به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، ۱۴ می ۱۹۴۸ معروف به یوم النکبه روزی است که نطفه حرام حکومت اشغالگر قدس منعقد شد. می توان گفت همه چیز از امضای قرارداد سایکس پیکو شروع شد. قراردادی سری میان بریتانیا و فرانسه که به موجب ان امپراطوری عثمانی میان فرانسه و بریتانیا تقسیم شد و فلسطین تحت قیمومیت انگلیس در امد. از ان پس سازمان‌های صهیونیستی که از قرن‌ها قبل رویای تاسیس حکومت یهودی را در سر میپروراندند؛ بسیاری از یهودیان را به فلسطین مهاجرت دادند و همزمان به فلسطینیان فشار اوردند که از سرزمین خود کوچ کند. در نهایت با تصویب سازمان ملل متحد نیرو‌های انگلیسی در اقدامی هماهنگ از فلسطین خارج شدند. تشکیلات نظامی یهودیان که در سالهای جنگ جهانی دوم و بعد از آن شکل گرفته بود به تدریج جای آنان را گرفتند.
اعراب فلسطین، سازمان نظامی واحد و متشکلی نداشتند و به‌همین جهت، با این‌که در اکثریت بودند، در این مرحله، از بازی شکست خوردند. یک روز پس از خروج سربازان انگلیسی از سرزمین فلسطین، دیوید بن‌گوریون از رهبران اصلی صهیونیسم جهانی، در چهاردهم مه ۱۹۴۸ م تأسیس رژیم غاصب صهیونیستی را در سرزمینی در حدود نیمی از خاک فلسطین اشغالی اعلام کرد. در نتیجه تشکیل حکومت اسرائیل ثمره‌ی دسیسه‌های بین المللی بود. به‌دنبال اعلام موجودیت اسرائیل، نیرو‌های کشور‌های عربی متشکل از مصر، سوریه، لبنان و اردن، از جنوب، شمال و شرق وارد سرزمینهای اشغالی فلسطین شدند و به جنگ با نیرو‌های مسلح دولت جدید اسرائیل پرداختند. اما علی رغم قوی نبودن ارتش اسرائیل به دلیل عدم هماهنگی و عدم به کار گیری توانایی حد اکثری خود در برابر حملات اسرائیل به تدریج تحلیل رفته و عقب نشینی کنند. بعد از ان اعراب تحت فشار امریکا وادار به پذیرش قراراداد ترک مخاصمه شدند این قرارداد زمینه ساز شناسایی رژیم اشغالگر قدس در جهان شد و در ۱۱ می ۱۹۴۹ اسرائیل توسط بسیاری از اعضای سازمان ملل متحد به عنوان دولت شناسایی شد.
الان حدود ۷۵ سال از آن روز می گذرد و نیرو‌های اشغالگر در طول این سال‌ها از همه‌ی راه‌ها کمک گرفتند تا هویت فلسطین را از آن سلب کنند و سرزمین اشغالی فلسطین را رنگ و بوی اسرائیلی ببخشند. از جمله این کار‌ها توسعه شهرک سازی، مصادره زمین، مصادره اموال غیابی، تخریب ساختمان، امتناع از اعطای مجوز‌های جدید ساختمانی، توزیع گور‌های جعلی، یهودی سازی نام اماکن فلسطینی، ساخت دیوار آپارتاید در کرانه باختری و قدس اشغالی، سرقت میراث فلسطین و نسبت دادن آن به خودشان میباشد.
اما امروز می توان گفت تلاش‌های اسرائیل به دلیل مقاومت و آگاهی مردم فلسطین و ایجاد نسل‌های متوالی برای مطالبه حق بازگشت به سرزمین‌ها و خانه‌هایی که به زور از آنجا رانده شدند، ناکام مانده است.
از کار‌هایی که فلسطینیان در سالگرد یوم النکبه انجام میدهند راهپیمایی به نشانه‌ی بازگشت به اراضی اشغالی و شکستن حصر نوار غزه میباشد. همچنین درخواست اجرای قطعنامه‌ی بین المللی من جمله قطعنامه‌ی ۱۹۴ درباره‌ی حق بازگشت و شکستن محاصره‌ی غزه از مطالبات ملت فلسطین در این روز است.
ملت فلسطین همچنان سالگرد یوم النکبه را زنده میدارد تا تاکید کند ملت فلسطین ملت اصیلی است که نه تاریخ نه وطن و نه هویت خود را هرگز فراموش نمیکند و اعتقاد دارد که به سرزمینش باز خواهد گشت چرا که بزرگتر‌ها در قلب کوچکتر‌ها نهال عشق به فلسطین و پایبندی به سرزمین را کاشته اند نهالی که با پشتوانه‌ی تاریخ و فرهنگ غنی تنومند گشته است.
ارسال نظرات