شهرهای مختلف ایران صحنه فریاد استکبارستیزی ملت شد
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در واکنش به وحشی‌گری رژیم منحوس اسرائیل و جنایات صورت گرفته در بیمارستان شفا که با تعرض، قتل و غارت مردم مظلوم غزه همراه بود، دانشجویان و مردم در شهرهای مختلف مانند تهران، مشهد، تبریز و... تجمع کردند.
از ساعتی قبل جمعی از انسان‌های آزاده در حمایت از حقوق زنان و انسانیت در پاسخ به این فاجعه در بلوار سجاد مقابل نمایندگی سازمان ملل متحد در شهر مشهد تجمع کردند.
هادی قاسمی، رئیس سازمان بسیج دانشجویی با حضور در این تجمع، ضمن اشاره به نقش بسیار مهم مادران فلسطینی در مقاومت این ملت گفت: ما مسلمان‌ها مردم صبوری هستیم و در آینده پیروزی قطعی ملت فلسطین را خواهیم دید.
قاسمی گفت: مادران فلسطینی در ابتدای مسیر به کودکان خود آموزش میدهند که چطور این «ظلم تاریخی» را فراموش نکنند. دشمن نمیتواند در مقابل مادران فلسطین مقاومت کند.
وی افزود: مادران و فرزندان مملکت ما ۴۰ سال قبل صدای انفجار و بمباران را تجربه کرده‌اند. مادران سرزمین ما نسل به نسل و ۸ سال فرزندان خود را یک به یک تقدیم کردند تا به دنیا ثابت کنند در مقابل «دستگاه تبلیغی مادرانه» هیچ کس نمیتواند بیاستد و امروز این منطق به مادران فلسطینی هم منتقل شده است.
رئیس سازمان بسیج دانشجویی افزود: دشمن نمیتواند در مقابل مادران فلسطین مقاومت کند و تاریخ این موضوع را ثابت کرده است. خون بر شمشیر پیروز است و تاریخ این موضوع را ثابت کرده است.
در تهران نیز مردم و دانشجویان از ساعت ۲۱ در مقابل سفارت انگلیس در خیابان فردوسی اقدام به برپایی تجمع کرده‌اند.
در بیانیه قرائت شده پایانی این تجمع آمده:
در طی روز‌های گذشته و درحالی که حدود ۱۷۰ روز از نبرد طوفان الاقصی می‌گذرد، رژیم جنایتکار صهیونیستی در ادامه واکنش‌های جنون‌آمیز جهت پوشاندن شکست‌های خود درعملیات غیر قابل ترمیم طوفان الاقصی، اقدام به محاصره وحشیانه بیمارستان الشفا غزه نموده و جنایتی دیگر را به تاریخ سراسر جنایت خود افزوده است. البته این اولین بار نبود که رژیم غاصب صهیونیستی وقیحانه تمام قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته و بیمارستان و مراکز درمانی را زیر آتش مستقیم و بمباران بی وقفه خود قرار می‌داد. امروز که غزه به قتلگاه ساکنان خود تبدیل شده است و یزیدیان زمان حتی از هدف قرار دادن مجروحان نیز ابائی ندارند، چطور می‌توان اسم اسلام و مسلمان را یدک کشید و به فریاد دادخواهی مظلوم توجهی نکرد؟
چطور می‌توان انسان بود و در برابر خوی حیوان‌صفتانه رژیم صهیونیستی دم برنیاورد؟ چطور می‌توان خبر شهادت زنان و کودکان مظلوم فلسطینی را شنید و کاری نکرد؟ از کدام درد غزه بگوییم که این سکوت و انفعال شکسته شود؟ از محاصره سختی که موجب اتمام سوخت و قطع آب و برق شده‌است؟ یا از بیمارانی که یکی پس از دیگری در بخش مراقبت‌های ویژه جان می‌سپارند؟ یا آن نوزادان نارسی که در دستگاه نگهداری می‌شدند و بر اثر قطع برق و اکسیژن به شهادت رسیدند؟ از کدام جنایت بگوییم که تا وجدان‌های خفته بیدار شوند؟ ماه هاست که سمفونی بمب‌ها و موشک‌ها نواخته شده است و طبل رسوایی به زمین افتاده؛ جنایت، از کی پیش چشم‌هایمان عادی جلوه کرد؟ مظلوم، از کی قلبمان را به درد نیاورد؟ فلسطین، از چه لحظه‌ای برایمان مرثیه و رجز توءمان نبود؟ بیمارستان‌ها که ماه صلیب سرخ رویشان نقش بسته درغزه یکی یکی منهدم شدند و هزاران نفر که به حقوق بشر امید بسته بوده و زیر آن سقف‌ها پناه گرفته بودند در توحّش قومی جان دادند که خود را برتر از آن‌ها می‌داند؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم!
کجاست فریاد بلند دولت‌های مسلمان که خانه‌ی ظالم را بر سرش آوار کند؟ کجاست اتحاد و اعتراض و انتقامی که از همه‌جای جهان به سمت فلسطین جاری شود؟ در زمانه‌ای که اسرائیل "آزادانه" به کودکان فلسطین بمب‌های فسفری هدیه می‌کند و لب‌ها در تشنگی می‌سوزد؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم! چند روز از این درد را دیدیم و ندیدیم؟ چند روز خبر‌ها را شنیدیم و ساکت ماندیم؟ روحمان را چه سنگی احاطه کرده که زیر سیل این اخبار ذوب نمی‌شود و نمی‌شکند و فرو نمی‌ریزد؟
وجدان‌هایی که حالا قیام نمی‌کنند را دیگر چه چیزی بیدار خواهد کرد؟ اگرچه از ایادی استکبار که فراتر از سکوت، مستقیما در ریخته شدن خون مردم غزه شراکت دارند و با وتو آتش بس درشورای امنیت، سند نسل‌کشی مردم غزه توسط سگ هارشان را امضا می‌کنند انتظاری نمی‌رود؛ اما بدانند که حمایت از اسرائیل، پیامدی جز تباهی و رسوایی برای آنان نخواهد داشت و دیر یا زود تقاص این اعمال نفرت انگیز خود را پس خواهند داد. پوچ بودن ادعای مجامع بین المللی در حمایت از زنان و کودکان که اظهر من الشمس است، اما همان مجامع که سال گذشته کوس اخراج ایران از کنوانسیون حقوق زنان را میکوبیدند، همان مدعیان دروغ زن زندگی آزادی که ادعای حمایت از زنان داشتند، امروز کجا هستند تا ناقضان واقعی حقوق بشر را از این مجامع حذف کنند؟
هرچند حضور اسرائیل این رژیم آپارتاید در این مجامع، خود یک شوخی بزرگ با کلمه حقوق بشر است، اما اگر ادعای حقوق بشر حقیقت داشت، امروز باید نام اسرائیل از تمامی مجامع جهانی حمایت از حقوق زنان و کودکان حذف می‌شد. در پایان چند کلامی خطاب به دولت‌های مسلمانی که در این نقطه از تاریخ سکوت را بر خود روا دانستند و خود را به بردگی جهان‌خواران درآوردند. بدانند که این سکوت به مثابه ظلم عینی و شریک بودن در جنایات هولناک اسرائیل است. همچنین خطاب به دولت‌هایی همچون ترکیه و الجزیره که از مواضع دولتی صرفا نام اسلام را یدک میکشد؛ آنچه که ملت‌های مسلمان جهان خواستار آن هستند، در یک کلام قطع شریان‌های حیاتی اسراییل است. دیگر چه جنایتی باید رخ دهد که حکام جهان اسلام دست از روابط عادی با اسرائیل بردارند؟ و روابط اقتصادی و سیاسی با اسرائیل باید قطع شده و صدور نفت و سوخت و مواد غذایی به اسرائیل قطع شود. چنانچه با این اتفاقات شوم هنوز هم بر موضع سکوت و ادامه‌ی روند تجارت‌های در خون غلتانتان باقی هستید، منتظر خشم حقیقی مسلمانان آزاده‌ی جهان باشید. فراتر از تمام اینها، مطالبه‌ی امروز تمام آزادگان جهان شکسته شدن کامل حصر غزه است.
باید کشور‌های جهان برای خارج شدن این باریکه‌ی مقاوم مقتدر مظلوم از این حصر طولانی مدت، از هیچ تلاشی فروگذار نکنند و دست از وعده دادن به آینده بردارند. ارسال کفن، وعده‌ی ساخت غزه پس از جنگ دردی از غزه دوا نمی‌کند‌ای کشور‌های عرب! امروز غزه را باید نجات داد! غزه نیازمند کمک‌های پزشکی و دارویی و غذایی و بهداشتی است.
چطور می‌توان انسان بود و در برابر خوی حیوان‌صفتانه رژیم صهیونیستی دم برنیاورد؟ چطور می‌توان خبر شهادت زنان و کودکان مظلوم فلسطینی را شنید و کاری نکرد؟ از کدام درد غزه بگوییم که این سکوت و انفعال شکسته شود؟ از محاصره سختی که موجب اتمام سوخت و قطع آب و برق شده‌است؟ یا از بیمارانی که یکی پس از دیگری در بخش مراقبت‌های ویژه جان می‌سپارند؟ یا آن نوزادان نارسی که در دستگاه نگهداری می‌شدند و بر اثر قطع برق و اکسیژن به شهادت رسیدند؟ از کدام جنایت بگوییم که تا وجدان‌های خفته بیدار شوند؟ ماه هاست که سمفونی بمب‌ها و موشک‌ها نواخته شده است و طبل رسوایی به زمین افتاده؛ جنایت، از کی پیش چشم‌هایمان عادی جلوه کرد؟ مظلوم، از کی قلبمان را به درد نیاورد؟ فلسطین، از چه لحظه‌ای برایمان مرثیه و رجز توءمان نبود؟ بیمارستان‌ها که ماه صلیب سرخ رویشان نقش بسته درغزه یکی یکی منهدم شدند و هزاران نفر که به حقوق بشر امید بسته بوده و زیر آن سقف‌ها پناه گرفته بودند در توحّش قومی جان دادند که خود را برتر از آن‌ها می‌داند؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم!
کجاست فریاد بلند دولت‌های مسلمان که خانه‌ی ظالم را بر سرش آوار کند؟ کجاست اتحاد و اعتراض و انتقامی که از همه‌جای جهان به سمت فلسطین جاری شود؟ در زمانه‌ای که اسرائیل "آزادانه" به کودکان فلسطین بمب‌های فسفری هدیه می‌کند و لب‌ها در تشنگی می‌سوزد؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم! چند روز از این درد را دیدیم و ندیدیم؟ چند روز خبر‌ها را شنیدیم و ساکت ماندیم؟ روحمان را چه سنگی احاطه کرده که زیر سیل این اخبار ذوب نمی‌شود و نمی‌شکند و فرو نمی‌ریزد؟
وجدان‌هایی که حالا قیام نمی‌کنند را دیگر چه چیزی بیدار خواهد کرد؟ اگرچه از ایادی استکبار که فراتر از سکوت، مستقیما در ریخته شدن خون مردم غزه شراکت دارند و با وتو آتش بس درشورای امنیت، سند نسل‌کشی مردم غزه توسط سگ هارشان را امضا می‌کنند انتظاری نمی‌رود؛ اما بدانند که حمایت از اسرائیل، پیامدی جز تباهی و رسوایی برای آنان نخواهد داشت و دیر یا زود تقاص این اعمال نفرت انگیز خود را پس خواهند داد. پوچ بودن ادعای مجامع بین المللی در حمایت از زنان و کودکان که اظهر من الشمس است، اما همان مجامع که سال گذشته کوس اخراج ایران از کنوانسیون حقوق زنان را میکوبیدند، همان مدعیان دروغ زن زندگی آزادی که ادعای حمایت از زنان داشتند، امروز کجا هستند تا ناقضان واقعی حقوق بشر را از این مجامع حذف کنند؟
هرچند حضور اسرائیل این رژیم آپارتاید در این مجامع، خود یک شوخی بزرگ با کلمه حقوق بشر است، اما اگر ادعای حقوق بشر حقیقت داشت، امروز باید نام اسرائیل از تمامی مجامع جهانی حمایت از حقوق زنان و کودکان حذف می‌شد. در پایان چند کلامی خطاب به دولت‌های مسلمانی که در این نقطه از تاریخ سکوت را بر خود روا دانستند و خود را به بردگی جهان‌خواران درآوردند. بدانند که این سکوت به مثابه ظلم عینی و شریک بودن در جنایات هولناک اسرائیل است. همچنین خطاب به دولت‌هایی همچون ترکیه و الجزیره که از مواضع دولتی صرفا نام اسلام را یدک میکشد؛ آنچه که ملت‌های مسلمان جهان خواستار آن هستند، در یک کلام قطع شریان‌های حیاتی اسراییل است. دیگر چه جنایتی باید رخ دهد که حکام جهان اسلام دست از روابط عادی با اسرائیل بردارند؟ و روابط اقتصادی و سیاسی با اسرائیل باید قطع شده و صدور نفت و سوخت و مواد غذایی به اسرائیل قطع شود. چنانچه با این اتفاقات شوم هنوز هم بر موضع سکوت و ادامه‌ی روند تجارت‌های در خون غلتانتان باقی هستید، منتظر خشم حقیقی مسلمانان آزاده‌ی جهان باشید. فراتر از تمام اینها، مطالبه‌ی امروز تمام آزادگان جهان شکسته شدن کامل حصر غزه است.
باید کشور‌های جهان برای خارج شدن این باریکه‌ی مقاوم مقتدر مظلوم از این حصر طولانی مدت، از هیچ تلاشی فروگذار نکنند و دست از وعده دادن به آینده بردارند. ارسال کفن، وعده‌ی ساخت غزه پس از جنگ دردی از غزه دوا نمی‌کند‌ای کشور‌های عرب! امروز غزه را باید نجات داد! غزه نیازمند کمک‌های پزشکی و دارویی و غذایی و بهداشتی است.
در تبریز نیز مردم برای اعلام انزجار از جنایات صهیونیست‌ها در میدان ساعت این شهر تجمع کردند.
ارسال نظرات