به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، روزنامه جوان دوشنبه 23 /11 / 91 نوشت: شاید لهجه‌ها، قومیت یا لباس‌هایشان متفاوت باشد اما در هر رنگ و با هر زبان و لهجه در زیر یک پرچم آمده بودند تا وحدت، انسجام اجتماعی و ولایت‌پذیریشان را با «شعار مرگ بر امریکا»، «مرگ بر اسرائیل»، «من انقلابی‌ام»، «لبیک یا خامنه‌ای» و «تا آخر ایستاده‌ایم» فریاد کنند و انگار فریادهاشان دل خیلی‌ها را لرزاند و نقشه‌های بسیاری را نقش بر آب کرد.
* تحریم و مسائل اقتصادی نتوانستند سد راه شوند
بالا رفتن قیمت دلار، افت ارزش ریال، تحریم ها، نوسانات قیمت‌ها و فشار اقتصادی، اینها حقایقی است که این روزها به پس زمینه زندگی مردم کشورمان تبدیل شده است. پای درد دلشان که بنشینی گاهی از مسئولان انتقاد هم می‌کنند. انتظاراتی دارند در برابر رأی‌هایی که داده‌اند. در برابر همراهی همیشگی‌شان، در برابر حضور حماسی‌شان، در برابر وحدت و اتحاد کلمه‌شان؛ با این همه هر جا که باید حضور داشته باشند می‌آیند، حتی بدون فراخوان. می‌آیند تا به همه نشان دهند مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها هیچ اثری بر وحدت، ولایت‌پذیری و ایستادگی در برابر بدخواهان ندارد و این چالش‌ها، عزم و اراده این مردم را قوی‌تر و پولادین‌تر می‌کند و نشان می‌دهد عیار ملت ایران آنچنان بالاست که با این محک‌ها درخشنده‌تر جلوه می‌کنند.
* حماسه کرد، لر، بلوچ، ترک، ترکمن، گیلکی، عرب و فارس
دیروز هم همه آمده بودند. از نخستین لحظه‌هایی که خورشید روز 22 بهمن سال 92، روشنایی‌اش را بر سر مردم کشورمان پاشید، می‌شد شور و اشتیاق حضوری حماسی را به چشم دید.
تمام نسل‌ها در کنار هم دسته دسته به خیابان‌ها می‌آمدند. زن و مرد، پیر و جوان، کودک و نوجوان و حتی شیرخوارگانی که در آغوش پدر و مادر یا نشسته در کالسکه عشق به میهن را از حالا در کنار خانواده تمرین می‌کردند. دیروز کرد، لر، بلوچ، ترک، ترکمن، گیلک، عرب و فارس بودن فرقی نمی‌کرد همه و همه یک افتخار داشتند؛ ایرانی بودن و همین نقطه اشتراک سبب شده بود تا در جای جای ایران اسلامی حضور حماسی تمامی هم‌وطنانمان را شاهد باشیم. پرچم سه رنگ ایران زینت‌بخش حضور پرشور مردم بود.
* همدلی غرور آفرین تمام نسل‌های انقلابی
حضور پرشور خانواده‌های ایرانی در کنار هم یکی از زیباترین جلوه‌های راهپیمایی 22 بهمن سال 92 بود. اعضای خانواده ایرانی اما دست خالی به راهپیمایی نیامده بودند در دست تمامی اعضای خانواده از پدر و پدر بزرگ گرفته تا کوچک‌ترین فرزندان پرچم زیبای ایران خودنمایی می‌کرد؛ پرچمی که حکایت از یک دنیا عشق و ارادت به میهن داشت و فریاد می‌کرد این مردم به عشق این پرچم تا پای جان ایستاده‌اند. جوان‌ترها حتی روی صورتشان سه رنگ سبز، سفید و قرمز را نقاشی کرده بودند؛ عکسی که از عشقشان به میهن پرده برمی‌داشت.
نمایش حضور همه نسل‌ها در کنار یکدیگر حکایت از یک همدلی غرور آفرین داشت. نسل اولی‌ها که حالا گرد و غبار زمان بر سر و رویشان نشسته و سال‌ها ایستادگی کمرشان را خم کرده است آهسته و پیوسته به سوی آزادی قدم بر می‌داشتند اما نسل دومی‌ها و نسل سومی ها، حتی نسل چهارمی‌ها و نسل پنجمی‌هایی که تازگی‌ها به قافله انقلاب پیوسته‌اند هم‌پا و هم‌قدم با پدر بزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها قدم بر می‌داشتند. ازدحام جمعیت گام‌ها را آهسته کرده بود اما این حضور پرشور هزاران پیام داشت و فریاد می‌کرد؛ مردم ایران به رغم تحریم‌ها، فشار اقتصادی و تورم با ذهنی باز و تعهدی مثال زدنی آمده‌اند تا یک بار دیگر سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را به یک حماسه بی‌بدیل تبدیل کنند.
مسئولان نیز در جمع مردمی راهپیمایان حضوری پر رنگ داشتند؛حضوری که از همراهی و همدلی همه ارکان نظام جمهوری اسلامی حکایت داشت.
* همه بودند تا جای شهدا خالی نباشد
خانواده شهدا، رزمندگان و جانبازان هشت سال دفاع مقدس، دیروز هم مانند تمامی بزنگاه‌های انقلاب پیشتاز حضور در راهپیمایی بودند. مادرانی که قاب عکس فرزندان شهیدشان را در دست داشتند. اگرچه گذشت زمان آنچنان ناتوانشان کرده است که بعضی‌هاشان سوار بر ویلچر بودند و برخی عصا زنان هر چند قدم تکیه به دیوار می‌دادند و با نشستن بر جدول‌های کنار خیابان نفسی تازه می‌کردند، اما پیری و ناتوانی مانع از حضورشان در راهپیمایی نشده بود. جانبازان هم در یک دست عکس امام و رهبری و در دست دیگر پرچم ایران را داشتند. آنها هم برخی یک پا و برخی دیگر هر دو پا را در جبهه‌های جنگ جا گذاشته بودند. صدای خس خس نفس‌هایشان و ماسک‌هایی که به صورت داشتند، شیمیایی بودنشان را آشکار می‌کرد اما آمده بودند اثبات کنند تا پای جان، پای انقلاب ایستاده‌اند. تصویر شهدا و به خصوص شهدای هسته‌ای اما فقط در دستان خانواده معظم شهدا نبود؛ خیلی از مردم با در دست داشتن قاب عکسی از شهدا، یاد و خاطره این حماسه‌سازان را زنده می‌کردند. از گوشه و کنار خیابان و از ایستگاه‌های فرهنگی پخش سرودهای ملی و انقلابی شور و نشاط مردمی را دو چندان کرده بود.
لبخند و شادمانی، تصویر مشترکی بود که بر چهره تمامی افراد شرکت‌کننده در راهپیمایی می‌توانستید به وضوح ببینید. نشاط در جشن انقلاب و در خیل جمعیت انقلابی موج می‌زد. اجرای گروه سرود 22هزار نفری جوانان دانش‌آموز، از دیگر برنامه‌های شور و نشاط روز گذشته بود. راهپیمایان تهرانی پرچم 1500 متری ایران را از حوالی میدان انقلاب به سمت میدان آزادی بر بالای سر خود گرفته بودند. برخی از دستاوردهای علمی کشور هم در مسیر راهپیمایی به نمایش درآمده بود. در تهران همه مسیرهای ده‌گانه راهپیمایی به آزادی می‌رسید؛میدانی که میعادگاه مردم آزاداندیش ایران اسلامی است. در دیگر شهرها نیز موج جمعیت دریایی را تداعی می‌کرد که سنگ‌هایی همچون تحریم یا فشار اقتصادی نمی‌تواند آرامشش را برآشوبد. پایان بخش این حضور نمادین، بیانیه‌ای در بیان مواضع ملت ایران با محور تأکید و دعوت به ولایت پذیری بود.
* مسئولان ولی‌نعمتان انقلاب را دریابند
حضور حماسی مردم ایران در راهپیمایی 22 بهمن سال 92 یک بار دیگر به بدخواهان این مرز و بوم اثبات کرد ملت ایران با تهدید، تحریم و ارعاب نه فقط نمی‌هراسد که پر شور‌تر و مصصم‌تر از همیشه در دفاع از نظام و انقلابی که برای به ثمر رسیدنش خون داده‌اند، می‌ایستند. این حضور اما برای مسئولان هم پیام‌هایی داشت؛ اینکه آنها هم همانند ملت ایران اتحاد و انسجام و ولایت‌پذیری را سر لوحه رفتارهای خود قرار دهند و با پرهیز از بد اخلاقی‌های سیاسی، تلاش‌ها و انرژی خود را صرف حل مشکلات مردم کنند و با تأسی به سیره معمار کبیر انقلاب و رهبر معظم کشورمان، مردم را ولی‌نعمتان خود بدانند.
* خیالتان تخت باشد «آقا»
- عده‌ای از دانش‌آموزان با در دست داشتن پلاکاردهایی در تقاطع یادگار امام- آزادی با عنوان «نمرده‌ایم که خون دل بخورید، خیالتان تخت باشد آقا» در راهپیمایی 22 بهمن شرکت کردند.
- راهپیمایان تهرانی همزمان با راهپیمایی باشکوه و پرشور 22 بهمن پرچم 1500 متری ایران را از حوالی میدان انقلاب به سمت میدان آزادی بر بالای سر خود گرفته بودند.
- اتحادیه مؤسسان توریستی و اتومبیل‌های کرایه با حضور در راهپیمایی، شعار «پشتیبان اقتصاد مقاومتی هستیم» سر دادند.
- برخی از راهپیمایان با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آن نوشته شده بود «من انقلابی‌ام» حمایت قاطع خود را از سخنان اخیر مقام معظم رهبری که خطاب به دولت امریکا فرمودند «من دیپلمات نیستم، یک انقلابی‌ام» نشان دادند.
- بیشترین شعاری که در میان راهپیمایان شنیده می‌شد در مضمون تجدید میثاق با مقام معظم رهبری بود که شعارهای «ای رهبر آزاده، آماده‌ایم آماده»، «لبیک یا خامنه‌ای» و «تا آخر ایستاده‌ایم» از جمله آنان بود.
- تعدادی از راهپیمایان نیز با سر دادن شعار «وحدت وحدت، فوری فوری» خواستار اتحاد و انسجام هر چه بیشتر مسئولان کشور شدند.