گزارش «خبرگزاری دانشجو» از آینده نظام سلامت؛
گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»-مرضیه آزادی؛ زمانی که درباره تعرفه‌ها زیرمیزی و خطاهای پزشکی مطالبی می‌خوانیم دیگر برایمان عجیب نیست و شاید این مسائل به امور عادی و روزمره زندگی ما تبدیل شده‌اند به نحوی که اگر مثلا به یک پزشک فوق تخصص و معروف مراجعه کنیم و پزشک برای عمل قلب، چشم، گوش، کبد و ... از ما بیش از مقدار قانونی و تعرفه‌گذاری شده پول مطالبه نکند، تعجب می‌کنیم و شاید با خود بگوییم: این پزشک نمی‌خواهد به اندازه کافی برای عمل خود یا فرزندمان وقت بگذارد.
این بحث‌ها تبدیل به زندگی عادی ما شده است مخصوصا زمانی که اگر روزی از خطاهای پزشکی موضوعی نشنویم با خود می‌گوییم زندگی واقعی جای دیگری است و ما تنها سیمای زیبای آن را می‌بینیم یا با خود می گوییم خبرهای زیرمیزی نگرفتن پزشکان صحت ندارد دیگر به جایی رسیده ایم که هیچ خبر راستی را مبنی بر درست کار بودن پزشکان باور نمی کنیم.
حتی زمانی که صحبت از افزایش تعرفه ها و واقعی شدن تعرفه ها می شود، نگران نمی شویم و به راحتی آن را باور می کنیم. صحبت های چند وقت پیش، آقاجانی، معاون وزیر بهداشت را خوب به خاطر داریم که می گفت: کاهش هزینه‌های درمانی با افزایش تعرفه‌ها منافاتی ندارد، یعنی اینکه ایشان بر این باورند که اگر قیمت های واقعی خدمات پرداخته شود، سازمان‌های بیمه گر هزینه های اضافی را پرداخت می کنند و اجرای قیمت واقعی به معنای افزایش پرداختی های مردم نیست، حتی می‌تواند منجر به کاهش پرداختی‌های مردم نیز بشود! باور این صحبت ها، ساید در این زمان کمی ساده لوحانه باشد.
بیایید همه با هم از همین الان باور کنیم که تعرفه‌ها سال آینده افزایش می یابد. اما اینکه به چه میزانی و چه زمانی این اتفاق زخ می دهد، هیچ خبری موجود نیست ولی همه مطمئن باشید پول افزایش تعرفه را بیمه ها پرداخت نمی کنند.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درمورد زیر میزی و افزایش تعرفه ها می‌گوید: نام زیرمیزی واژه درستی نیست و پزشکان تنها حق خود را می گیرند، زیرمیزی سال هاست که وجود دارد و تنها باید نام آن را تغییر بدهیم مثلا آن را بگذاریم رومیزی هزینه واجب پرداختی و ... چون رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با این نام موافق نیستند این مشکلات علی‌رغم مطرح شدن در رسانه‌ها مجلس و دولت همچنان به وجود دارد شما و من با خود می‌گوییم حق اعتراض به زیرمیزی را نداریم و باید قانع و راضی باشیم.
تاخیر در اعلام تعرفه های پزشکی، مشکل دیگری است که هرساله نظام پزشکی با آن مواجه بوده است، یادمان هست که افزایش هزینه ها و آثار تورمی هدفمندی یارانه ها بر حوزه سلامت باعث شد تا برخی پزشکان و بیمارستان های خصوصی نسبت به افزایش تعرفه های خدمات درمانی در سال 91 اقدام کنند. یعنی یک حرکت خود سرانه ای که هیچ مسئولی قادر به جلوگیری از آن نبود.
از سوی دیگر، عدم همخوانی افزایش تعرفه های خدمات درمانی با سایر هزینه هایی که بخش های درمانی متحمل می شوند، باعث شده تا جامعه پزشکی به شدت نسبت به این موضوع معترض و گلایه مند شود. البته در این بین، قشر کم درآمد و محروم جامعه بیش از سایر اقشار دچار مشکل می شود. به طوریکه دو برابر شدن ویزیت پزشک عمومی شاید با واقعیت های جامعه همخوانی ندارد اما همین مقدار افزایش نیز مشکلات زیادی را متوجه افرادی می کند که در تامین هزینه های روزمره زندگی خود دچار مشکل هستند.
در این میان، سخن‌های مقام معظم رهبری را هر ساله در هر مجمع یا مجلسی بارها و بارها تکرار می شود ولی چه کسی جرات عمل کردن به آن سخن بزگوار را دارد تکرار سخن بدون عمل کردن به آن، مشکلی از زندگی من و شما حل نمی‌کند.
موضوعی که موجب نگرانی بیماران می شود، این است که آیا با اصلاح تعرفه های درمانی سایر حوزه های درمان نیز با این افزایش قیمت رو به رو می شوند؟
پرسشی که معاون درمان سازمان تامین اجتماعی در پاسخ به آن با اشاره به اصلاح تعرفه پرداختی به پزشکان طرف قرارداد سازمان تامین اجتماعی گفت: افزایش تعرفه‌ها هیچ تاثیری بر افزایش هزینه‌های پرداختی از جیب بیماران ندارد؛ این در حالیست که افزایش تعرفه صرفا پزشکانی را شامل می‌شود که در مراکز درمان ملکی تامین اجتماعی و در مناطق محروم و اورژانس مشغول فعالیت هستند.
محمدعلی همتی ضمن تاکید بر تلاش تامین اجتماعی به منظور کاهش عواملی که باعث از دست رفتن نیروها (پزشکان) شده است، تاکید می کند که اولویت اصلاح مبلغ پرداختی تعرفه‌ها با پزشکانی است که در مناطق محروم و بخش اورژانس مراکز خدماتی مشغول ارائه خدمات هستند.
اما در این میان، کف و سقف مبلغ پرداختی به پزشکان مشخص نشده است، نمی‌توان عدد دقیقی را به عنوان افزایش تعرفه پزشکان طرف قرارداد تامین اجتماعی مطرح کرد، چرا که این مساله به عوامل مختلفی همچون محرومیت منطقه خدمت، تعداد بیماران مورد معاینه قرار گرفته توسط پزشک، میزان حضور در محل کار، سابقه کاری و ... بستگی دارد.
لازم به ذکر است که از سال آینده تعرفه‌های پرداختی پزشکان با افزایش 40 تا 100 درصدی روبرو خواهد شد که میزان افزایش این تعرفه‌ها بستگی به موقعیت و شرایط حوزه خدمت پزشکان دارد.
متاسفانه در چهار سال گذشته تنها بر حسب اعمال نظر شخصی و صنفی مصوبات تحت پوشش قرار دادن خدمات درمانی اخذ شده و همین موضوع سبب شده اثربخشی لازم در درمان و ارتقای کیفی خدمات درمانی انجام نشود و نیز هزینه‌های سنگینی به سازمان‌های بیمه گر وارد شود تا آنها نتوانند از پس فعالیت‌های خود برآیند.
اگر قبل از پایان سال تعرفه‌های بخش دولتی و خصوصی مصوب شود از ابتدای فروردین ماه سال 93 سازمان‌های بیمه‌گر و مراکز درمانی تکلیف خود را می‌دانند و همین امر سبب می‌شود هیچگونه اختلالی در روند کاری سازمان‌های بیمه‌گر رخ ندهد.اما آیا این کار شدنی است؟
خوشبختانه رئیس جمهور و هیئت دولت دیدگاه ویژه‌ای به سلامت مردم دارد و در این راستا بخشی از منابع هدفمندی یارانه‌ها برای گسترش خدمات درمانی و نظام جامعه سلامت در کشور ایجاد شده است و به همین دلیل است که درمان و سلامت مردم از اولویت هفتم و هشتم به اولویت دوم در دولت سوق پیدا کرده است و امیدواریم که منابع خوبی به حوزه سلامت کشور واگذار شود.
با این منابع می‌توان آحاد جامعه را تحت پوشش بیمه قرار داد و افرادی که هزینه‌های درمانشان سرسام‌آور است و آنها را به زیر خط فقر می‌کشاند را تحت پوشش قرار دهیم.
در حال حاضر 6 تا 16 درصد از مردم تحت پوشش هیچگونه بیمه‌ای نیستند و به عبارتی دیگر 6 تا 10 میلیون نفر در کشور از خدمات بیمه‌ای استفاده نمی‌کنند که می‌توان نسبت به تحت پوشش قرار دادن این افراد در سازمان‌های بیمه‌گر اقدام کرد.
در نهایت باید بگویم که تا زمانی که پولدار نشدید بیمار نشوید اگر بیمار شوید مسئولیتی کسی قبول نمی‌کند کسی مسئول سلامتی بهبود حال ما و ... نیست پس باید خودمان به فکر خودمان باشیم. اگر زمانی بیمار شدیم باید تمام هزینه‌های جانبی را کنار بگذاریم و بعد امیدوار باشیم که سلامتی از دست رفته خود را بدست بیاوریم .
در این میان برخی از ما با خوش بینی با خود می گوییم، ایرادها و مشکل‌ها از دولت‌های قبل به ارث مانده و این دولت تنها یدک‌کش مشکلات دولت‌های گذشته است، مشکلاتی که علی‌رغم وجود قانون تصویب شده و مصوب، پنج سال است که حل نشده باقی مانده است.
اما اگر از زاویه دیگر نگاه کنیم می‌بینیم که این صحبت‌ها همواره ترفندهایی بوده که مسئولان از زیربار مسئولیت خطیر سلامت آهاد جامعه فرار می‌کردند، مسئولیتی که من و شما به آنها داده‌ایم و روزی امیدوار بودیم قسمتی از مسئولیت و شعارهای داده شده را عملی کنند. اما چرا این گونه نشد؟ چرا ما هنوز در مشکلات اولیه جامعه و خانواده‌مان مانده‌ایم یعنی به معنای درست‌تر درمانده‌ایم.
ارسال نظرات