سینمای امید - 3
پرویز شیخ طادی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: ما تعبیر آقای ایوبی را از سینمای امید به فال نیک می‌گیریم در واقع سینمای امید می‌تواند سینما را از فضای تلخ و سیاه و سردرگمی موجود در فضای جامعه دور کند در صورتی که امید واقعی باشد در اصل امید به معنای عبور مدبرانه از مسائل است به عبارت دیگر معتقدم جامعه‌ای که تحت فشار باشد و مدام در معرض خطر قرار گیرد ارائه امید یک ضرورت حیاتی به حساب می‌آید و از طرفی دستگاه‌های فرهنگی وظیفه دارند جهت آثار هنری و نمایشی را به این سمت سوق دهند.
وی با اشاره به اینکه نمی‌توان واژه امید را به صورت خام به جامعه هنری تزریق و سفارش کرد افزود: تجلی امید در آثار هنری و فرهنگی نیازمند حضور موثر جامعه‌شناسان، مشاوران و فعال شدن دستگاه‌های مدنی و اجتماعی است معتقدم حضور جامعه‌شناسان و کارشناسان باید یک پای ثابت دفاتر سینمایی و شوراهای پروانه نمایش باشد البته برای این اقدام در مرحله اول باید میان امید واهی و امید کارشناسانه و کاربردی تفکیک قائل شد به عبارت دیگر امید واهی با واقعیت فاصله زیادی دارد و نهایتاً به تاثیر معکوس می‌انجامد.
شیخ‌طادی اظهار داشت: اگر آقای ایوبی بخواهند و هدف‌شان این باشد که امید واهی را از امید کاربردی متمایز کرده و به عنوان یک راهکار برای سینما معرفی نمایند باید دستگاه‌های مدنی برای ایجاد رفتار جدید و اصلاح رفتار موجود هنرمندان را در جریان مسائل روز جامعه قرار دهند.
کارگردان سینما ادامه داد: به عبارت دیگر هنرمندان برای باور امید کاربردی باید به صورت مستمر با استدلال‌ها تحلیل ها و تجربیات ارزشمند کارشناسان مدنی در دستگاه‌ها آشنا و از محرمان این موضوع قرار گیرند در این صورت هنرمند می‌تواند به عنوان یک عنصر آگاه در سرنوشت جامعه نقش درستی ایفا نماید و امید را به عنوان واژه مهم و تاثیرگذار در جامعه به صورت کارشناسانه در آثارش نمایش دهد امیدوارم آقای ایوبی بتواند در این زمینه موفق عمل کند و خدایی ناکرده امید واهی جای امید کاربردی و کارشناسانه را نگیرد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا تاکنون سینمای امید نداشته‌ایم تصریح کرد: البته تا به حال فیلم‌هایی داشته‌ایم که بحث امید را مطرح کند به عنوان مثال در فیلمی موضوع یک معضل اجتماعی بود اما در ذات و بدنه فیلم مخاطب احساس ناامیدی نمی‌کرد و به نوعی فیلم یک امیدواری پنهان را به مخاطب تزریق می نمود اما تاکنون به عنوان یک استراتژی سینمای امید نداشته‌ایم.
وی در همین زمینه افزود: معتقدم باید ظرفیت آستانه تحمل مردم را در نظر و به موضوعات مسائل جامعه به صورت کارشناسی نگاه کنیم به عنوان مثال اگر بخواهیم فقط عقلانیت را در سینما ملاک قرار دهیم متاسفانه سینمای ما عقلانی عمل نمی‌کند به طوری که در این سال‌ها مطلقا عقلانی عمل نکرده چرا که عاری از کارشناسی بوده است.
شیخ‌طادی با بیان اینکه راهکارهایی موجود است که بتوانیم سینمای امید دهنده ارائه دهیم گفت: سال‌هاست که در مشکلات حاکم تشکیلاتی دست و پا می‌زنیم و متاسفانه در حال حاضر در سینما به صورت سلیقه‌ای عمل می‌شود به عبارتی سینماگران سینما را به سمت سلایق خود پیش می‌برند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: البته تاکنون تعدادی فیلم امیدوار کننده داشتیم اما این به آن معنا نیست که سینمای امید هم داریم در واقع تقریبا تابه حال از یک سینمای جامع امیدوار کننده که دارای یک افق روشن باشد برخوردار نبوده‌ایم.
ارسال نظرات