت ، پارک شکوفه ، پارک قائم ، دانشگاه تهران ، سوهانک و فرمانداری شهرری به لحاظ آلاینده ذرات معلق کمتر از دوونیم میکرون در شرایط ناسالم قرار دارند."

اگر دو سه سال پیش در چنین شرایطی، یک مسئول و یا یک کارشناس دلیل آلودگی هوا را مواردی چون دیزل و نیروگاه ها، کارخانه ها و ریزگردها و ذرات معلق و گرد و غبار وارد شده از کشورهای همسایه است، بلافاصله با آن برخورد می شد و تنها و تنها دلیل این مکافات آلودگی، همان بنزین پتروشیمی بود و بس. بنزینی که مدتی بعد ثابت شد حتی در تهران توزیع نشده که بخواهد آلودگی ایجاد کند.

علاوه بر آن، طبق گزارشی که وزارت بهداشت به مجلس ارائه کرده، بنزین داخلی آلودگی نداشته و مدارکی مبنی بر وارد شدن بنزین یورو2 به جای یورو4 نیز در دست است.

رییس کمیسیون بهداشت مجلس در این رابطه می گوید: در خصوص آلودگی بنزین که رئیس سازمان محیط زیست جریانی را در جامعه و به خصوص تهران راه انداخته باید گفت که بنزین پتروشیمی در تهران هیچ وقت توزیع نشده است البته این مسئله را کمیسیون اصل ۹۰ نیز بررسی کرده است.

وی با اعلام اینکه آلودگی هوای تهران فقط ناشی از بنزین آلوده نیست ادامه می دهد: مکان جغرافیای تهران فعالیت کارخانه‌ها و همچنین استفاده از سوخت گاز نیز بر افزایش آلودگی هوای این کلانشهر تأثیر گذاشته است..

الان اما رویه تغییر کرده است. همان ها که تا دیروز منتقد جدی بودند بر سر کار آمدند و خودشان در سیبل اتهامات قرار دارند و برای فرار از این اتهامات، عنوان می کنند که مگر همه ی آلودگی هوا مربوط به بنزین است که قرار باشد با حذف بنزین پتروشیمی آلودگی کاهش پیدا کند؟!!

جالبتر این که نکته ای که تا به حال از سوی این منتقدان پیشین و مسئولین امروز بی پاسخ مانده این است که چرا وقتی بنزین پتروشیمی ها به تهران نرسیده، آلودگی هوا را به آن ربط می داده اند و چرا با این که امروز مشخص شده بنزین داخلی آلوده نبوده، باز هم تولید داخل متوقف مانده است؟

بحث بر سر سودی که واردات به جیب عده ای وارد کرد، خودش مثنوی هفتاد من کاغذ است و در این نوشتار نمی گنجد اما ای کاش اگر قرار بود این سود روانه ی جیب مافیای واردات بنزین شود و مقاصد سیاسی عده ای را تامین کند، لااقل بهره ای هم برای مردم داشت و ذره ای از روزهای آلوده می کاست تا مردم، بازنده ی اصلی و واقعی این بازی های کثیف سیاسی نباشند.