به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، مشروح پیشنهاد این مرجع تقلید به شرح زیر است:
اتحاد و یگانگی، رمز پیروزی ملت‌ها در تمام زمینه‌هاست، «وحدت کلمه» سبب می‌شود که همه نیروها در یک جا متمرکز شود و بزرگترین آرزوها را جامه عمل بپوشاند.
ملت سرافراز ایران، در دوازدهم فروردین 1358، قریب به اتفاق به نظام جمهوری اسلامی رای مثبت داد و پس از تحمل سالیان درازی رنج و درد، بهترین نظام سیاسی را پی ریزی کرد و در حقیقت معجزه قرن را در منطقه، در سایه «انسجام» پدید آورد.
قرآن مجید، ملت‌های متفرق و پاره پاره را به سان کسی می‌داند که در دل چاه قرار گرفته و مرگ و نابودی در کمین اوست، مگر این که به «حبل الله وحدت» چنگ بزند و از این تنگنا بیرون آید.
«اتحاد ملت ایران» چیزی نیست که ارزان به دست آمده باشد بلکه در سایه ایثارگری‌های هزاران شهید این موهبت الهی به دست آمده و برای دیگر کشورهای منطقه، اسوه و الگو قرار گرفته است.
انتخاب رییس‌جمهور، از طریق رای مستقیم مردم، هر چند با قانون اساسی همسوست و خود نگارنده، در تصویب این قانون در خبرگان نخست، به آن رای مثبت داده است، ولی پیامدهای ناگوار این گزینش در شرایط کنونی، ملت را بر آن می‌دارد که در آن تجدیدنظر کنند، زیرا به روشنی می‌بینند که اجرای این اصل به این شیوه، مایه گسترش خصومت، به جای رقابت شده است و زیربنای نظام اسلامی را که همان وحدت مردم است، تهدید می‌کند.
این نوع تجدیدنظر دور از واقعیت نیست و راهکار قانونی دارد و در گذشته هم در مورد برخی از مواد قانون اساسی تجدیدنظر انجام گرفت و به رای ملت گذاشته شد.
پیامدهای گزینش مستقیم رییس‌جمهور، چیزی نیست که بر کسی پوشیده باشد زیرا:
اولا: نیروهای سیاسی به دو گروه تقسیم شده‌اند و هر یک می‌کوشند بخشی از ملت را به سوی خود بکشانند و طبعا وحدت کلمه ملت را با این شیوه دچار آسیب فراوان می‌سازند.
ثانیا: هنگام تبلیغات انتخاباتی، آنچنان اسراف و زیاده روی رخ می‌دهد که میلیاردها ثروت ملت ایران، به کاغذ و مقوا و سپس به زباله تبدیل می‌شود.
ثالثا: این نوع گزینش سبب می‌شود که برخی از این گروه‌ها، اصول اخلاقی را نادیده گرفته و شخصیت‌های برجسته کشور را تخریب و متهم سازند و از همین طریق، دشمنی که در کمین است، از این راه بهره سیاسی را برده و ملت را نسبت به نظام بدبین می‌سازد.
رابعا: هنوز که قریب شش ماه به موعد انتخابات مانده است، بحث و گفتگو در این موضوع مطبوعات و رسانه‌ها و افکار عمومی کشور را هدف گرفته و به جای پرداختن به مسائل لازم و حیاتی، به همین موضوع می‌پردازند، خصوصا در ماه‌های نزدیک به ایام انتخابات، غالبا وزارتخانه‌ها و ادارات بزرگ، فعالیت‌های خود را کم کرده و همگی متوجه این هستند که چه کسی برگزیده می‌شود، و ضرر چنین کم کاری و رها کردن امور لازم بر کسی پوشیده نیست.
این‌ها یک رشته پیامدهای ناگوار است که این نوع گزینش دارد و پیامدهای دیگری نیز دارد که از بیان آنها صرف نظر می‌کنم.
در این شرایط پیشنهاد می‌شود که رییس‌جمهور کشور، از طریق مجلس و نمایندگان ملت برگزیده شود، زیرا مجلس خانه ملت است و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، منتخبان ملت می‌باشند و گزینش آنها به یک معنی گزینش مردم است و از این طریق مشکل بزرگ پنجمی که دامن‌گیر وضع سیاسی ماست، مرتفع می‌گردد.
گاهی مشاهده می‌شود که یک نوع دوگانگی میان مجلس و ریاست جمهوری وجود دارد و مسلما این نوع دوگانگی به زیان همگان است، ولی گزینش رییس‌جمهور از طریق پارلمان، این مشکل را نیز برطرف می‌کند.
این جانب این پیشنهاد را در اختیار مطبوعات و رسانه‌ها قرار می‌دهم و از علاقه‌مندان و صاحب نظران درخواست می‌کنم که به نقد این نظریه اثباتا و نفیا بپردازند، شاید آنچه صلاح ملت ایران و کشور عزیز ما باشد، رخ دهد و اگر در این دوره به خاطر ضیق وقت قابل اجرا نباشد، برای دوره‌های بعد، می‌تواند کارآمد و سودمند باشد. بمنه و کرمه