به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، مرحوم سیدرضا موید فرزند سیدمحمد متخلص به «مؤیّد» در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی در مشهد در خانواده‌ای مذهبی و علاقه‌مند به امور دینی متولد شد و پس از تحصیلات ابتدایی به شغل آزاد روی آورد. وی که رباعیات و غزل‌هایش در دوشنبه‌ها و پنجشنبه‌های تشییع شهدا در مشهد در خاطره‌ها ماندگار شده است، از شعرای برجسته آیینی و انقلابی کشور بود. شعر معروف «خدا کند که بیایی» یکی از آثار ماندگار اوست و مجموعه اشعارش در طول سال‌ها، از گل‌های اشک تا بهار بی‌خزان مجموعه‌ای غنی از معارف ناب دینی بوده‌اند که در کالبد ادبیاتی معرفتی و در عین حال مردمی جلوه کرده‌اند.
در مراسم گرامیداشت یاد و خاطره این شاعر مخلص که پنج آذر با همکاری حوزه هنری انقلاب اسلامی و مجمع شاعران اهل بیت (ع) در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد، ابتدا حجت‌الاسلام روح‌الله موید، فرزند سیدرضا موید با اشاره به اینکه به گفته زنده‌یاد شفق «موید شاعر شعر ولایی‌ست/ خراسانی‌ست، اما کربلایی‌ست» تصریح کرد، موید، شفق و سازگار هم‌سُرا بودند و پیمان بسته بودند که هرکدام شعری برای اهل بیت (ع) سرود به نام دو شاعر دیگر نیز ثبت شود.
فرزند ایشان با خواندن شعر معروفی که استاد شفق در وصف مرحوم رضا مؤید خواند و همچنین در ادامه با یاد کردن از استاد شفق و استاد سازگار با بیان اینکه این دو نفر همراه پدر ما عهدی داشتند که هر کس شعری برای اهل بیت سرایید ثواب و یادش را برای هر سه این عزیز باشد برای آنان نیز آرزوی سلامتی کرد.
از نکات قابل توجه این مراسم اشاره فرزند آن مرحوم در پاسخ به این پرسش که خیلیهای استاد مؤید را سید الشعرا می‌دانستند گفت: «ایشان همواره خود را خادم الشعرا می‌دانستند و روشن کننده محفل شعرا و مادحین بودند»
در این نشست همچنین سید جعفر کشمیری از دوستان نزدیک مرحوم استاد رضا مؤید گفت: «از اوایلی که در خدمت این عزیز بودیم وقتی شب‌ها میخواستیم جلساتی برویم وقتی ۵ یا ۶ جلسه داشتیم ابتدا تشریفات عرض ادب به امام رضا (ع) یا تأکید بر نماز اول وقت داشتند.»
در این مراسم که با اجرای حسن سلطانی مجری تلویزیون برگزار شد، احمد علوی از شاعران و شاگردان آن که حامل پیام استاد محمد علی مجاهدی هم بود. مرحوم خاطره جالبی را در موردعروسی پسرش وحضور سید رضا مؤید در این مراسم عنوان کرد: وی گفت: «عروسی پسرم بود و قرار گذاشتیم تا در مراسم فقط مدح امیرالمؤنین (ع) را بگوییم، اما با کسی قرار نگذاشتیم، از دلم گذشت یا امام علی (ع) من ساله مدح شما وفرزندانتان را گفتم یک امروز آبرو داری کن، که مرحوم استاد سید رضا مؤید بدون دعوت وارد مجلس شد و مراسم با آبرویی شد. فردای روز مراسم که در شهر میبد برگزار می شد فقط ۴ میلیون تومان پول همراه داشتم و قرار بود مبلغ ۲۴ میلیون تومان به تالار بدهم که باید ماشین خودم را میفروختم، وقتی برای پرداخت به مدیریت تالار مراجعه کردم مسئول تالار گفت: یک عمر در اینجا محفل گناه بود شما شب گذشته مدح اهل بیت گذاشتید از ۲۴ تومان فقط ۴ تومان آن را بپردازید تازه آن را هم در چک ۶ ماهه گرفت.»
استاد علی انسانی با بیان اینکه این شاعر بزرگوار مصداق این جمله «کنز من کنوز العرش» بود. مرحوم حاج آقا سید رضا مؤید در ساعاتی که محضر ایشان بودم جز ادب برای اهل بیت چیزی از ایشان دیده نمیشد. ایشن با اشاره به غزلی در ادامه خواند:
مقالهها که نوشتیم قال از آب در آمد
به هرچه میوه رسیدیم کال از آب در آمد
بلال اشهدش اشهد شد و قبول حق افتاد
بلال مأذنه ما (من) که لال از آب درآمد
ارسال نظرات