بستر دشمن شناسی اعتقادي - 1
گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو» - زينب صارم؛ ایام فاطمیه را می‌توان مهم‌ترین و بانفوذ‌ترین مناسبت مذهبی اعتقادی در شیعه دانست. میزان اهمیت عزاداری فاطمیه تا بدان پایه از ارزش برخوردار است که از تمامی مناسبت های مذهبی و سیاسی شیعه برتر و مهم تر است. این ارزش‌گذاری را می توان در رابطه مستقیم با میزان روشنگری که این واقعه تلخ تاریخی از لحاظ اعتقادی نسبت به دیگر وقایع تاریخی دارد، دانست.
در توضیح و استدلال ارزش و اهمیت خاص سیاسی و مذهبی فاطمیه از دیگر مناسبت‌های شیعی می توان به دلایل تاریخی و سیاسی بسیار زیادی استناد کرد، اما قبل از آن لازم به ذکر چندین مقدمه است.
مناسبت‌های مذهبی در برگیرنده مسائل بنیادین اعتقادی
مناسبت‌ها و مراسمات مذهبی که در مذهب تشیع وجود دارند گاه تنها محتوایی از دعا و نیایش دارند مانند روز عرفه و دعا و اعمال خاص آن و برخی دیگر نه تنها از جلوه‌ای مذهبی و معنوی برخوردارند، بلکه محتوایی سیاسی دارند و یاد‌آور و تثبیت‌کننده مسائل بنیادین اعتقادی در تشیع هستند.
در این میان می‌توان به مناسبت‌هایی مانند عید غدیر، فاطمیه، ضربت خوردن امام علی(ع) و شهادت ائمه معصومین از جمله واقعه کربلا اشاره کرد.
تمایز فاطمیه به علت روشنگری تاریخی- اعتقادی آن است
اهمیت خاص و متمایزی که ایام فاطمیه از جنبه روشنگری سیاسی و اعتقادی دارد حاکی از ارزش خاص آن مي باشد که از دیگر مراسم و مناسبت های مذهبی بیشتر است.
علت این امر را می توان تاثیرگذاری خاص فاطمیه، در چندین وجه مختلف عنوان كرد. فاطمیه و حوادث تاریخی، سیاسی و اعتقادی آن را می توان شبیه منشوری چند وجهي دانست که سبب روشن شدن و پرده برداشتن از مسائل بسیار مهم و تاثیرگذار در تاریخ می شود.
جایگاه دشمن‌شناسی در زنده ماندن اعتقادات دینی
از آن جایی که دشمن شناسی در پایداری و زنده ماندن هر فرهنگ و جریان زنده و سیال تاریخی از اهمیت بسزایی برخوردار است، می توان به نقش مهم آن در مذهب تشیع پي برد. اعتقادات شیعه نه تنها بر پایه دوست داشتن اهل بیت و تبعیت از آنها پایه گذاری شده، بلکه هم کفه با آن می توان به برائت از دشمنان اهل بیت و بیزاری قلبی و زبانی از آنان اشاره کرد.
همان طور که امام صادق (ع) در تعریف از دین می فرماید: «هل الدین الا الحب و البغض»؛ آیا دینداری جز حب و بغض است؟
غصب خلافت امری سیاسی یا اعتقادی؟
غاصبان خلافت علی ابن ابی طالب (ع) از آن جهت که پا برحکم خداوند و رسولش گذاشتند در اکثر مواقع سعی در توجیه اعمال و سیاست‌های خود داشتند تا بدین وسیله بتوانند اشتباهات و تقصیرات فاجعه بار خود را در اذهان عمومی و تاریخ، بر حق نشان داده و ادعا کنند اختلافات و دشمنی میان آنان و خاندان رسول الله امری کاملاً سیاسی است و خالی از هر گونه جنبه اعتقادی مي باشد.
اما واقعیت تاریخی و گفته های اهل بیت دلالت بر آن داشت که این دشمنی و دعوا تنها جنبه سیاسی ندارد، بلکه غاصبان خلافت از لحاظ اعتقادی با دین اسلام و رسول الله مشکل دارند.
حفظ آبروی از دست رفته
در همین راستا غاصبان خلافت تمام تلاش خود را در حفظ آبرو و وجهه تاریخی خویش انجام دادند و مسئله غصب خلافت را امری بسیار ساده و صرفاً سیاسی نمايان كردند و در تبیین و توجیه آن گفتند که اگر مشکل شیعه به خلافت رسیدن علی ابن ابی طالب بود بعد از چندی به این منصب نایل شد.
غصب خلافت، آغاز جریان یافتن ظلمی است که بر علی (ع) و فرزندان معصوم وی رفت و بدین سبب از اهمیت خاصی برخوردار است.
بررسی و پرداخت این واقعه شوم تاریخی بدون وجود مبارک حضرت زهرا (س) نه تنها ناممکن بود، بلکه با توجیهات مدافعان غاصبان خلافت امری محال و ناشدنی به نظر مي رسيد.
ننگی بزرگ بر پیشانی تاریخ
ماجرای غصب فدک، جسارت خلیفه دوم به دخت معصوم پیامبر، حمله خلیفه اول به خانه وحی و به شهادت رساندن حضرت زهرا (س) به لکه ننگی در تاریخ زندگانی غاصبان خلافت تبدیل شد، که نه تنها توان دفاع از عملکرد خویش را ندارند، بلکه باعث مفتضح شدن آنان در تمامی طول تاریخ شده است.
ایام فاطمیه از آن جهت که بستری بسیار مناسب برای پرداختن به ظلم و تعدی است که غاصبان خلافت نسبت به آل رسول الله پایه گذاری کردند، از ارزش و اهمیت خاصی برخوردار است.
روشنگری خاصی که زندگانی حضرت زهرا (س) نسبت به دشمنان اسلام و دین خدا به حق پرستان می دهد در هیچ جریان و واقعه تاریخی تا بدین حد واضح و آشکار نیست.
سقیفه آغاز ظلمی بزرگ
دشمنی و ظلم به امام علی (ع) و حسنین هر چند از سقیفه ملعونه آغاز میشود، اما در مناسبت‌های مذهبی آن بزرگواران فرصت پرداخت به آن محدود است و به چهره های سیاه و ملعونی همچون ابن ملجم، حفصه و یزید پرداخته می شود.
غاصبان خلافت با هر توجیه و تفکری که نسبت به حقیقت غدیر و جریان وصایت داشته باشند از فرافکنی در مورد به شهادت رساندن حضرت زهرا (س) ناتوان مانده اند.
ایام فاطمیه و حوادث بسیار تلخ و گزنده آن، بدان جهت که سبب روشنگری از پرده دری غاصبان خلافت می شود و به طور واضح و آشکار سیاست های پلید را نسبت به دین خدا و خانه وحی آشکار می‌کند از ارزش بیشتری نسبت به سایر مناسبت های مذهبی برخوردار است.
توان بالقوه و بالفعلی که در دشمن شناسی در حوادث فاطمیه و به شهادت رسیدن دخت پیامبر نهفته است، در هیچ جریان و واقعه تاریخی حتی عاشورا وجود ندارد.
ادامه دارد...
ارسال نظرات