به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، روز معلم که می‌شود همه ما به یاد معلمانمان می‌افتیم؛ خانواده‌ها از معلمان فرزندانشان تقدیر می‌کنند؛ مدیران مدارس برای معلمان خود هدایایی در نظر می‌گیرند و آموزش و پرورش در هر استان و شهر هم سعی دارد هر ساله به مناسبت روز معلم از معلمان نمونه خود تقدیر کند.
در این میان، اما معلمانی هستند که بدون چشم داشتی، بدون آنکه از تدریس و زحماتشان کسی تقدیری داشته باشد؛ همچنان معلمی را با شوق و علاقه ادامه می‌دهند.
به بهانه روز زیبای معلم تلاش می‌کنیم در چند مصاحبه با تعدادی از این معلمان گفتگو داشته باشیم.
فعالیت‌ها و فداکاری‌های معلمان در مناطق محروم یا کمتر برخوردار مناطقی همچون شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان از چند نظر ارزشمند است.
اول اینکه این معلمان عمدتاً در فضای آموزشی نامناسبی به تدریس می‌پردازند؛ تهویه هوا و سیستم‌های مناسب گرمایشی و سرمایشی در مدارس این مناطق موجود نیست و دانش آموزان هم بعضاً با مشکلاتی همچون بیکاری و اعتیاد والدین، فقر و نبود وسایل حمل و نقل برای رفت و آمد به مدرسه مواجه اند. در چنین شرایطی معلمان باید تا حد امکان مشکلات دانش آموزان خود را هم حل کنند.
از سوی دیگر با بروز حوادث غیرمترقبه طبیعی همچون سیل، معلمان پیشرو بوده و یک امدادگر برای کاهش آلام مردم منطقه خود می‌شوند. مردم معلم فرزندانشان را می‌شناسند و به او بیش از دیگران اعتماد دارند. گاهی یک معلم تنها باسواد یک روستا است.
فیصل رئیسی یکی از همین معلم‌ها است؛ او ۱۶ سال است که به عنوان معلم رسمی وزارت آموزش و پرورش در مدارس استان سیستان و بلوچستان فعالیت می‌کند. به مناسبت روز معلم گفت‌وگویی با او داشتیم.
آقای رئیسی چند سال سابقه دارید و در چه مناطقی از کشور معلم بوده اید؟
من ۱۶ سال است که معلم رسمی آموزش و پرورش هستم و تنها در استان سیستان و بلوچستان و در مناطق لاشار، دشتیاری و چابهار معلم ابتدایی بوده ام.
معلمان چه نقشی در جامعه روستایی استان سیستان و بلوچستان دارند؟
معلمین به واسطه ارتباط نزدیکی که با مردم دارند نقش بسیار پررنگی خصوصاً در روستا‌ها در امر اطلاع رسانی و امدادرسانی دارند. معلمان در روستا‌ها به واسطه معلمی و باسواد بودنشان یک نقش اجتماعی خاصی بر عهده دارد. مردم به معلمان خیلی اعتماد دارند و هر اتفاقی که می‌افتد معلمان اولین کسانی هستند که به آن‌ها مراجعه می‌شود.
در روستا‌های دور افتاده نقش معلمان پر رنگ‌تر است. گاهی به واسطه شبکه‌های اجتماعی که معلمان در اختیار دارند و گاهی به واسطه ارتباطاتی که دارند.
معلمان هم امدادرسانی‌ها را متوجه منطقه خود می‌کنند و هم امدادرسانی‌ها به منطقه خود را بازتاب می‌دهند.
معلمان همچنین تلاش می‌کنند که کمک‌های مردمی ارسال شده به بهترین شکل توزیع شود و به دست افراد نیازمند و به اهلش برسد.
جامعه آموزش و پرورش
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، ۱۳:۳۹
با مهر معلم/۲
گپ و گفت با معلم امدادگر/ نقش معلمان در جامعه روستایی
گپ و گفت با معلم امدادگر/ نقش معلمان در جامعه روستایی
معلمانی هستند که بدون چشم داشت، بدون آنکه از تدریس و زحماتشان کسی تقدیری داشته باشد؛ همچنان معلمی را با شوق و علاقه ادامه می‌دهند.
خبرگزاری مهر_ گروه جامعه؛ روز معلم که می‌شود همه ما به یاد معلمانمان می‌افتیم؛ خانواده‌ها از معلمان فرزندانشان تقدیر می‌کنند؛ مدیران مدارس برای معلمان خود هدایایی در نظر می‌گیرند و آموزش و پرورش در هر استان و شهر هم سعی دارد هر ساله به مناسبت روز معلم از معلمان نمونه خود تقدیر کند.
در این میان، اما معلمانی هستند که بدون چشم داشتی، بدون آنکه از تدریس و زحماتشان کسی تقدیری داشته باشد؛ همچنان معلمی را با شوق و علاقه ادامه می‌دهند.
به بهانه روز زیبای معلم تلاش می‌کنیم در چند مصاحبه با تعدادی از این معلمان گفتگو داشته باشیم.
فعالیت‌ها و فداکاری‌های معلمان در مناطق محروم یا کمتر برخوردار مناطقی همچون شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان از چند نظر ارزشمند است.
اول اینکه این معلمان عمدتاً در فضای آموزشی نامناسبی به تدریس می‌پردازند؛ تهویه هوا و سیستم‌های مناسب گرمایشی و سرمایشی در مدارس این مناطق موجود نیست و دانش آموزان هم بعضاً با مشکلاتی همچون بیکاری و اعتیاد والدین، فقر و نبود وسایل حمل و نقل برای رفت و آمد به مدرسه مواجه اند. در چنین شرایطی معلمان باید تا حد امکان مشکلات دانش آموزان خود را هم حل کنند.
از سوی دیگر با بروز حوادث غیرمترقبه طبیعی همچون سیل، معلمان پیشرو بوده و یک امدادگر برای کاهش آلام مردم منطقه خود می‌شوند. مردم معلم فرزندانشان را می‌شناسند و به او بیش از دیگران اعتماد دارند. گاهی یک معلم تنها باسواد یک روستا است.
فیصل رئیسی یکی از همین معلم‌ها است؛ او ۱۶ سال است که به عنوان معلم رسمی وزارت آموزش و پرورش در مدارس استان سیستان و بلوچستان فعالیت می‌کند. به مناسبت روز معلم گفت‌وگویی با او داشتیم.
آقای رئیسی چند سال سابقه دارید و در چه مناطقی از کشور معلم بوده اید؟
من ۱۶ سال است که معلم رسمی آموزش و پرورش هستم و تنها در استان سیستان و بلوچستان و در مناطق لاشار، دشتیاری و چابهار معلم ابتدایی بوده ام.
معلمان چه نقشی در جامعه روستایی استان سیستان و بلوچستان دارند؟
معلمین به واسطه ارتباط نزدیکی که با مردم دارند نقش بسیار پررنگی خصوصاً در روستا‌ها در امر اطلاع رسانی و امدادرسانی دارند. معلمان در روستا‌ها به واسطه معلمی و باسواد بودنشان یک نقش اجتماعی خاصی بر عهده دارد. مردم به معلمان خیلی اعتماد دارند و هر اتفاقی که می‌افتد معلمان اولین کسانی هستند که به آن‌ها مراجعه می‌شود.
در روستا‌های دور افتاده نقش معلمان پر رنگ‌تر است. گاهی به واسطه شبکه‌های اجتماعی که معلمان در اختیار دارند و گاهی به واسطه ارتباطاتی که دارند.
معلمان هم امدادرسانی‌ها را متوجه منطقه خود می‌کنند و هم امدادرسانی‌ها به منطقه خود را بازتاب می‌دهند.
معلمان همچنین تلاش می‌کنند که کمک‌های مردمی ارسال شده به بهترین شکل توزیع شود و به دست افراد نیازمند و به اهلش برسد.
گپ و گفت با معلم امدادگر/ نقش معلمان در جامعه روستایی
آیا معلمان استان بومی هستند یا از استان‌های دیگر آمده اند؟
هم معلمان بومی و هم معلم غیربومی در منطقه فعالیت می‌کنند. خیلی تفاوتی وجود ندارد؛ معلم هر جا باشد برای کمک به منطقه خود فعال است.
وضعیت فضای آموزشی در استان و شهرستان‌هایی که شما حضور دارید چه طور است؟ سیلاب چه قدر خسارت به فضای آموزشی استان وارد کرده است؟
سیلاب که اثرات جبران ناپذیری گذاشته است، اما به نسبت گذشته که مدارس کانکسی واقعاً در زمان سیل خسارت بار بود؛ تعداد مدارس کانکسی کم شده است.
مدارس کانکسی در گذشته تعداد بیشتری از مدارس استان را تشکیل می‌داد، اما این روز‌ها تعداد مدارس کانکسی به واسطه فعالیت و حضور خیران مدرسه ساز کاهش یافته است.
البته ما همچنان با کمبود فضای آموزشی مواجهیم، اما دیگر مدارس خشت و گلی نداریم و تعداد مدارس کانکسی هم کاهش یافته است.
چقدر مسئولان آموزش و پرورش استان یا شهرستان از عملکرد شما در مدارس اطلاع دارند یا از فعالیت‌های داوطلبانه شما آگاه هستند؟
چندان حضور ندارند. آموزش و پرورش به معلمان امدادگر استان توجهی نمی‌کند؛ کمتر دیده شده است که مسئولان آموزش و پرورش کشور یا استان در مناطق آسیب دیده حضور پیدا کنند؛ تنها تقدیری که دیدیم، ارسال یک لوح تقدیر در ماه‌های اول سیلاب بوده است. البته ما انتظاری از مسئولان نداریم، اما حضور مدیران در مناطق سیل زده و آسیب دیده توجه آنان به مناطق تحت مدیریتشان را نشان می‌دهد.
منطقه‌های آسیب دیده از سیل با چه نیاز‌هایی مواجه هستند؟
نیاز منطقه به اقلام بهداشتی یا بسته‌های خوراکی خوشبختانه دیگر مانند روز‌های اول سیل حاد نیست، ولی منطقه به شدت نیازمند توجه و بازسازی زیرساخت‌هاست. زیرساخت‌های منطقه همچون پل و جاده به شدت تخریب شده و ما نیازمند ساخت حمام و سرویس بهداشتی هستیم.
حضور مردم و سازمان‌های دولتی و سمن‌ها را چه طور دیدید؟
تعداد بسیار زیادی سازمان مردم نهاد در سیل اخیر حضور پیدا کردند و همچنان برخی از آن‌ها در منطقه حضور دارند. سازمان امداد نجات هلال احمر هم حضور بسیار مؤثر و ارزشمندی داشت. هلال احمر خصوصاً به مناطقی امدادرسانی‌هایش را انجام داد که دسترسی به آن منطقه بسیار مشکل شده بود. توزیع بسته‌های غذایی یا جابجایی بیماران مصدوم در مناطق صعب العبور تماماً با هلال احمر بود.
آقای رئیسی بهترین و بدترین خاطره معلمی خودتان را برای ما بگویید.
یکی از بهترین خاطراتم این بود که در شهر دشتیاری که به تازگی رفتم؛ قبل از ورود من به مدرسه یک دانش آموزی بود که همه او را ضعیف و کند ذهن می‌شناختند، ولی با کار‌های انگیزشی که انجام دادیم به دانش آموز نمونه تبدیل شد و حتی دو سه سال از دانش آموزان نمونه مدرسه ما بود.
خاطره تلخ که زیاد داریم کدومش رو بگم (با لبخند می‌گوید)، ولی یکی از خاطرات تلخ من مربوط به سال‌های اول خدمتم است. مدرسه‌ای که رفتیم کلاس درس من خراب شد و به ناچار به یک کلاس خشت و گلی رفتم. در کمتر از یک ماه پس از آغاز سال تحصیلی همکارم هم بازنشسته شد و من تنها معلم آن مدرسه شدم. یک معلم تنها با بیش از ۳۰ دانش آموز دختر و پسر در پنج پایه درسی. سال سختی بود که در یک محیط جدید درسی این تعداد دانش آموز را با پنج پایه نگهداری و برای آنان تدریس کنم.