درباره یک اتفاق خوب؛ «ماوا» موسیقی را هدفمند می‌کند؟

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ یادداشت مهمان، سکینه سادات موسوی/ امسال چهارمین سالی است که پیاده روی اربعین در کشورمان به عنوان یک مقوله اجتماعی جدی به شمار می‌رود. مقوله ای که به مرور بدل به یک طوفان شد و هر ساله میلیون‌ها تن از اقشار مختلف سنی کشورمان را درگیر خود می‌کند. چنان که طبق آمار رسمی همین امسال بیش از 2 میلیون و 100 هزار نفر با روادید رسمی از کشور خارج شدند و بعید نیست اگر مجموع ایرانی‌هایی را که برای پیاده روی اربعین به عراق رفتند، حدود 3 میلیون نفر بدانیم. و این یعنی یک اتفاق بزرگ اجتماعی. اتفاق بزرگی که به همراهی شیعیان سایر کشورهای جهان و میزبانی باشکوه عراقی‌ها بزرگترین تجمع انسانی تاریخ بشریت را با حدود 23 میلیون نفر خلق کرده و بعید نیست اگر آن را یکی از مهم ترین پدیده‌های اجتماعی سالهای اخیر جهان بدانیم.

به هر حال اما جامعه هنری کشورمان هم به مرور خود را درگیر موضوع پیاده روی اربعین کرد و کم کم شاهد تولید آثاری با مضمون پیاده روی اربعین در قالب‌های مختلف هنری شدیم. اتفاق‌هایی نظیر پویش‌های مختلف عکاسی و ورود طراحان و گرافیست‌ها به این موضوع تا ورود جدی مستندسازان به پیاده روی و حضور هنرمندان در این راهپیمایی عظیم.

اما یکی از مهم ترین و پر طرفدارترین هنرها در ایران و جهان موسیقی است. هنری که بیش از سایر هنرها توانسته با لایه‌های مختلف اجتماعی ارتباط برقرار کند و بیش از سایر شقوق هنر، آدمها را از اقشار و سنین و فرهنگ‌های مختلف درگیر خورد ساخته است. وانگهی هر فرهنگ و عقیده ای که خواسته بر عمق نفوذ خود بیافزاید دست به دامان موسیقی شده و این چنین توانسته بیش از قبل مردمی شود.

در ایران نیز هر چند موسیقی همواره پرطرفدار و موثر بوده، ولی هیچگاه خط مشی دقیق و تصمیم ساز جدی ای در این حوزه دیده نشده است. و این یعنی جریانی که امروز در فضای موسیقی کشور به چشم می‌اید: یک جریان بی نظم و پرتشتت و باری به هر جهت که هیچگاه خط سیر واحدی نداشته و همواره فقط و فقط بر پایه احساسات خواننده‌هایی جلو می‌رود که معلوم نیست تا چه حد فرهنگ شان به فرهنگ مردم مرتبط است.

به هر روی اما در این آشفته بازار موسیقی شاهد حضور مرکزی بودیم که هر چند بدون سر و صدا وارد حیطه موسیقی شد، ولی در نخستین گام جدی فعالیت خود قدمی را برداشت که تا امروز روی زمین مانده بود. مرکز آوای انقلاب اسلامی (مأوا)  بازوی سازمان هنری رسانه ای اوج در زمینه موسیقی است که از اوایل امسال وارد عرصه اجرایی موسیقی شد. نخستین خبر سازی این مجموعه هم با تولید و انتشار قطعه «مدال مردمی» با صدای فرزاد فرزین بود که در آغاز مسابقات المپیک ریو در تیر ماه امسال منتشر شد.

اما مهم ترین مقطع فعالیت ماوا را باید اربعین امسال دانست. ایامی که این مرکز با تولید و انتشار بیش از  قطعه و نماهنگ به استقبال اربعین رفت و نخستین مجموعه ای لقب گرفت که موسیقی را با این شکل و شمایل در خدمت این پدیده جدی فرهنگی- مذهبی در آورده است.

از میان تولیدات این مجموعه که عمدتا در سطح متوسط قرار می‌گیرند،  4 اثر بیشتر مورد توجه قرار گرفت. قطعاتی که خواننده‌های تراز اول کشور آن‌ها را خوانده بودند و ترانه سراهایی با آن همکاری کرده بودند که جزو بهترین‌های حال حاضر کشور هستند.

زوج همیشه موفق محسن چاوشی و حسین صفا، «دل خون» را در مصائب عمه سادات تهیه کردند. احسان خواجه امیری و وروزبه بمانی «من عاشقم» را به تولید رساندند. مهدی یراحی با ترانه روزبه بمانی «حاجت» را روانه رسانه کرد. و رضا صادقی هم با قطعه «پیاده‌ها» بر اساس شعر عبدالجبار کاکایی خواننده تیتراژ برنامه ای با همین نام شد تا صدایش بارها و بارها در ایام اربعین حسینی مهمان رسانه‌های صوتی و تصویری شود.

حضور 4 خواننده تراز کشور در معیت ترانه سراهایی نامی با قرار گرفتن بر رو نماهنگ‌هایی تصویری که کارگردانی جدی را به خود دیده بودند تماما نشان از تلاش جدی ای داشت که مرکز آوای انقلاب اسلامی برای اربعین از خود نشان داد. هرچند که سطح تولیدات این مرکز در مجموع نتواست به آثار درخشان و ماندگاری تبدیل شود اما همین که این تعداد کار موسیقیایی بتواند با موضوع معارفی نظیر اربعین به تولید برسد و نمره متوسط را از مخاطب دریافت کند برای مجموعه ای که تازه اول راه است، اتفاق خوبی به حساب می‌آید. مجموعه که وارد حیطه ای به غایت مهم اما مغفول شده و می‌خواهد بسترسازی صورت دهد در فضای موسیقی کشور. اتفاقی که می‌بایست سالها پیش صورت می‌گرفت ولی در سایه غفلت همیشگی مسئولان دولتی بار ان روی دوش مجموعه ای جمع و جور به نام ماوا افتاده و حالا ماوا دارد خط شکن عرصه جدی و مهمی به نام موسیقی می‌شود.

هر چند که باید زمان بگذرد تا بتوان بهتر درباره تولیدات این چنینی اطهار نظر کرد اما همین که امسال تولیداتی با صدای بهترین‌های حال حاضر کشور برای اربعین تولید شد اتفاق قابل توجهی است که در صورت برخی ملاحظات جدی‌تر  و نگاه متخصصانه‌تر به موسیقی می‌تواند امیدوارکننده به حساب بیاید. باید منتظر آینده بود.