برای غزه و تنهایی اش - 3
به گزارش خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، امیر سهرابی، شاعر جوان کشورمان برای مردم مظلوم غزه و همنوا با مادران داغ دیده فلسطینی شعری در قالب غزل مثنوی سروده و با نام «غزل مویه» در وبلاگ شخصی خود قرار داده است.
متن این شعر به شرح ذیل است:
با چشم های بسته کجا میروی جهان
آلوده است دست تو با خون کودکان
دستم نمی رسد به خدا، ناله ام چرا
این ناله داده عرش خداوند را تکان
وقتی زبان اشک زبانی جهانی است
مارا هم از اهالی یک سرزمین بدان
من با زبان مادریم گریه می کنم
تو با زبان مادریت گریه را بخوان
تنها به قدر درد دلی پای من بشین
تنها برای ثانیه ای پای من بمان
از کاه کوه ساختن بعضی رسانه ها
تا کوه های شن شده با سحر راویان
از مجمع جهانی امنیت ملل
تا مرز های گم شده در مرز پادگان
از کنفرانس خشم، و اجلاس ظلم و جور
تا صلح های مرده ی محصور در زمان
از بندهای زوری تحریم سرنوشت
تا قطع نامه های پر از بند سازمان
من با زبان مادریم گریه می کنم
تو با زبان مادریت گریه را بخوان
تزئین شده است چهره ی تو با خراش ها
آلوده شد حریم تو با اغتشاش ها
با لاشه های موشک و خمپاره و فشنگ
فریاد می کشد همه جا شعله های جنگ
با نقشه از کیف برو تا گینه های نو
سر باز کرده در همه جا کینه های نو
امروز شهر هلمن و فردا تمام شام
بیداد کرده در همه جا موج انتقام
بغداد، دوحه، قاهره و کابل و دمشق
بی سر شده است هر که دلش زنده شد به عشق
جنگ است در میان سیاه و سپید و زرد
پیوند خورده شاخه ی خشم و عذاب و درد
هر جای دشت ها که پر از لاله می شود
در دم سکوت شهر پر از ناله می شود
امروز غزه شاهد صد مرگ تازه است
در جای جای غزه شهید و جنازه است
امروز غزه قاب تصاویر قرمز است
موزیک اصلیش فقط آژیر قرمز است
امروز غزه خانه ی ماتم گرفته است
هر مادری برای خودش دم گرفته است
وقتی سوال شد که حقوق بشر کجاست
احوال غزه پاسخ خوب سوال ماست
هرگاه قصه قصه ی این صهیونیست هاست
تنهاترین مخالف رفتارشان خداست
این ظلم کار نظم نوین جهانی است
اینان همیشه منطقشان پادگانی است
با هر صدای تیر و فشنگ از خودت بپرس
یک بار در میانه جنگ از خودت بپرس
با چشم های بسته کجا میروی جهان ؟
آلوده است دست تو با خون کودکان
وقتی زبان اشک زبانی جهانی است
مارا هم از اهالی یک سرزمین بدان
من با زبان مادریم گریه می کنم
تو با زبان مادریت گریه را بخوان
ارسال نظرات