به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، «اوباما برای جلوگیری از رای کنگره به تحریم های جدید نفتی علیه ایران، تلاش های بسیار زیادی انجام داد.» این سخنان تعجب آور را یک منبع دیپلماتیک در وزارت خارج آمریکا نگفته است بلکه از سوی یک دیپلمات ارشد ایرانی بیان شده است.مجله فرانسوی لوپوئن در گزارشی نوشت؛ این گفته ها نمایانگر یک واقعیت ژئوپلیتیک جدید است: اوباما مانند حسن روحانی، همتای ایرانی خود علاقه مند به معامله هسته ای است اما زمان تنگ است و پرونده پیچیده، موانع هولناک نیز کم نیستند.
شمارش معکوس آغاز شده است. از امروز تا ۲۴ نوامبر، مذاکره کنندگان ژنو باید به یک چارچوب دست یابند و این معادله چند مجهولی را حل کنند: به وجود آوردن امکان توسعه برنامه هسته ای صلح آمیز برای ایران و تعیین چارچوبی محدودکننده که این کشور روزی به سوی دستیابی به سلاح اتمی گام برندارد. این رویکردها باید به شیوه ای اتخاذ گردد که وجهه کسی نیز خراب نشود.
در یک طرف، گروه شش کشور متشکل از پنج عضو دائمی شورای امنیت و آلمان قرار دارند و در طرف دیگر ایران. ولی درواقع، بازی در دست ایران و آمریکاست و داستان اصلی بین این دو اتفاق می افتد.
اوباما در مهلکه کنگره
به دست آوردن یک موفقیت در مذاکرات برای باراک اوباما برگ برنده ای در صحنه سیاست خارجی است. او در این مدت با شکست ها، تحقیرها و توهین های زیادی روبرو بوده است. اوباما در آستانه انتخابات میان دوره ای ۴ نوامبر (تجدید ۴۳۵ عضو اتاق نمایندگان و ۳۳ تن از ۱۰۰ سناتور)، در انتظار ورود به جنگل جدید مخالفان خود است. اگر ماشین مجلس سنا به سمت حزب جمهوری خواه حرکت کند، هرگونه توافق بر سر برنامه هسته ای ایران بسیار پیچیده خواهد شد. البته زمان آغاز به کار کنگره جدید از تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۵ خواهد بود.
حسن روحانی نیز در موقعیتی به همان پیچیدگی قرار دارد. برخی تندورهای ایران می خواهند رویاهای او را خفه کنند. به علاوه، چندین کشور منطقه از عادی شدن احتمالی روابط میان تهران و واشنگتن راضی به نظر نمی رسند. اسراییل، عربستان سعودی و ترکیه از جمله کشورهایی هستند که بازگشت ایران را به جایگاه ابرقدرت به ضرر خود می بینند.
از بعد فنی هنوز یک مشکل در مذاکرات هسته ای وجود دارد: چه سطحی از ظرفیت غنی سازی اورانیوم می تواند در اختیار ایران قرار بگیرد؟ این همان مسأله کلیدی است که مانع از آن می شود ایران در فرصتی اندک بتواند به سلاح اتمی دست یابد. ایرانی ها ادعا دارند ۹۴۰۰ سانتریفوژ عملیاتی دراختیار دارند و می خواهند آن را ذخیره کنند. آنها می گویند این کار را تحت نظارت بنی المللی انجام خواهند داد.اما غربی ها تاکید دارند که ایران به حداکثر ۱۵۰۰ سانتریفوژ نیاز دارد.
اتحاد تهران و واشنگتن علیه خلافت اسلامی
سران ایرانی درخصوص مرکز آب سنگین اراک اعلام کرده اند که آماده اند تا ذخیره پلوتونیوم تولید شده در گذشته را تحت نظارت آژانس اتمی قرار دهند.
درهمین حال ایران معتقد است رسیدن به یک توافق بلند مدت مستلزم لغو تحریم هاست اما غربی ها به لغو تدریجی تحریم ها علاقه مندند. اما عبور از مشکل زمان، غیرقابل عبور به نظر می رسد. همان دیپلمات ایرانی می گوید: "اگر آنها یک گام کوچک بردارند، ما نیز یک گام کوچک برمی داریم. اگر آنها یک گام بزرگ بردارند، ما نیز یک گام بزرگ برخواهیم داشت."
ولی مذاکرات هسته ای را نمی توان به طور کامل از مسائل منطقه ای جدا کرد: مقامات آمریکایی و ایرانی در نبرد علیه گروه خلافت اسلامی به متحدان هدفمندی تبدیل شده اند. سران ایرانی از این استدلال برای توجیه حضور و مداخلات خود در سوریه به نفع بشار اسد استفاده می کنند. نتیجه گیری مخاطب ایرانی ما این است که: "بدون ما، خلافت اسلامی، دمشق را نیز کنترل خواهد کرد."
و این عاملی مهم در معادله ای است که پیچیده به نظر می رسد.
منبع: افکار نیوز
ارسال نظرات