تاملی بر نامه خوانندگان پاپ به رئیس جمهور؛
گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، هنوز مُهر مجوز برگزاری کنسرت به خواننده‌ی هتاک خشک نشده و حواشی خبر آوازخوانی یک زن در ایام عزا در اپرای ارشاد فروکش نکرده بود که خبری در رسانه‌ها مبنی بر ممنوع الکار شدن برخی هنرمندان موسیقی پاپ کشور منتشر شد. بعد از انتشار این خبر بود که واکنش‌های متفاوتی مبنی بر تکذیب و یا تایید آن منتشر شد. واکنش‌هایی که بیشتر از آنکه از تدبیر و کاردانی مسؤلین امر حکایت کند؛ نشان‌دهنده‌ی اعوجاج و سردرگمی آنها و درماندگی مسئولان از بیان حقیقت بود.
«حسین نوش‌آبادی» سخنگوی ارشاد شاید به عنوان نخستین مقام رسمی در این باره گفت: «نمی‌خواهیم قضاوت کنیم؛ نه تایید می‌کنم و نه تکذیب! بلکه باید ابتدا بررسی‌های لازم صورت گیرد.»
در همین حال اما «علی مرادخانی» معاون پرحاشیه‌ی ارشاد اساساً ماجرای ممنوع‌الکاری را از بیخ و بُن کتمان کرد: «خبری که به تازگی مبنی بر ممنوع‌الکار شدن خوانندگان منتشر شده، صحت ندارد. خبر ممنوع‌الکار شدن چند هنرمند موسیقی به‌دلیل همکاری با «رادیو جوان» واقعی نیست. من به هیچ‌وجه دنبال ممنوع‌الکاری هنرمندان نبوده و نیستم و همیشه سعی کرده‌ایم، شرایط را به‌گونه‌ای فراهم کنیم که آنها بتوانند داخل کشور فعالیت کنند و مشکلی نداشته باشند. بنابراین چنین خبری نمی‌تواند صحت داشته باشد.»
با این همه فرزاد طالبی سرپرست دفتر موسیقی ارشاد بر خلاف معاون هنری و سخنگوی ارشاد ممنوع الکار بودن این هنرمندان را «دائمی» ندانست تا کلکسیون تضادها و تناقض گویی‌های مسؤلین مختلف ارشاد را تکمیل کند.
با این سه اظهار نظر متناقض درباره ممنوع الکاری برخی از هنرمندان موسیقی از سوی مسولان وزرات ارشاد، سوالی که افکار عمومی و کارشناسان را درگیر خود کرد، این بود که بالأخره چه کسی راست می‌گوید و مسأله ممنوع الکار شدن این خوانندگان حقیقت دارد یا نه؟!
دولتی که مدعی حمایت از هنرمندان و به ویژه خوانندگان موسیقی پاپ بود، این روزها و با تناقض‌بافی‌هایش آنها و هوادارن پُرشمارشان را در شرایط بلاتکلیف و نامشخصی قرار داده است. ناظرین فرهنگی معتقدند ارشاد تا امروز نه تنها به وظایف خود در قبال خوانندگان و حمایت از آن ها عمل نکرده؛ بلکه با تصمیمات یک‌شبه‌ی خود آنها را به محاق توقیف و ممنوع الکاری سوق داده است. این هنرمندان که از حمایت ارشاد و همکاری و مساعدت مسؤلان آن یکسره نومید بودند، با انتشار نامه‌ای سرگشاده برای تعیین تکلیف خود دست به دامان آقای رییس جمهور شدند. به این ترتیب و در میان تمام بیم و امیدی که اظهارات متناقض ارشادی‌ها در دل هنرمندان ایجاد کرده بود، جمعی از خوانندگان پاپ طی نامه‌ای رسمی مراتب اعتراض خود را به رئیس جمهور و وزیر ارشاد اعلام کرده و خواستار توجه بیشتر سیاستگذاران فرهنگی به موسیقی پاپ شدند.
حميد حامى، زانيار خسروى، سيروان خسروى، گروه سون، شهرام شكوهى، رضا صادقى، بهنام صفوى، حميد عسگري، فرزاد فرزين، مازيار فلاحى، على لهراسبى، مهدى مدرس، رضا يزدانى، محسن يگانه خوانندگانی بودند که با نوشتن این نامه نسبت به آن چه تبعیض ها و کمبودها و مشکلات حوزه کاری خود می دانستند، اعتراض کردند. انتشار این نامه ابهامات مردم و رسانه‌ها را در خصوص اینکه آیا خوانندگان مذکور توانایی ادامه‌ی فعالیت‌های هنری خود را دارند یا نه تا حدود زیادی مرتفع کرد. چه اینکه این نامه صحت موضوع را به نحوی تایید می‌کرد.
با این همه و بعد از تقریباً قطعی شدن این موضوع، اظهارات متناقض مقامات گوناگون ارشاد ابهامات فراوانی را نزد افکار عمومی پدید آورده است.
گفته می‌شود دلیل این ممنوع الکاری انتشار آثار خوانندگان مذکور از طریق سایت غیر قانونی «رادیوجوان» و همکاری با شبکه‌های ماهواره ای و معاند بوده است. سوال اینجا است این خوانندگان که سالها با رادیو جوان و شبکه های ماهواره‌ای همکاری می‌کنند، چرا تاکنون اقدامی علیه آنها صورت نگرفته و طی این سالها بدون هیچ ممانعتی به فعالیت می پرداختند؟ و اگر منع قانونی‌ای در این خصوص وجود داشت چرا مسئولین ذی‌ربط تاکنون به آن رسیدگی نکرده و عملاً با سکوت خود در تمام این مدت این روند غیرقانونی را تأیید می‌کردند؟
سوال بعدی آن است که چرا برخی از خواننده‌های مجاز که حتی اکنون هم می‌توان آثارشان را در سایت رادیو جوان پیدا کرد و کلیپ‌هایشان در شبکه‌های گوناگون ماهواره ای پخش می‌شود در این فهرست قرار نداشته و ممنوع الکار نشدند و اساساً معیار انتخاب این خوانندگان ممنوع الکار از دیگران چیست؟ و دوستان ارشاد چطور متوجه شدند که کدام یک از این هنرمندان می‌باید ممنوع الکار شوند و کدامشان نشوند؟! این همه در حالی است که نام خیلی از کسانی که با رادیو جوان همکاری می‌کنند در فهرست یاد شده وجود ندارد.
مطلب مهم دیگری که افکار عمومی را به خود مشغول این است که تکلیف دیگر سایت‌های غیر مجاز پخش و دانلود موسیقی چه می‌شود؟ سایت‌هایی که یا به دلیل مسائل بروکراتیک و یا دیگر مسایل موفق به اخذ مجوز نشده و بدون وجهه‌ی قانونی فعالیت می‌کنند را چطور می‌توان کنترل کرد و از همکاری خواننده‌ها با آنان جلوگیری کرد؟
دست آخر اینکه کارشناسان بر این باورند که تناقض‌گویی‌های معاون هنری ارشاد، سردرگمی ایشان و عدم توانایی وی در تصمیم سازی و تصمیم گیری به جا و به موقع در خصوص مسائل مربوط؛ ریشه‌ی بسیاری از مشکلاتی است که این روزها گریبان‌گیر هنرمندان و طرفداران آنها شده است. همچنین هنوز هم به طور کامل روشن نیست که آیا به واقع حکمی درخصوص ممانعت از فعالیت این هنرمندان صادر گردیده یا نه؟ و مع الاسف مسئولین مربوط هم علی‌رغم شعارهای فراوان همچنان به ایراد سخنان متناقض مشغول اند.
ارسال نظرات