نویسنده و پژوهشگر حوزه سلبریتی: هم پدیده «فرهنگ شهرت» یک زمینه سیاسی دارد و هم اینکه در ایران، تولد «سلبریتی ایرانی»، کاملا وابسته جریانات سیاسی بوده است.

نویسنده و پژوهشگر حوزه سلبریتی: تقصیر اصلی شرایط موجود و عدم استفاده درست از ظرفیت سلبریتی‌ها و حتی مردم برای فعالیت در زمینه فلسطین بر گردن حاکمیت و سیاستگذاران است. در وهله اول به این علت است که اینقدر از سلبریتی‌ها به شکل آشکار، استفاده سیاسی شده است و نگاه آن به سلبریتی به عنوان یک ابزار ایدئولوژیک برای رسیدن به اهداف بوده است که دیگر این ابزار از سال ۱۴۰۱ کارکرد خود را از دست داده و دیگر عروسک خیم شب بازی دست‌های بالاتر نمی‌شود. مسئله دوم این است که حاکمیت مسئله فلسطین را هنوز از دولتی بودن خارج نکرده است. حکومت هم گفتمانی تولید نکرده است تا به مخاطبانی که با حاکمیت فاصله دارند نشان دهد که اگر از فلسطین حمایت کنید، لزوما به این معنا نیست که در حال طرفداری از من هستید.

نویسنده کتاب سلبریتی ایرانی در گفتگو با دانشجو: سلبریتی‌هایی که از چتر حکمرانی فرهنگی ایران خارج می‌شوند، فرصت‌های خود را از دست می‌دهند. چند مورد از دولت‌ها هستند که یک ویژگی مشترک دارند و آن این است که سلبریتی‌هایی دارند مخاطبانشان داخل جوامع هستند، اما خود سلبریتی‌ها درون این مرز‌های سیاسی زندگی نمی‌کنند؛ ایران، چین و روسیه، تقریبا در این ویژگی مشابه هستند. سلبریتی‌هایی که در حال رفت‌وآمد به کشوری دیگر هستند، آن‌ها هنوز تحت سیطره حکمرانی فرهنگی ایران هستند و حاکمیت، وزارت ارشاد و سایر نهاد‌های اجرایی، روی آن‌ها اعمال اراده‌ای مستقیم و یا غیر مستقیم دارند. اما سلبریتی‌هایی که کامل از ایران می‌روند، عملا از دایره حکمرانی فرهنگی جمهوری اسلامی خارج می‌شوند و از آن لحظه به بعد حداقل برای حاکمیت، تبدیل به یک مشکل می‌شوند.

نویسنده و پژوهشگر حوزه سلبریتی: وقتی در مورد سلبریتی در ایران حرف می‌زنیم، این امکان وجود ندارد سخنان ما بدون جهت گیری‌های سیاسی باشد. تجربه شهرت و سلبریتی در هر فرهنگی متفاوت است و تجربه «سلبریتی ایرانی» نیز مختص خودش است. در حدود ۱۰ سال قبل، کارکرد سلبریتی‌ها این بوده است که کنشگر مرزی یا نیرو‌های میانجی‌گر بین حاکمیت و مردم باشند.

کتاب سلبریتی ایرانی نوشته داوود طالقانی ، نخستین کتاب منتشر شده درباره وضعیت فرهنگ شهرت در ایران و سلبریتی‌های ایرانی به چاپ دوم رسید.