گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ تیم فوتبال امید کشورمان در هفدهمین دوره بازی های آسیایی اینچئون بدون کسب پیروزی در مرحله گروهی حذف شد و به کار خود در این رقابت ها پایان داد.
ملی پوشان کشورمان در نخستین دیدار خود برابر ویتنام 4 بر یک شکست خوردند تا بدترین نتیجه در تاریخ حضور فوتبال در بازی های آسیایی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی رقم بخورد.
شاگردان وینگادا در دومین دیدار خود نیز برابر قرقیزستان با تساوی یک بر یک متوقف شدند تا از بین 3 تیم حاضر در گروه خود در دره سوم قرار بگیرند و با نتیجه ای ناامید کننده به ایران باز گردند.
نگاهی به تاریخ حضور ایران در ادوار مختلف بازی های آسیایی نشان می دهد که تاکنون هیچی تیمی به ضعیفی تیم حال حاضر در فوتبال بازی های آسیایی نداشتیم.
تیم فوتبال کشورمان در اولین دوره این بازی ها در دهلی نو صاحب مدال نقره شد اما در سومین دوره در توکیو با دو باخت 4 - صفر به اسرائیل و 5 - صفر به کره جنوبی حذف شد.
تیم امید ایران در پنجمین دوره بازی های آسیایی در بانکوک مدال نقره گرفت، در ششمین دوره نتوانست از گروه خود صعود نماید اما در هفتمین دوره در تهران صاحب مدال طلا شد.
اما با پیروزی انقلاب اسلامی حضور فوتبال در بازی های آسیایی متفاوت بود و سابقه نداشته که تا قبل از مرحله یک چهارم نیمه نهایی از دور رقابت ها حذف شود.
در نهمین و دهمین دوره بازی های آسیایی در دهلی نو و سئول تیم امید فوتبال در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد اما در یازدهمین دوره این بازی ها در پکن صاحب مدال طلا شد.
تیم امید در دوازدهمین دوره این بازی ها در هیروشیما بدون کسب مدال به کار خود پایان داد اما در دو دوره متوالی بازی های آسیایی بانگکوک و بوسان صاحب مدال طلا شد. ملی پوشان فوتبال کشورمان در تیم امید در پانزدهمین دوره در دوحه به مدال برنز دست یافت.
تیم امید کشورمان درشانزدهمین دوره بازیهای آسیایی با قبول دوشکست مقابل ژاپن و کره جنوبی در دیدارهای مرحله نیمه نهایی و رده‌بندی به عنوان چهارمی این بازی ها دست یافت که در ادوار اخیر، عنوان چهارمی در این رقابت ها بدترین نتیجه تیم امید بود و با کسب این نتیجه غلام پیروانی، سرمربی تیم امید برکنار شد.
اما در این دوره اتفاقی عجیب رقم خورد و کفاشیان بلافاصله به دفاع از وینگادا پرداخت و شب گذشته اینچئون را به مقصد تهران ترک کرد تا بیش از این زیر نگاه ها و بعضا انتقاد مسئولین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک قرار نگیرد.
کفاشیان در واکنش به این انتقاد ها تنها گفت "هشدار وزارت ورزش را جدی می گیرم". کفاشیان که حتی به خود زحمت نداد به خاطر عملکرد ضعیف تیم امید و برخی از حواشی که بعضی از مدیران این تیم در بازی های آسیایی ایجاد کرده بودند، از مردم ایران عذر خواهی کند، گفت که "برنامه برنامه های جدیدی برای تیم امید داریم داریم و دی فیفا دی بازیکنان امید را از باشگاه ها می گیرم تا بتوانند زمان بیشتری را تمرین کنند."
این اتفاقات نا امید کننده برای تیم امید در حالی اتفاق افتاد که قرار است این تیم به آرزوی 40 ساله مردم ایران یعنی حضور فوتبال کشورمان در المپیک پایان دهد اما آیا واقعا با این شرایط می توانیم به کسب سهمیه المپیک توسط این تیم امیدوار باشیم؟ آیا واقعا در فدراسیون فوتبال هیچ برنامه ای برای بهبود شرایط تیم امید دیده می شود؟
ای کاش فدراسیون فوتبال به جای اینکه 2 ماه زمان این ورزش را صرف تمدید قرار داد کی روش کند، حداقل 10 روز زمان برای بررسی اوضاع تیم امید می گذاشت. ای کاش کفاشیان در کنار دغدغه هایی که برای امضای قرارداد با سرمربی پرتغالی تیم ملی داشت، نیم نگاهی نیز به تیم امید به عنوان یک تیم پایه می انداخت.
آیا جز این است که این تیم امید آینده تیم ملی کشورمان را تشکیل می دهد؟ آیا واقعا با این داشته هایی که امروز در تیم امید داریم، می توانیم به آینده این فوتبال امیدوار باشیم و اینکه آیا واقعا کی روش و امثال او می توانند در آینده برای تیم ملی ما نسخه ای ارائه کنند؟ وقتی که تیم امید ما در آسیا هیچ حرفی برای گفتن ندارد می توانیم به کسب عنوان قهرمانی در جام ملت های آسیا در ادوار آینده چشم امید داشته باشیم؟
چه کسی باید پاسخگوی این اتفاقات در فوتبال باشد. ای کاش به جای اینکه تنها به دنبال انتخاب سرمربی نامی بودیم کمی هم به پایه و اساس فوتبال نکاه می کردیم و به یاد می آوردیم که حال روز امروز تیم امید فردای فوتبال کشورمان است.