پدیده "دوست اجتماعی"؛ مُد جدید دانشگاه/ ورود دانشجوی پسر چینی در خوابگاه دخترانه!/ شبکه‌های اجتماعی؛ مهمترین سرگرمی دانشجویان

گروه دانشگاه "خبرگزاری دانشجو"، شاید به جرأت بتوان گفت اولین و بزرگ‌ترین دغدغه هر دانشجوی غیر بومی مسئله اِسکان است. مسئله سقف بالای سر، مسئله امنیت در محیطی که قرار است در مدت تحصیل و به دور از خانواده در آن زندگی کند.

مسئله خوابگاه برای دختران شاید اهمیت بیشتری هم داشته باشد، زیرا علاوه بر دغدغه‌مندی خود دختران، دلنگرانی خانواده‌ها نیز پشت سر آن‌هاست.

در راستای دغدغه‌مندی «خبرگزاری دانشجو» و کنکاش در وضعیت خوابگاه‌های دخترانه، این بار برای تهیه گزارش به مجتمع خوابگاهی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین رفته‌ایم.

در ورودی مجتمع خوابگاهی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) دو حراست جداگانه برای برادران و خواهران وجود دارد. هر دانشجو دارای کارت الکترونیکی است که هنگام ورود به مجتمع می‌بایست کارت خود را در دستگاه ثبت کند.

با وثیقه گذاشتن کارت شناسایی از حراست عبور می‌کنم و وارد راهرویی می‌شوم که در اِنتها به یک دو راهی ختم می‌شود که یک راه به خوابگاه‌های دخترانه می‌رود و راه دیگر به خوابگاه‌های پسرانه منتهی می‌شود.

وارد مجتمع خوابگاه‌های دخترانه که متشکل از ۲ ساختمان است می‌شوم، خوابگاه مرکزی دو طبقه و دارای حیاط می‌باشد و خوابگاه کوثر ۳ طبقه است. رو به روی خوابگاه کوثر دانشکده زبانهای خارجه واقع شده است.

در هر طبقه از خوابگاه‌ها ۳ راهرو وجود دارد و در هر راهرو ۸ اتاق که حدوداً هر اتاق ۴۰ یا ۴۵ متری است. در هر اتاق ۶ دانشجو اسکان داده شده است! سرویس بهداشتی و حمام در هر طبقه مشاع است.

در محوطه، جلوی خوابگاه مرکزی با چند دانشجویِ دختر هم صحبت می‌شوم، یکی از دانشجویان از نحوه گرفتن خوابگاه می‌گوید که امسال خیلی سخت‌تر از سال‌های پیش بوده است، زیرا پذیرش دانشجو بالا و خوابگاه متناسب با دانشجویان نبود، بطوریکه بسیاری از دختران دانشجو جدیدالورود مجبور شدند به خوابگاه‌های خودگردان روی بیاورند!

دانشجوی دیگر در تکمیل حرف دوستش می‌گوید: اشتباه بزرگی که معاونت دانشجویی دانشگاه انجام داد و هیچ‌گاه بخاطر این اشتباه که به طبع آن لطمات زیادی به دانشجویان وارد شد، حاضر به توضیح شفاف نشد، این بود که فاکتور‌هایی نظیر معدل درسی، بعد مسافت، در قید حیات بودن پدر و... را در هنگام تحویل دادن خوابگاه در نظر می‌گیرند و این معدل گیری هر سال انجام می‌شود، اما امسال در اثر اشتباه معاونت دانشجویی معدل گیری به روز نشد و بیشتر دختران تا یک ماه اُتاق نداشتند و مجبور بودند در سالن تلویزیون یا نمازخانه بخوابند!

تعویض خوابگاه‌ها؛ سرآغاز مشکلات دختران

دختری که خود را دانشجوی سال دوم کار‌شناسی ارشد معرفی می‌کند، گفت: مشکل اصلی دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه امام خمینی(ره) از جایی آغاز شد که مسوولان تصمیم گرفتند خوابگاه‌های دخترانه و پسرانه را در سال تحصیلی جدید (۹۳ – ۹۴) با هم عوض کنند و علت نیز افزایش پذیرش دانشجویان پسر در سال تحصیلی جدید، نسبت به سال‌های پیش بود. طبیعی است که خوابگاه‌های بزرگ‌تر به عده‌ای بیشتر تعلق گیرد.

یکی از دانشجویان با تأنی خاصی اضافه کرد: من سال آخری هستم و سال‌های پیش که خوابگاه‌ها با یکدیگر تعویض نشده بودند شرایط بسیار دلپذیر‌تر بود، اما امسال همه چیز به یک‌باره تغییر کرده است. قبلاً بین خوابگاه دختران و پسران دیواری بود که حریم دو خوابگاه را از هم جدا می‌کرد و دانشجویان راضی از این حریم بودند. اما امسال در واقع دیوار کارایی خود را از دست داده است و شما عملاً حریمی بین خوابگاه دخترانه و پسرانه نمی‌بینید!

شاید بزرگ‌ترین مشکلی که امسال دانشجویان دختر خوابگاهی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) با آن مواجه شدند، این است که بدلیل جابجایی خوابگاه‌ها؛ زمین فوتبال که قبلاً نزدیک خوابگاه پسران بود، الان جزء حریم و محدودهٔ خوابگاه دختران محسوب می‌شود.

شب هنگام، بخصوص ایام تعطیل دانشجویان پسر برای ورزش و فوتبال بازی کردن به این زمین ورزشی می‌آیند، حال اینکه این زمین دقیقاً زیر پنجره اتاق دختران است، خودتان حدس بزنید چه وضعیت ناگواری پیش خواهد آمد!

دانشجویان پسر زمانی که با یکدیگر شوخی می‌کنند (که البته حق مُسلم آن‌ها است)، ممکن است شوخی‌های آنان از جنس پسرانه و با صدای بلند صورت گیرد و دختران از این همه هیاهو در عذاب هستند.

ورود دانشجوی پسر چینی به خوابگاه دختران!

به سمت ساختمان خوابگاه کوثر می‌روم، از دو دختر دانشجو که جلوی ساختمان در حال صحبت بودند، از مشکلات خوابگاه می‌پرسم و این گونه پاسخ می‌شنوم:

بنظر من مشکل مهمی که ریشه در ضعف مدیریت دارد، این است که دانشکدهٔ زبان‌های خارجه که عمدتاً دانشجویان خارجی دارد، دُرست بین دو خوابگاه دخترانه واقع شده است و کُل دانشجویان پسر باید از محوطهٔ خوابگاه‌های دخترانه عبور کنند تا به در ورودی دانشکده برسند!

با خنده می‌گوید: درست خاطرم است یکبار یک دانشجوی چینی که درست فارسی متوجه نمی‌شد بدلیل اینکه مسوولان از جا به جایی خوابگاه‌ها توجیهش نکرده بودند به اشتباه وارد خوابگاه دختران شد! در نظر بگیرید دختران در خوابگاه حجاب ندارند و این دانشجوی خارجی هم زبان متوجه نمی‌شد! تا بچه‌ها بیرونش کردند جنجال زیادی به پا شد! در یک جمله خوابگاه دخترانه در این مجتمع خوابگاهی فاقد «حریم خصوصی» برای دختران است.

دوست اجتماعی؛ مُد جدید دانشگاه

چند دانشجوی دختر دیگر هم به گفت و شنودمان اضافه می‌شوند، از آن‌ها می‌خواهم از مشکلات فرهنگی خوابگاه بگویند: متفق القول بزرگ‌ترین مشکل فرهنگی که گریبان‌گیر دانشجویان بویژه دانشجویان دختر شده است را پدیده «دوست اجتماعی» یا Social Friend)) می‌نامند، البته اضافه می‌کنند از نظر خود دانشجویان این نوع ارتباط عیب نیست اما ملاحظاتی دارند و از خانواده پنهان می‌کنند.

دانشجویی که خود را سارا. ا معرفی می‌کند می‌گوید: پدیده «دوست اجتماعی» بسیار رایج و بصورت مُد در بین دانشجویان رواج پیدا کرده است و این نوع ارتباط گیری بعضا از داخل یا خارج دانشگاه صورت می‌گیرد و طبیعی است بعد از اندک زمانی روابط دختر و پسر به مرور نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود تا جایی که ممکن است آسیب‌هایی را برای هر یک به همراه داشته باشد.

آسیب جدی دیگری که برخی از دانشجویان غیر بومی با آن درگیر هستند این است که خوابگاه اصلاً برنامهٔ فرهنگی - سرگرمی برای آن‌ها ندارد و بچه‌ها ناخودآگاه یا وقتشان را در شبکه‌های اجتماعی می‌گذراند یا با دوستان خود تا دیروقت بیرون هستند که این دو سرگرمی، آغاز زنگ خطر برای دختران دور از خانواده است!

دختری که خود را از خانواده‌ای مذهبی معرفی می‌کند در خصوص مقولهٔ حجاب در دانشگاه می‌گوید: اگر نگاه ویژه به مقوله حجاب بخواهیم داشته باشیم درست نیست که با یک چوب همه را برانیم، در یک تقسیم بندی می‌توان گفت ۲۰% دانشجویان حجاب کامل و بر‌تر دارند و ۲۰% حجاب خیلی ضعیف دارند و ۶۰% ظاهری نه مطابق با شرع اما عرف دارند.

شکستن قُبح بی حجابی در خوابگاه‌های دخترانه

اما نکته‌ای که بسیار در خوابگاه‌های دخترانه باب شده و روز به روز فراگیر‌تر می‌شود مسئله شکستن قُبح بی حجابی است.

متأسفانه پوشش دختران در اتاق‌های خوابگاه بسیار نامناسب یا شاید افتضاح است! و مسئولین خوابگاه به جای دلسوزی برای ریختن حَیا بیشتر به فکر گم نشدن کنترل تلویزیون و سه راهی برق هستند و اینکه آیا سیستم سرمایشی -گرمایشی درست عمل می‌کند!

شب‌ها که غالباً پوشش دختران نامناسب‌تر است، مسئول خوابگاه نیست و ارشد خوابگاه که خود نیز دانشجو است فقط به حضور و غیاب دانشجویان و مسئله توزیع غذا کار دارد، البته ناگفته نماند که دانشجویان از او حساب نمی‌برند.

اما کار فرهنگی که جای تشکر دارد این است که همیشه نماز جماعت در نمازخانه خوابگاه برگزار می‌شود.

در پایان از دانشجویانی که در تهیه این گزارش همیاری کردند، تشکر می‌نمایم و امیدوارم هر چه سریع‌تر مسوولان دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین به مشکلات آنان رسیدگی کنند.