حسین رسولی: هر شب خواب المپیک را می‌بینم / حدادی به من گفت پتانسیل طلای المپیک را داری + فیلم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، حسین رسولی دارنده مدال طلای پرتاب دیسک در بازی‌های آسیایی هانگژو درباه سطح مسابقات اظهار کرد: نسبت به سال‌های گذشته که من نتایج را دیده بودم امسال سطح مسابقات خیلی بالاتر بود و تقریبا ۵، ۶ نفر بودیم که بالای ۶۰ متر پرتاب کردیم به همین دلیل باید بالای ۶۲ متر پرتاب می‌کردیم تا در بین ۳ نفر برتر قرار بگیریم در غیر این صورت نمی‌توانستیم در میان ۳ نفر برتر قرار بگیریم.


وی افزود: هر مسابقه برد و باخت دارد و احسان حدادی هم باعث افتخار است که تاکنون توانسته پرچم داری کند و این همه مدال خوشرنگ برای ایران به ارمغان آورد.

در این مسابقه برایم رنگ مدال مهم نبود و حدادی یا من طلا می‌گرفتیم فرقی نمی‌کرد و مهم این بود که برای ایران بتوانیم طلا کسب کنیم.

خدا را شکر که مدال‌های طلا و نقره به ایران رسیدند.

رسولی درباره برنامه اش برای آینده و اینکه می‌تواند در المپیک برای کشورمان افتخار آفرینی کند یا نه! گفت: صددرصد هدفم المپیک است و هر شب خواب المپیک را می‌بینم که بتوانم در آن مسابقه بهترین خودم باشم و به مدال حتی خوش رنگ ترینش برسم؛ مدالی که تاکنون در دوومیدانی و المپیک کسب نشده را بگیرم.

هدفم هم کسب سهمیه المپیک است و زیاد هم از هدفم دور نیستم. ان شا الله کسب سهمیه کنم و در مسابقات المپیک پاریس شرکت کنم و بتوانم نتیجه خوبی بگیرم و برای جنگیدن جهت مدال، زیاد قول نمی‌دهم، چون باید شرایطش برای من در ایران فراهم شود. شرایطی که بشود در المپیک مدال گرفت، چون الان همه در کشور‌های دیگر دارند با بهترین امکانات تمرین می‌کنند و اگر من با آن شرایط تمرین کنم آن وقت می‌آیم و به همه قول کسب مدال می‌دهم.

دارنده مدال طلای پرتاب دیسک آسیا درباره گلایه مندی اش از شرایطش قبل از مسابقات گفت: من در این مسیر سختی زیادی کشیدم و بی مهری زیاد دیدم، اما اینکه کسی حالم را نپرسیده کجا هستی و حداقل ورزشکار استان ما هستی و چیزی لازم داری و حداقل حالت خوب است یا نه! هیچ خبری از هیچ کسی در این یک سال نبود و فقط مربی ام بود که انگیزه به من می‌داد و کمکم می‌کرد. او با من صحبت می‌کرد که آرام باشم و با هر سختی که هست، کار خودم را انجام بدهم و هدفت را فراموش نکن.

آن موقع از مسئولان استان کمکی به من نکردند و حتی احوالم را نپرسیدند و حتی الان که اولین مدال استان را در بازی‌های آسیایی گرفتم باز هم شاهد این هستم که عکس‌ها را گرفتند و رفتند و هیچ خبری هم نیست.

واقعا نمی‌دانم باید چکار کنم که حداقل یک ورزشکار باید از لحاظ مسکن، شغل و بیمه تامین باشد که بتواند با خیال آسوده به تمریناتش بپردازد.

من شنیده بودم کسانی که مدال می‌گیرند از طرف استان خود پاداش خوبی می‌گیرند، اما متاسفانه استان ما که حواله ۳۰ میلیونی را در دست من گذاشتند و عکس گرفتند حتی آن مبلغ به حسابم بعد از ۱۴، ۱۵ روز واریز نکردند.

خیلی ناراحت هستم، اما از طرفی هم خوشحالم که به خاطر اینکه دل مردم، رفقایم و همشهری هایم را شاد کردم و لذت بردم. این طوری نیست که بگویم که اگر کشور و استانم من را حمایت نکنند این راه را ادامه نمی‌دهم و این راه را ادامه می‌دهم، چون دوست دارم و خوشحالی مردم برای من مهم است.

خیلی انگیزه پیدا کردم وقتی دیدم که همه ذوق کردند و پیام‌های تبریک برایم فرستادند. فقط امیدوارم که یک نگاه ویژه‌ای به من داشته باشند.

من با بدترین شرایط مدال طلای بازی‌های آسیایی را گرفتم و پتانسیل هم دارم که در المپیک مدال بگیرم و حتی احسان حدادی که مدال نقره المپیک را دارد هم گفت که اگر برنامه خوب برایت چیده شود پتانسیل کسب مدال در المپیک را دارم. من چیزی هم نمی‌خواهم فقط یک تیم شامل ماساژور، مربی و تراپیست می‌خواهم و اگر فراهم شود مطمئنا بهترین نتیجه هم در المپیک می‌گیرم و دل همه را شاد می‌کنم.

رسولی درباره انتظاراتش از مسئولان بلند مرتبه کشور عنوان کرد: انتظار چندانی ندارم و همین که در حد یک قهرمان حمایت شوم و در حد کسی که پرچم کشورش را بالا می‌برد، چون ورزش جنگی میان کشورهاست. الان چین وقتی ۲۳۰ مدال در بازی‌های آسیایی می‌گیرد و این قدرت ورزشی چین را نشان می‌دهد و اگر برای کشورمان مدال گرفتن و بالا رفتن پرچم کشورمان مهم است انتظار دارم الان پشت من باشند و دغدغه‌های من را برطرف کنند و تیم من را تشکیل بدهند و اردو‌های من را منظم کنند تا بتوانم در المپیک موفق شوم.

همه می‌دانند المپیک میدان کوچکی نیست و ته ورزش است و دوست دارم که در آنجا یک مدال دیگر برای دوومیدانی تکرار کنم و این هم فقط با برنامه ریزی خوب و امکاناتی که ورزشکاران دیگر در اقصی نقاط کشور‌های دیگر تمرین می‌کنند باعث می‌شود که در المپیک به نتیجه رسید.

انتهای پیام/