به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، وحید شقاقی شهری به روزنامه آرمان گفته است: بهترین فرصتی که می‌توانستیم کرونا را مدیریت کنیم تا کمترین تبعات اقتصادی و تبعات منفی را به کسب‌وکار‌ها وارد کند، همان تعطیلات نوروز بود. خود به خود در تعطیلات عید نوروز بیش از ۶۰ تا ۷۰ درصد کسب‌وکار‌ها همیشه تعطیل هستند و ما می‌توانستیم در همین تعطیلات ۱۵ روزه کشور را قرنطینه کنیم و، چون فوتی‌های ناشی از کرونا به کمتر از ۶۰ نفر در روز رسیده بود اگر قرنطینه می‌شد احتمال داشت حتی فوتی‌ها به زیر ۲۰ نفر در روز هم برسد و با شروع سال جدید از ۱۵ فروردین به بعد، با کمی مراعات و هشدار‌های لازم کسب‌وکار‌ها می‌توانستند فعالیت خودشان را ادامه بدهند.
این حداقل‌ترین تصمیم‌گیری‌ای بود که در شرایط عادی می‌توانست گرفته شود، اما متوجه نمی‌شوم چرا ۱۵ روز تعطیلات کشور را قرنطینه نکردیم، حالا هم می‌خواهند مشاغل گروه‌های ۲ و ۳ و ۴ را دو هفته تعطیل کنند، مفهوم این تصمیم این است که در مجموع یک ماه کسب‌وکار‌ها تعطیل خواهند شد و تعطیلی یک ماهه در این شرایط وخیم اقتصادی که بسیاری از بنگاه‌ها به دلیل کاهش قدرت خرید مردم موجودی انبارشان افزایش پیدا کرده و درآمد آن‌ها هم راکد شده است.
در این شرایط سیاست‌گذاری که مدیریت این مسئله را در دست دارد باید به مردم و کارشناسان اقتصادی و اجتماعی ایران پاسخ بدهد که دلیل این تصمیم چیست؟ باید بگویند چه شد که ۱۵ روز فرصت طلایی‌ای را که ۶۰ تا ۷۰ درصد کسب‌و‌کار هم تعطیل بودند، از دست دادیم؟ حالا که کسب‌وکار‌ها می‌خواهند بعد از دو هفته تعطیلات شروع به کار کنند به دلیل گسترش کرونا و افزایش فوتی‌ها و سرایت‌ها دوباره باید همه کشور به تعطیلی و قرنطینه فرو برود که بزرگ‌ترین ضربه را به کسب‌وکار‌ها وارد کرده که در سال‌های اخیر هم به دلیل تحریم‌ها و کاهش قدرت خرید مردم آسیب دیده است.
چه کسی امروز پاسخگوی زیان‌های این کسب‌وکار‌ها خواهد بود؟ علاوه‌بر اینکه افراد شاغل و حقوق‌بگیر در این مشاغل زندگی‌شان تعطیل خواهد شد، البته این تعطیلی‌ها برای سه میلیون کارمند دولت که با خانه‌نشینی هم حقوقشان را دریافت خواهند کرد، لذت‌بخش است، اما زندگی ۱۷ یا ۱۸ میلیون کارگر و فعال در بخش خصوصی دچار مشکل خواهد شد.
هیچ برآوردی هم از خسارت‌های وارده به کسب‌وکار‌هایی که از تعطیلات آسیب می‌بینند وجود ندارد، تولید ملی ناخالص ایران سال گذشته بالغ بر دو هزار و پانصد هزار میلیارد تومان بوده است که ۷۰ درصد آن تقاضای مصرفی بخش خصوصی است، در حدود پنج تا ۱۰ درصد آن هم سرمایه‌گذاری بخش خصوصی است و عملا زمانی که کسب‌وکار‌ها تعطیل می‌شود به شدت تقاضای مصرف و هزینه‌های مصرفی بخش خصوصی کاهش می‌یابد، یعنی ۷۰ درصد ۲۵۰۰ هزار میلیارد تومان با مشکل مواجه می‌شود. یعنی کسی قرار بوده کالایی را خرید کند حالا باید دو هفته صبر کند و این باعث آسیب به تولید ناخالص داخلی است.
منبع: کیهان
ارسال نظرات