ما مدال می‌گیریم، امکانات در اختیار فوتبال است/ به همه آرزوهایم رسیده‌ام، اما قصد خداحافظی ندارم

عبدالرضا جوکار قهرمان پرتاب نیزه بازی های پاراآسیایی 2014 اینچئون در گفتگو با خبرنگار ورزشی "خبرگزاری دانشجو"، اظهار داشت: من در این دوره از بازی ها یک طلا در پرتاب نیزه و یک نقره در پرتاب وزنه کسب کردم و خوشحالم که یکبار دیگر موفق به بالا بردن پرچم کشورم شدم. بازی های این دوره از سطح بسیار بالایی برخوردار بود و رکوردهای زیادی شکسته شد که این مساله نشان دهنده سطح بالای بازی ها است.

وی افزود: برای بازی های پاراآسیایی از فروردین ماه به طور جدی تمرینات را استارت زدیم. کار اصلی در شهرستان بود، اما دو، سه مرحله اردو نیز در تهران برگزار کردیم که حضور در پایتخت نقش بسزایی در آمادگی ملی پوشان داشت.

قهرمان آسیا ادامه داد: در تهران امکانات خوبی در اختیارمان قرار می گیرد؛ مساله ای که در شهرستان دیده نمی شود. ما حتی خیلی اوقات یک چمن ساده نیز در اختیار نداریم که با خیال آسوده تمرین کنیم. متاسفانه این زمین ها در اختیار فوتبال است و این در حالی است که ما برای شهر و استانمان مدال می گیریم. با این شرایط، در مکان های عمومی نیز نمی توان تمرین کرد، اما خوشبختانه فدراسیون در تهران شرایط خوبی مهیا می کند که جای تشکر دارد.

جوکار با اشاره به اینکه اولین طلای پاراآسیایی اش را کسب کرده، گفت: این دومین دوره بازی های پاراآسیایی بود که برگزار شد. در دوره قبلی طلا گرفت، اما به دلیل تغییر کلاس نفرات دوم و سوم، توزیع مدال صورت نگرفت. اما امسال همه تلاشم را به کار گرفتم که قهرمان شوم و خوشخبتانه با خواست خدا و دعای مردم این موفقیت را بدست آوردم.

قهرمان جهان در پاسخ به این سوال که "کدام مدالش را بیشتر دوست دارد؟ گفت: زحمات زیادی برای همه آنها کشیده ام که تک تک مدال ها را دوست دارم، اما خب هرچه میدان بزرگتر باشد، مدالش نیز ارزشمندتر و شیرین تر است.

او با بیان اینکه آرزوی دیگری در ورزش ندارد، عنوان کرد: به همه آرزویهای ورزشی ام رسیده ام. من 36 مدال در رقابت های بزرگ و بین المللی کسب کرده ام که 7 مدال، طلا بوده است. 5 بار نیز در پارالمپیک حضور داشته ام و فکر می کنم به آنچه که یک ورزشکار می توانسته دست یابد، رسیده ام.
جوکار با بیان اینکه 24 سال از شروع دوران ورزشی اش و 21 سال از حضورش در تیم ملی می گذرد، ادامه داد: از این مدت طولانی که همراه با اردوی های بلند مدت نیز بوده، خسته شده ام، اما این حس همیشه در من وجود دارد که باید به ایران خدمت کنم و با توجه به شرایطکه دارم، می توانم این کار را از طریق بالا بردن پرچم ایران در میادین بزرگ انجام بدهم.  

"آیا به اندازه این همه مدال  به شما توجه شده است؟" جوکار در پاسخ به این سوال گفت: نه، به اندازه مدال هایم توجه نمی بینم. البته اوضاع در سال های اخیر  خیلی بهتر شده است. طرح یکسان سازی جوایز افراد سالم با معلولین کمک زیادی به ما کرد.

جوکار درباره استقبال مردم و مسئولان دزفولی از او به هنگام بازگشت از اینچئون اظهار داشت: برخی از مسئولان آمده بودند که جای تشکر دارد، اما استقبال در حد بالا نبود. البته همیشه همینگونه بوده است و ما نیز به قول معروف چراغ خاموش می رویم و چراغ خاموش برمی گردیم. باید به این نکته نیز اشاره کنم که شرایط در سایر استان ها خیلی بهتر از استان ما است و امیدوارم مسئولان توجه بیشتری به ورزشکاران خوزستانی داشته باشند.

نایب قهرمان پارالمپیک لندن درباره اهداف بعدی عنوان کرد: با توجه به تغییر قوانین و حذف شدن برخی رشته‌های پارالمپیک در مسابقه‌های جهانی برای کسب سهمیه المپیک 2016، تصور می‌کنم پرتاب نیزه جزو رشته‌هایی باشد که در مسابقه‌های جهانی به منظور کسب سهمیه از دور مسابقه‌ها حذف شده باشد. اگر این مسئله واقعیت داشته باشد، با توجه به اینکه پرتاب نیزه رشته تخصصی من است شاید دیگر نتوانم برای مسابقه‌های جهانی و حضور در پارالمپیک ریو خود را آماده کنم، چون به هر صورت برای شرکت در پرتاب وزنه باید تمرین‌های زیادی را پشت سر گذاشته باشی تا بتوانی بهترین عملکرد را در مسابقه‌های جهانی برای کسب سهمیه داشته باشی اما من بعید می‌دانم که بتوانم خود را تا مسابقه‌های جهانی در ماده پرتاب وزنه برسانم.

جوکار در پایان درباره احتمال خداحافظی اش از دنیای قهرمانی گفت: فعلاً به این نتیجه نرسیده ام که باید کنار بروم. فکر می کنم تا جایی که بتوانم، به کشورم خدمت خواهم کرد.