به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، این روز‌ها موضوع خاکسپاری دو نفر از اعضای گروه لس آنجلسی سگهای زرد، در قطعه هنرمندان بهشت زهرا در دستور کار برخی افراد مسئول در خانه سینما و موسیقی بوده است. در این می‌ان، توجیهات متولیان و تصمیم گیرندگان مرتبط با موضوع مذکور، حیرت انگیز است. به بخشی از موضع گیری سؤال برانگیز دو تن از مسؤلین خانه سینما و موسیقی کشور اشاره می‌نمایم:
«رییس و سخنگوی هیات‌مدیرهٔ خانهٔ سینما در این‌باره توضیح داد: موضوع انسانی تاسف‌باری برای همکارانمان پیش آمده و خانم شعبانی و آقای فرازمند عضو کانون فیلم‌نامه‌نویسان و عضو خانه سینما هستند. از طرفی این فاجعه برای این دوستانمان پیش آمده بود و از زاویه انسانی و مناسبات عاطفی خودمان موظف می‌دانستیم از لحاظ عاطفی در کنار دوستانمان باشیم. سریر، رییس هیات‌مدیره خانه موسیقی هم با بیان اینکه باید از هنرمندان به‌خصوص هنرمندان جوان حمایت کرد؛ گفت: ما برای هنرمندان جوان کاری نمی‌کنیم. این کمترین کاری بود که می‌شد برای مرگ تراژیک این دو جوان انجام دهیم.»
همانطوریکه ذکر شده، پدر و مادر افراد کشته شده، اشخاص محترمی هستند که در عرصه فرهنگی کشور فعالند. بدیهی است این عزیزان برای همه جامعه قابل احترام بوده و اظهار همدردی نمودن با این زوج هنرمند هم علی الخصوص برای صنفانشان امری پسندیده و حتی لازم است. لیکن آقایان قشر فرهیخته و هنرمند هیئت مدیره خانه سینما! چرا مسائل را با هم قاطی می‌کنید؟ اینکه بخشی از بهشت زهرا را بعنوان قطعه هنرمندان نام نهاده‌اند، صرف هنرمندانی است که برای هنر این مرز و بوم خون دل‌ها خورده‌اند. عزیزانی مثل خسرو شکیبائی، حمیده خیرآبادی، حسین پناهی، مهدی فتحی، عباس امیری، خردمند، ودادیان، شهابی و... که به تبع نوع فعالیت هنریشان، الگوی بخشی از جامعه هستند و لااقل بخشی از مردم کشور با هنرمندی آن عزیزان زندگی کرده‌اند که لازم است یاد و خاطره‌شان را برای نسل‌های آینده زنده نگاه داشت. این چه توجیهی است که چون می‌خواستید به لحاظ عاطفی در کنار این زوج هنرمند باشید، پیگیر تدفین دو عضو گروه سگهای زرد در قطعه هنرمندان کشور باشید؟ به نظر شما این کار، اهانت به هنر، هنرمند و هنرمندی نیست؟
آقایان مسئول! در نظام مقدس جمهوری اسلامی بودند فرزندان برخی از بزرگان که به راه دیگری رفتند، همه ملت ایران اسلامی آگاهند که این بزرگان با قضیه انحراف فرزند خود چه کردند و نیازی هم به ذکر نمونه آن نیست. آنوقت شما بخشی از کشور و نظام را بدهکار دو جوانی می‌کنید که فعالیت غیر قانونی داشته‌اند، لابد هم بصورت غیر قانونی جلای وطن کرده‌اند، به نظر هم نمی‌رسد که در آمریکا به اشاعه فرهنگ ناب ایرانی-اسلامی مشغول بوده‌اند؟ بعد هم مدعی می‌شوید که این کمترین کاری بوده که برای این افراد کرده‌اید؟ اگر به شخصه دینی به این افراد داشته و دارید، چرا از حبثیت عرصه هنر، هنرمندان و فرهیختگان این مرز و بوم هزینه می‌کنید؟
برادران به کجا می‌روید؟! این اهانت به هنرمندان عزیزیست که در قطعه موصوف به هنرمندان آرمیده‌اند. اگر اعضای این گروه را با معیار خود، شایسته چنین کاری می‌دانید، پس سایر خوانندگان لس آنجلسی و معدود آنانی که حتی تا تبلیغ س ک س و بی‌حیائی در هالیوود و غیره هم پیش رفته‌اند و قبل از انحرافشان، سوابق حضور رسمی و قانونی در عرصه رسانه‌های دیداری و شنیداری کشور داشته‌اند، لابد اولی ترند و از فردا و فرداهای دیگر بایست جوابگوی ساسی و سوسن و... هم باشید.
آدمی دلش درد می‌کند برای سربازان گمنامی که در دور افتاده‌ترین نقاط مرزی کشور، با کمترین امکانات به مبارزه با اشرار و قاچافچیان مشغولند و سینه‌شان را سپر گلوله کین دشمنان دین و بوم و ملت کرده‌اند که در صورت شهادتشان هم کسی اینهمه برایشان سینه چاک نمی‌کند.
منبع: الف
تعداد نظرات: ۲
ارسال نظرات
چندتا شهيد نام ببرم که آقايون حتي زحمت ترميم مزارشونو به خودشون نميدن ؟
مرگ شهيدامون تراژيک نيست ولي سگهاي زرد مرگشون تراژيکه