اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گودرز صادقی، فرمانده قرارگاه راهیان نور دانشجویی استان و رئیس دانشگاه محقق اردبیلی در جمع زائرین خواهر راهیان نور دانشجویی استان در منطقه عملیاتی فتح المبین به روایتگری پرداخت.
فرمانده قرارگاه راهیان نور دانشجویی استان در ابتدای سخنان خود ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای دفاع مقدس به بیان خاطراتی از دوران حضور خود در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل پرداخت و گفت: اولین باری که به جبهه اعزام شدم، توفیق خدمت رسانی به رزمندگان اسلام در کسوت امدادگری در طول عملیات‌های فتح المبین، بیت المقدس و رمضان (همراه با نیروهای خط شکن یا در پشت جبهه) پیدا کردم.
صادقی ادامه داد: قبل از اینکه در رشته دامپزشکی به تحصیل ادامه بدهم، در مرحله کتبی رشته علوم اسلامی در دانشگاه امام صادق(ع) پذیرفته شده بودم، روزی در جبهه تلگرافی از پدرم دریافت کردم که به شیوه قدیمی ها و برای اینکه در هزینه آن صرف جویی کند، خیلی کوتاه برایم نوشته بود: امام صادق قبول عجله! چند روز طول کشید تا از این پیام کشف و رمز کنم و واقعاً فراموش کرده بودم که در چنان امتحانی شرکت کرده بودم. من که فکر می کردم اگر با لباس های خاکی جبهه به دانشگاه امام صادق(ع) مراجعه کنم حتماً با احساساتی پرشور مرا خواهند پذیرفت؛ اما با جواب های مأیوس کننده نگهبانانی که به داخل دانشگاه برای کسب تکلیف زنگ می‌زدند و جواب مأیوس کننده دریافت می‌کردند، روبرو شدم و بعد از دو روز از خیر آنجا گذشتم و ترجیح دادم خودم را کوچک نکنم و به آغوش گرم خمپاره ها برگردم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به روایت ایثارگری ها و فداکاری های رزمندگان اسلام در منطقه عملیاتی فتح المبین پرداخت و از دانشجویان خواست: با درک واقعیت‌های جبهه و جنگ و انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به جامعه راه شهدا را ادامه دهند.
منطقه عملیاتی فتح المبین
با پایان یافتن «عملیات طریق‌القدس»، تلاش برای اجرای عملیات بعدی به منظور جلوگیری از قدرت تصمیم گیری، تجدیدسازمان و تقویت روحیه دشمن آغاز شد. در این شرایط که نیروهای رزمنده ابتکار عمل در جنگ و پشت جبهه را در دست داشتند، دو منطقه «غرب دزفول» و «منطقه عمومی خرمشهر» (غرب کارون) نظر فرماندهان نظامی را به خود جلب کرده بود که الزاما می‌بایست یکی از آن‌ها جهت اجرای عملیات انتخاب می‌شد.
طرح‌ریزی عملیات افتخار آفرین فتح‌المبین از اواسط آبان ١٣٦٠ آغاز شد و پس از تلاش‌های مستمر و خستگی‌ناپذیر و انجام مشورت‌ها و هماهنگی‌های گسترده میان فرماندهان نظامی، سرانجام طرح عملیاتی شماره ١ فتح‌المبین در اواخر دی ماه همان سال آماده شد. روز ١٣ بهمن ١٣٦٠ در پی یک نشست مشترک بین فرماندهان عمده سپاه و ارتش، طرح یادشده به یگان‌های عمده اجرایی ابلاغ و متعاقب دریافت اطلاعات جدید در ٣٠ بهمن همان سال طرح اولیه بازنگری شده و طرح شماره ٢ در ١٣ اسفند انتشار یافت.
این عملیات با مراجعه به قرآن کریم، فتح نامگذاری شد و سرانجام در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز دوشنبه دوم فروردین‌ماه فرمان آغاز حمله بزرگ و سرنوشت‌ساز فتح‌المبین صادر شد.
منطقه عمومی فتح‌المبین در غرب رودخانه کرخه واقع شده است و از شمال به ارتفاعات صعب العبور تی‌شکن، دالپری، چاه نفت و تپه سپتون؛ و از جنوب به ارتفاعات میشداغ،تپه‌های رملی و چزابه (شیب)؛ و شرق به مرز بین‌المللی (در شمال و جنوب فکه) منتهی می‌شود.
منطقه مزبور ٢٥٠٠ کیلومتر مربع وسعت دارد از لحاظ جغرافیایی ناهموار است و علاوه بر ارتفاعات یادشده،دارای تپه های ماهور بسیار و بعضاً غیر قابل عبور است. این بلندی‌ها به دلیل پستی زمین در شرق کرخه، روی شهرهای شوش، هفت تپه و جاده اهواز – اندیمشک کاملا مشرف هستند. ارتفاعات ابوصلیبی خات با ٢٠٢ و ١٨٩ متر، کوه‌های برغازه، رقابیه تی‌شکن، کمر سرخ، تنگه ابوغریب و رقابیه، مراکز رادار، سایت ٤ و ٥، پادگان عین خوش و نقاط حساسی همچون دوسلک و سه راهی قهوه‌خانه از عوارض مهم منطقه عملیاتی فتح‌المبین بودند.