به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از پایگاه نشنال اینترست، توافق تاریخی هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 که در روز 14 جولای سال 2015 به امضا طرفین رسید با امیدها و ناامیدی های فراوانی یک سالگی خود را طی کرد. این توافق که هدفش متوقف کردن روند دسترسی ایران به سلاح هسته‌ای بود و در عوض آن قرار بود تحریم های اعمال شده علیه این کشور برطرف شوند رسما برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) نامیده شد. این توافق علی رغم امیدواری هایی که برای برقراری روابط و آب شدن یخ های میان ایران و آمریکا و متعاقب آن ایجاد صلح و ثبات در خاورمیانه ایجاد کرده بود تاکنون روند بسیار کندی را تجربه کرده است.
وزارت امور خارجه آمریکا این توافق را شکننده ولی کارا نامیده است. برخی از تحلیل گران سیاسی نیز مدعی شدند که این توافق خطر جنگ میان ایران، آمریکا و اسرائیل را از بین برده است. این گونه نظرات خوش بینانه خیلی دوام نیاوردند و تنها چند ماه پس از دستیابی به این توافق مشخص شد که برجام دارد به نقطه پایانی خود نزدیک می شود.
اقدامات اخیر آمریکا که با روح این توافق در تضاد است احتمال بر هم خوردن این توافق را به شدت افزایش داده است. این اقدامات شامل اعمال تحریم های جدید علیه ایران در ماه اکتبر که در پاسخ به آزمایش های موشکی ایران صورت گرفته و یا تصرف دارایی های این کشور که به دستور دادگاه عالی ایالات متحده صورت گرفت می باشند، همچنین دستگیری 10 ملوان آمریکایی توسط نیروی دریایی ایران که وارد آب های سرزمینی این کشور شده بودند و یا تهدید دونالد ترامپ نامزد جمهوریخواهان در انتخابات آمریکا برای تغییر این توافق بر این احتمال تاثیر زیادی گذاشته‌اند.
در واقع انتظارات ایران برای نوسان اقتصادی پس از توافق و یا انتظارات آمریکا برای تغییر رفتار منطقه‌ای ایران تاکنون محقق نشده‌اند.
دو دلیل اصلی برای اجرای غیر شفاف این توافق وجود دارد. دلیل اول این است که ماهیت انحصاری و اختصاصی این توافق تنها برخی از نگرانی های کوتاه مدت روابط نامطلوب ایران و آمریکا را در بر می‌گیرد در حالی که بسیاری از مشکلات عمیق تر سیاسی همچنان در جای خود باقی مانده‌اند.
دلیل دوم این است که مخالفان این توافق در تهران و واشنگتن که تاکنون عقب نشینی کرده بودند در حال قدرت گرفتن هستند و مسلما برای از بین بردن این توافق حملات خود را با شدت بیشتری وارد خواهند کرد. این دو عامل در مجموع احتمال نجات این توافق را کاهش و احتمال نابودی آن را افزایش داده است.