به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، جشنواره چهل و دوم فیلم فجر در حالی امروز پنجمین روز خود را سپری می‌کند که برخی ترجیح می‌دادند حاشیه‌های غیر‌هنری و غیر‌سینمایی بر این رویداد ملی سایه بیندازد، همان‌ها که همه چیز را از دریچه سیاست می‌نگرند و در توهم‌های خود همچنان در انتظار فرو ریختن نمادهایی، چون فجر در کمین نشسته‌اند، اما جشنواره فجر مانند سال‌های پیش استوار و پر شور در حال برگزاری است و دیروز در چهارمین روز خود شاهد نمایش چهار اثر در کاخ رسانه بود. در میان فیلم‌های دست ناپیدا، میرو، آغوش باز و ساعت جادویی، فیلم میرو از این جهت اثر مهمی محسوب می‌شد که تصویر کمتر دیده‌شده و فرهنگی‌تری از استان سیستان و بلوچستان جلوی دید‌گان تماشاگر می‌گذاشت؛ تصویری رنگارنگ از قوم ایرانی بلوچ. نکته مهم درباره فیلم‌های این دوره از جشنواره فجر تنوع جغرافیایی و سرزمینی ایران در آثار است. جشنواره فیلم فجر تا چند سال پیش درگیر آثاری بود که به اسم سینمای اجتماعی به شکلی گزینشی سراغ سوژه‌هایی تلخ و ملتهب می‌رفت و این جنس از سینما از ایران به عنوان یک کل تصویری اغراق‌گونه و ملتهب به نمایش می‌گذاشت، اما به نظر می‌رسد آثار جشنواره فجر در این دوره تصویری واقعی‌تر از ایران در معرض دید مخاطب قرار داده‌است. فیلم‌ها صرفاً در آپارتمان‌های تنگ و تاریک گرفتار نمانده‌اند و در نشان دادن حقیقت گزینشی و اغراق‌گونه عمل نمی‌کنند. اگرچه همچنان برخی آثار می‌کوشند تصویری اغراق‌گونه از ایران ارائه دهند، اما این رویکرد مانند برخی سال‌های قبل بر جشنواره سایه نینداخته و غلبه‌ای سنگین پیدا نکرده‌است. اگر جشنواره فیلم فجر بتواند در سال‌های آینده این نگاه و رویکرد را با قوت ادامه بدهد و تهیه‌کننده‌ها این دغدغه را داشته باشند که دوربین‌ها را به تمام نقاط ایران ببرند و جلوه‌های کمتر دیده‌شده از فرهنگ و قومیت‌های ایرانی را بازتاب دهند، فجر به معنای حقیقی کلمه می‌تواند از آن نگاه‌های افراطی که برخی سال‌ها دچار آن بود، رها شده و مردمی‌تر و حرفه‌ای‌تر از قبل برگزار شود. در چنین وضعیتی هم مخاطبان جدی سینما سود خواهند برد و هم مخاطب عام بهره‌مند می‌شوند.
ارسال نظرات