میا که حرمله دارد سه شعبه می‌سازد...

به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»؛به مناسبت طلیعه ی ماه محرم و آغاز رنج و غربت و تنهایی اهل بیت پیغمبر (ص)،‌ و همچنین نامگذاری شب اول محرم به نام سفیر امام حسین،حضرت مسلم، چند شعر از شاعران اهل بیتی کشورمان منتشر می کنیم که در ادامه خواهید دید...

از ابتدای غزل بوی سیب می آید
نوای ناله و امن یجیب می آید

غزل که روضه گرفته است و بین روضه او
صدای گریه ابن شبیب می آید

به سمت وادی غربت به سمت وادی طور
دوباره قافله ای بی شکیب می آید

دوباره قصه ی کوفه دوباره یک نامه
من الغریب برای حبیب می آید

میان هیات اشک و در اوج سینه زنی
صدای ناله ی شاهی غریب می آید

دوباره روضه مکشوف سوره مریم
وباز سوی مسیحی صلیب می آید

اگر که هلهله و دف کمی امان بدهد
به کوفیان برسانم حبیب، می آید

به لطف و رحمت ومهمان نوازی کوفه
عزیز فاطمه  شیب الخضیب  می آید

مهدی چراغ زاده

چقدر فاصله دارد سر من و سر تو
خدا کند که بیفتد دوباره محضر تو

به راه آمدن تو نشسته دلخسته
فراز دارالاماره سر کبوتر تو

اگر که نامه نوشتم بیا، پشیمانم
میا که کوفه گرفته بهانه ی سر تو

میا که نقشه کشیدند مردمان یهود
برای بردن خلخال پای دختر تو

میا که نیزه فروشان شهر می خوانند
دعای رزق به پای گلو و حنجر تو

میا که نعره کشان سوی تو روانه شدند

برای هلهله پیش علی اکبر تو

عمود آهن و نیزه فراهم آوردند
برای فرق علمدار و چشم حیدر تو

میا که حرمله دارد سه شعبه می سازد
برای بوسه گرفتن ز حلق اصغر تو

جعفرابوالفتحی

سفیر نور به دارالاماره گفت حسین
شد آسمان دلش پر ستاره، گفت حسین

به رغم مصلحت اندیش های شهر فریب
نداشت حاجت هیچ استخاره گفت حسین

سرود شعر بلند حماسه و ایثار
بدون پرده و بی استعاره گفت حسین

اسیر بود ولی مثل شیر زد فریاد
کشید از دلش آه و دوباره گفت حسین

دو رکعت عشق به محراب وصل نیت کرد
ز خون گرفت وضو بر مناره گفت حسین

غروب بود و غریبانه، تشنه و زخمی
دو دست بسته نفس پر شراره گفت حسین

سرش جدا شد و از بام قصر شب افتاد
نگاه آخر او با اشاره گفت حسین

کمیل، روضه ی مسلم چقدر جانسوز است
شکست در غم او سنگ خاره گفت حسین

محمود شریفی (کمیل)