یادداشت دانشجویی|
به گزارش گروه استان‌ها خبرگزاری دانشجو، پریسا شاه محمدی؛ تنگه باب المندب به عنوان یک گذرگاه مهم آبی، دارای اهمیت جغرافیایی، اقتصادی و راهبردی مورد توجه کشور‌های منطقه‌ایو فرامنطقه‌ای قرار گرفته است.
این تنگه که میان ۲ کشور یمن و جیبوتی است کهدریای سرخ را از خلیج عدن و دریای عرب جدا می‌کند، متصل کننده قاره آسیا به شاخ آفریقا و اروپا می‌باشد.
از این تنگه روزانه بیش از ۴ میلیون بشکه نفت و ۵۸ کشتی حامل گاز مایع طبیعی عبور می‌کند؛ ۴۰٪ تجارت بین آسیا و اروپا (حدود ۲۰٪ از تجارت جهانی دریایی برنج و ۲۰٪ از تجارت جهانی دریایی گندم و ۴۰٪ از تجارت دریایی کود شیمیایی) از طریق تنگه باب المندب عبور می‌کند که سالانه بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار کالا و خدمات از طریق این باریکه عبور می‌کند، تقریبا یک تریلیون که بیشتر از تولید ناخالص کل منطقه است.
در واقع این تنگه از نگاه برخی کارشناسان می‌تواند یکی از آبراه‌های مهم جهان باشد که دو سوم تجارت بین اروپا و چین از دریای سرخ می‌گذرد، به لحاظ ژئوپلیتیکی تنگه باب المندب همواره تحت مناقشات گسترده منطقه‌ای بوده که به همین خاطر به عنوان خطرناکترین تنگه جهان محسوب می‌شود، چراکه تجارت آسیا و روپا را مختل خواهد کرد.
عمده صادرات نفت و گاز طبیعی کشور‌های خلیج فارس به مقصد کانال سوئز و کشور‌های اروپایی ناچار به عبور از تنگه باب المندب هستند، زیرا مسیر جایگزین دیگر برای عبور از جنوب قاره آفریقا به سمت تنگه جبل الطارق یا شمال اروپا زمان کشتی رانی را ۸ الی ۹ روز طولانیتر می‌کند.
در هر صورت تامین امنیت راه‌های زمینی و آبی در این تنگه، برای تسهیل آزاد سرمایه برای منافع کشور‌های دارنده ذخایر انرژی نفت و گاز، دارنده خطوط انرژی و آزادی تجارت ضروری است، پس ایجاد وابستگی ترانزیتی برای دستیابی به انرژی، بخشی از نگرانی قدرت‌های مداخله‌گر در باب المندب است.
ضمن اینکه بیشترین سود اقتصادی در تنگه باب المندب در حوزه همکاری انرژی صورت می‌گیرد، از اینرو بیشترین توجه بازیگران منطقه‌ای و سایر کشور‌های جهان، معطوف به تامین امنیت برای تجارت انرژی نفت و گاز است تا بتوانند اهدافژئواکونومی خودرا دنبال کنند.
پریسا شاه محمدی فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات