«گهواره‌ای برای مادر»؛ راهی از میانه عقل و عشق!

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛ «گهواره‌ای برای مادر» اثر پناه بر خدا رضایی، یکی از فیلم‌های برجسته و تأمل برانگیز این دوره از جشنواره فیلم فجر است که در مطلع روز سوم در سالن اهالی رسانه به نمایش درآمد.

این فیلم از جهتی «برجسته» و از جهتی دیگر «تأمل برانگیز» است؛ عبور از قصه‌ها و ایده‌های تکراری و آپارتمانی و نخ نما که طی این سال‌ها در سینمای ایران به یک بیماری مسری تبدیل شده و توجه و تمرکز بر یک موقعیت و قصه و ایده نو و بدیع و گسترش دادن آن در فضای طلبگی که باعث برجستگی و تمایز این فیلم از سایر آثار سینمایی ایران گردیده است.

ارزندگی فیلم‌ هم در وجه انسان‌دوستانه و عاشقانه و پایبندی به اخلاق و حرکت در مدار انسان و شرافت‌های اوست که در این فیلم، محور و معیار است.

اینکه یک دختر طلبه، میان سفر به خارج و انجام وظیفه و رسالت طلبگی‌اش و مراقبت از مادر، دومی را انتخاب کند و همان طور که روزگاری در گهواره مادر بود، اینک مادر را در گهواره مورد مراقبت و محبت خویش قرار دهد، بستری است برای رونمایی از یکی از مهم‌ترین و خطیرترین مواقف و مواضع زندگی که ممکن است برای هر یک از ما پیش بیاید؛ قرار گرفتن در دو راهی انتخاب و برگزیدن راهی که به سمت «عشق»، «ایثار» و «وفاداری» می‌رود و گذشتن از پیشرفت‌های ظاهری و باطنی زندگی، حتی اگر در زیر لوای درس حوزه و طلبگی قرار گرفته باشد.

فیلم «گهواره‌ای برای مادر» اثر پناه بر خدا رضایی را می‌توان یکی از عرضه‌های معنوی سینمای ایران در سال جدیدش دانست که برای لحظاتی مخاطب را با یکی از جدی‌ترین و در عین حال در دسترس ترین موقعیت‌ها و مواضع زندگی‌اش روبرو می‌کند.

«حرمت مادر» و اینکه آیا رسالت و وظیفه و امتحانی برجسته‌تر و مهم‌تر از این، برای یک فرزند وجود دارد که بتواند و بخواهد به تمام محبت‌ها و ایثارها و تلاش‌های بی‌دریغ و بی‌شائبه یک عمر مادر بودن یک مادر، پاسخی به اندازه بضاعت خویش بدهد.

فیلم، داستان یک دختر طلبه است که سال‌ها در روسیه به تحصیل مشغول بوده و پس از آن با تغییر رویکرد و شیوه زندگیش به ایران آمده و رخت طلبگی در حوزه را بر تن کرده است.

اینک او با دعوت دانشگاهی در مسکو، عزم رفتن به آنجا را دارد برای تدریس و تبلیغ، اما در این میان با یک موضوع جدی و مسئله شخصی روبرو می‌شود که او را در یک دوراهی انتخاب قرار می‌دهد که همان مریضی مادر و بحث مراقبت از اوست.

فیلم با بیانی نرم و آرام و جلوه های بصری چشم‌نواز و آرامش بخش، موقعیتی را فراهم می‌سازد تا مخاطب بتواند از منظر و دریچه‌ای دیگر به زندگی و مفاهیم و امتحان‌هایش بنگرد و نگاهی نو به مقولاتی همچون وظیفه و رسالت خویش در حیات معنوی‌اش داشته باشد.

فیلم پناه برخدا رضایی، بی تردید یکی از آثار قابل توجه و شایسته ستایش در عرصه فیلم‌های معناگرا و حقیقت‌گرا به معنای اصیل و واقعی کلمه است؛ فیلمی به پاس تمام مهربانی‌های تمام مادران دنیا، فیلمی شایسته تقدیر!