به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، کیهان درباره قراردادهای نفتی نوشته است: عضو شبکه جذب شده توسط سفارت انگلیس در فتنه 88 می‌گوید مخالفت با قراردادهای نفتی نه دلسوزانه بلکه سیاسی است.
سعید لیلاز عضو مرکزیت حزب کارگزاران گفت: با توجه به اینکه اکنون ایران محیط مناسبی برای جذب سرمایه‌گذار خارجی نیست باید از فرصت قراردادهای نفتی برای جذب سرمایه‌گذاری استفاده کرد و اکنون مخالفت‌هایی که برای انجام نشدن این قراردادها مطرح می‌شود نه دلسوزانه بلکه سیاسی است...
گفتنی است حسین رسام تحلیلگر سیاسی سفارت انگلیس در جریان دادگاه عوامل آشوب سال 88 تصریح کرد که ظرف چند سال 50 نفر از جمله لیلاز و شمس الواعظین و عطریانفر را جذب کرده است. حضور امثال لیلاز و قوچانی در شورای مرکزی حزب کارگزاران، موجب اعتراض و استعفای محمد هاشمی دبیر سیاسی حزب شد که معتقد بود این طیف، کارگزاران را تبدیل به حزب ساختارشکنی مانند حزب مشارکت می‌کند.
نوع اظهارات لیلاز درباره لزوم تعجیل در قراردادهای نفتی، تداعی‌کننده همان فضاسازی‌هایی بود که بزک‌کنندگان آمریکا درباره ضرورت دستیابی هر چه سریع به توافق برجام انجام می‌دادند و کشور را مضطر و بیچاره - و مجبور به معامله از موضع پایین - نشان می‌دادند و خروجی آن هم یک قرارداد خسارت‌بار با امتیازات واگذار شده نقد و با عایدی «تقریبا هیچ» برای ایران بود. بنابراین می‌شود گفت امثال لیلاز نقش دلالی برای شرکت‌های انگلیسی-صهیونیستی نظیر بریتیش پترولیوم و شل را ایفا می‌کنند.
از سوی دیگر، انتساب متن پرمسئله پیش‌نویس قراردادهای جدید نفتی (IPC) به نظام و رهبری در حالی است که رهبرمعظم انقلاب طی دو نوبت ایرادهای مهمی را متوجه این قراردادها دانسته و از دولت و وزارت نفت خواسته‌اند این ایرادات را با حضور منتقدان و سایر مراجع مسئول قانونی برطرف کنند که متأسفانه بعضی از آنها برطرف نشده است. در موضوع برجام نیز با وجود عبور مذاکره‌کنندگان از خطوط قرمز 3گانه رهبری، شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی چنین القا می‌شود که آنچه تا به امروز به اجرا درآمده، همان اراده و تصمیم نظام است!!